Samotnosc w Swieta

siedze sama , a pokoju obok pelno ludzi, moich gosci a ja...jestem samotna.Nie sadze b ktos zauwazyl ze mnie nie ma od ok pol godziny i by kogos to obeszlo. Jestem potrzebna im tylko gdy czegos potrzebuja. A potem obgaduja mnie z obcymi ludzmi, sieja ploty na moj temat i ..usmiehcaja mi sie w twarz. W taka rodzine sie wzenilam, taka jest rodzina mojego meza. Maz jest cudowny i wiele razy mnie za nich przepraszal, ale co on moze. Nie da sie przeciez zmienic tlumu spaczonych ludzi. Tak sie zlozylo,ze tu gdzie mieszkamy jest tylko rodzina meza. maja jest daleko. Czuje sie przez nich osaczana i non stop zdradzana. Jestem na skraju sil. Jedyne eujscie jakie widze to wyprowadzic sie od nich daleko stad co inaczej zwariuje. jestem osoba dosc miekka i naiwna. Lubie pomagac innym itd. Nie oczekuje nic w zamian. Dzis dowiedzialam sie ze wczorajsza wigilie czesc mojej nowej rodziny spedzial na obrabianiu mi tylka. NIe moglam dlugo przestac plaka. Moja maz sie zgadza na przeprowadzke. Ale ja nie wiem czy to jest sprawiedliwe. Oni wszyscy sa tu dzieki mnie i mojemu mezowi ( za granica) - wiec czemu teraz to ja mam sie wyprowadzac. Na pewno po tych swietach zrywam z nimi konyakty. Choc to bedzie trudnew- to bracia mojego meza i ich towarzystwo. Chce mi sie wyc...co robic....nienawiedze swiat, a tak je kiedys kochalam....

co robic? ktod byl /jest w podobnej sytuacji???

pomysł z przeprowadzką jest bardzo dobry. Innego rozwiązania nie znam. Bądź silna!

przeprasza ciebie za nich zamiast interweniować ? dlaczego wy się macie wyprowadzać , wygarnąć co się o nich myśli jak nastąpi obraza to nawet lepiej dla ciebie