O warszawiakach i niby-warszawiakach

Ja jestem z Warszawy, urodziłam się tu i cała moja rodzina. Ale tak szczerze wstyd jak cholera, rzygać mi się chcę jak patrze co się dzieje. Ludzie na ulicy wogóle nie maja do sibie szacunku. Prawdziwi warszawiacy to w większości urodzeni chami a przyjezdni wyuczeni chami. Sorry taka moja opinia, co niestety widać na ulicach, w autobusach, sklepach itd. Przykład. W moim starym LO przyszła do klasy nowa dziewczyna z jakiejś wioski nie ważne, wszysscy oprócz mnie i dwóch dziewczyn nabijały się z niej, wyzywały itd. Przyjechałą do Warszaway by zdobyć wykształcenie i dobrą prace, gdzie w swojej mieścinie nie miała na co liczyć. Co zabawniejsze ta dziewczyna jest juz po studiach, ma dobra prace, kupiła mieszkanie na raty. A ja rodowita Warszawianka olałam szkołe, nie pracuję, i ściskam się w maleńkim mieszkanku :) Wstyd... ale cóz takie są koleje życia pozdrawiam

haha a najlepiej mozna to bylo zauwazyc w czwartek i piatek na drogach jak pieknie sie jechalo pusto:) wiesniaki u siebie w miasteczkach pakowali wałowki na nowy rok

Według mnie po pierwsze ci ludzie mają kompleksy. Również spotkałam się z podobnymi "osobnikami", które w dzisiejszej Warszawie stanowią 50 % jej mieszkańców. Wiecie, nikt nie wybierał miejsca urodzenia, a ogólnie mówi się,że w Warszawie lepiej, Warszawa daje możliwości, to stolica, do pracuy jedzie się metrem "jak w Londynie"...więcej instytucji, firm, sklepów...cały czas. Tak się mówi na wsi i w małych miejscowościach. Często jeżdżę do Łańcuta do cioci i tam właśnie takie plotki chodzą o Warszawie. Dlatego też nie ma się co tym ludziom dziwić, tylko ich uświadamiać! Kompleksy siedzą w człowieku bardzo głęboko i myślę, że to długi proces wypleniania tego typu patrzenia na prawdziwych mieszkańców Warszawy. Ja w pracy spotykam się z podobnymi problemami. Ostatnio całe święta pracowałam razem z 3 innymi osobami z działu, gdyż reszta wyjechała na święta do rodziny. Nikogo nie obchodziło, że u mnie też ktoś musi zrobić zakupy i przygotować wigilię.A sklepy nie są otwarte całą dobę. Miałam bardzo ciężko. W porównaniu z ludźmi, którzy już sobie w piątek wieczorem wyjechali "do domów", ja siedziałam i w Wigilię - do 15 i w drugi dzień świąt. Tłumaczenie, że oni muszą wrócić do rodziny nie jest na miejscu, gdyż ja tak samo nie byłam z rodziną w drugi dzień świąt, jak oni by nie byli przyjeżdżając rano w drugi dzień świąt do pracy lub wieczorem dzień wcześniej. To też kwestia postrzegania sytuacji przez szefa...niestety....ja za każdym razem staram się delikatnie uświadamiać tych ludzi.

Czytam tak sobie te posty i powiem, że rzeczywiście - również zaobserwowałem takie zachowania. Jednak mi czasem żal jest tych ludzi, gdyż sporo z nich po prostu w swoim mieście, wsi nie potrafiła znaleźć pracy i udała się do Warszawy, jako miejsca, "gdzie zawsze pracę znaleźć można". Nie chciałbym być na ich miejscu, co weekend kilka godzin w podróży, brak życia rodzinnego, raz tu, raz tam. Znam kilka takich osób, które są przekonane, iż na wsi pracy nie znajdą, a my jesteśmy szczęściarzami, że urodziliśmy się w Warszawie, gdzie "praca leży na ulicy". To kwestia świadomości, którą niestety ciężko zmienić....

taa, a ja siedzę właśnie w pracy od 8 rano, bo reszta wyjechała do siebie się bawić. To nie fair;/ Niestety szefowa też z jakiejś dziury ;/

Wielcy Warszawiacy się znaleźli, z krwi i kości. Nie macie na co narzekać - łatwo wam o prace, pensje najwyższe w kraju, firmę macie pod domem, na studia nie musieliście wyjeżdżać do innego miasta i siedzieć w akademikach i jeszcze macie czelność obrażać ludzi ze wsi. Macie od razu inne szanse! JA pochodzę ze wsi 150 km od Warszawy. Wiecie jakie szanse miałam? - krowy, świnie, albo w najlepszym wypadku nauczycielka w szkole albo urzędniczka. Żeby być lekarzem musiałam sobie zarobić na studia w Warszawie (utrzymanie droższe, nie mieszka się już z rodzicami i wogóle). Poza tym dużo ciężej miałam ze względu, że na wsi jest niższy poziom. A Wy? Studia niemalże pod domem, mieszkanko z rodzicami, praca pod domem....i w Warszawie jest wszystko. Dużo się namęczyłam i starałam, żeby móc na święta mieć wolne. Moja podróż do domu trwa 10 godzin (2 pociągi, autobus i 25 minutowy spacer, między każdym środkiem lokomocji czekam 20-60 minut) - nie wiem, czy ktoś mi zazdrości.

no właśnie w tym problem, że przybysze z prowincji nas warszawiaków obwiniają za swój cięzki los. Ani to moja wina, że się urodziłam w waie, ani twoja, że urodziłaś się gdzie indziej. Więc może wyluzujcie co?

nikogo nie obwiniamy. Po prostu urodziliście się w Warszawie i przez samo to macie łatwiej. Dlatego też osobom z prowincji należą się dodatkowe przywileje.

przywileje należą się małym dzieciom, kobietom w zaawansowanej ciąży, osobom niepełnosprawnym, chorym i starcom. A pochodzenie i miejsce urodzenia dawało prawo do przywilejów tylko w ustroju, który przeminął i powróci. Start jest nierówny, to prawda, ale można się wybić pochodząc ze wsi Stare Myszory i przegrać życie, chociaż się przyszło na świat w największej metropolii świata.

NIE powróci :D

czyli ten co urodził się góralem nad morze jedzie za darmo,hotel czy pensjonat oraz żarcie na miejscu te z gratis... ten z nad morza na Kasprowy wjeżdza gratis i gorale na zmianę ucza go jeździć na nartach za Bóg zapłac ? Wsioki maja przywileje w miastach,a my miastowe cwaniaki jeździmy do was na wiochę po darmowe buraki,ziemniaki... Przyklady można mnozyć... Przecież to bzdura :o Zero przywilejow i ułatwien.Dla nikogo. Ja nie klasyfikuję na chamów ze wsi i cwanikaow z W-wy.Podobnie jak mój pra pra pra dziadek urodziłem się w W-wie.Nie generalizuje i nie upraszczam.Ale jak widzę ćwoka w różowej koszulce i w garniturze z Wólczanki pijącego piwo w pubie i upracie twierdzącego ze \"pracujem i mieszkam w W-wie\",\"zarabiam duzom kasem\" i ze laskiw Syolicy sa latwiejsze niż inne to chętnie bym skuł ryja...

Jak w każdym wątku na Kafeterii, chyba i tutaj emocje Was moi drodzy ponoszą. Nie ma co się tak denerwować, każdy ma swoje zdanie. Ważne, by szanować drugiego człowieka, nawet, gdy ma odmienne od nas zdanie. Ja też przedstawię swoją opinię. Miasto daje większe szanse a człowiek urodzony na wsi ma gorszy start. Zarówno osoba z Warszawy jak i z prowincji może dużo w życiu osiągnąć, albo je przegrać. Nie ma równości na świecie, czy to w tej dziedzinie, czy w innej. Trzeba sie z tym pogodzić i żyć dalej. A osoby z kompleksami po prostu delikatnie uświadamiać. Ja osobiście bardzo szanuję osoby pochodzące ze wsi. Wiem, ile czasu poświęcili, by normalnie funkcjonować w mieście i dostosować się do warunków w niej panujących. Jednak, jak domagają sie dodatkowych przywilejów, stanowczo mówię nie. Szanuję również ludzi z Warszawy i bardzo mi się nie podoba, jak bezpodstawnie robią przykrość osobom z prowincji. Pracuję w dziale reklamy w dużej firmie i często na przykład słyszałam wypowiedzi typu: " A Ty to co tam dużo możesz wiedzieć, nie masz zielonego pojęcia o reklamie"albo "wiesz, może u ciebie w Pścimiu Dolnym to jak ci ulotkę wrzucą do skrzynki to ją oglądasz 5 minut, ale w mieście masz stos ulotek w skrzynce i ładujesz je do śmietnika, liczby się sekunda, pierwsze wrażenie" - Powiem tak: można zwrócić uwagę, ale kulturalnie i nie nawiązując do miejsca pochodzenia.

jeździsz za kimś na ich wioski i miasteczka i sprawdzasz jak podnoszą papierki? Bzdura, to kwestia tylko i wyłącznie wychowania. Prawdą natomiast jest to, że rdzenni warszawiacy, czyli Ci conajmniej od dwóch pokoleń, na każdym kroku podkreślają z pogardą o innych, my, warszawiacy. Prawdą jest, że koleć, który przyjechał do warszawy z Koziej Wólki na studia i później do pracy i siedzi tu 5 czy 6 rok z pogardą zwraca się do osób, które przyjechały tu dopiero co czy jakiś rok temu. Bo on z 6-letnim stażem wszystko wie. I prawda jest taka, że przyjezdny ponosi znacznie większy koszt pobytu tutaj niz się reszcie wydaje. Ot, chocby wynajmu mieszkania i kosztów życia, które znacznie przewyższają koszty w małych miasteczkach, często nawet zgadzając się na niższą pensję. I szczerze, to mało jest przyjezdnych, którzy każdy weekedn spędzają u mamusi, bo nie stać ich na trwonienie kasy na przejazdy do domu.

mimo , żem niedobry człek i mimo , żem z kilku pokoleń Warszawiak to do mojego teskniacego za rozumem łba by mi nie przyszło kogokolwiek niezaleznie gdzie sie urodził nazywac wiesniakiem [ wiadomo , ze to w pejoratywnym znaczeniu} . Ludzie sa albo madrzy albo głupi albo dobrzy albo żli.

Nie wazne skąd nie ważne gdzie się urodzil wazne ile %człowieczeństwa jest w człowieku

biedna autorka tak samo Brytowie mówią o Polakach taka jest kolej rzeczy - słabsze jednostki wypierane są przez te silniejsze, zaradniejsze i jednocześnie mniej wymagające. Musisz niestety pogodzić się z barbaryzacją kochanej Wa-wy

wielka mi z ciebie warszawianka, szkoda słów. to ze urodziłaś się w Warszawie nie oznacza, że ona nalezy do ciebie. twoi rodzice czy dzadkowie też do niej przyjechali. popytaj rodziców z jakiej "prowincji" pochodza twoje korzenie a później zabieraj głos

urodziłam się w Warszawie i śmiem twierdzić, że to hańba, chcę do Krakowa ale jeszcze troszkę... :D

też bym nad tym ubolewał, stolicą Polski powinien być Kraków a nie ten kurnik

oczywiście, że powinien i ze względu na poziom kultury ludzi tam mieszkających i ze względu na klimat, który jest cudowny i ze względu na piękno zabytków i historię miasta. a Warszafka? :-o

Warsiafka ma mietro i wiewiórki w łazienkach

choc to nie moje miasto :)

Ja wolę Warszawianki podrywać.

pozdrawiam wszystkich malkontentow :) warszawianka

pozdrawiam wszystkich spoza Warsiawy ;) Wiedeńczyk

ale jak widać po wypowiadających się na tym topiku: nie trzeba być warszawiakiem żeby być dupkiem dupki

może i nie, ale bycie warsiawiakiem bardzo w tym pomaga

skoro tak to tak pozrawiam wszystkich bardzo cieplutko oraz jarka wiedenczyka zegnam ozieble:P rzymianka:)