Stare panny,witam

Cześć,mam 33 lata,więc jetem niekwestionowaną starą panną,która wg zanjomych tj. koleżanek z pracy przegrała życie,a ja wcale nie uważam się za przegraną,a jak jest u Was?jak reagujecie na głupie przytyki "życzliwYch"?żałujecie,że jesteście same?

Mam 23 i też już niektórzy mi przygadują,ale mam to gdzieś...Nir rozumiem ludzi dla których wyznacznikiem sukcesu życiowego jest mąż /żona.

23 lata ,to płnia młodości i nikt tego nie zakwestionuje.Korzystaj dziewczyno i mądrze wybieraj.

Też jestem starą panną i nie żałuję.

To o co chodzi tym,którzy są w związkach?Skąd te przytyki,nie wiem.Zaraz się gromy posypią na moją głową,ale niektóre "szczęśliwe mężatki" są chyba zazdrosne.Od razu dodam,że nie wszystkie,tylko te życzliwe.Flustracja,czy co?

Ostatnio dowiedzialam się,że cytuję dosłownie "pewnie nie byłam brana",bo zdarzyło mi się mieć niebyt humor.Czasem w takich przypadkach nie wiem ,jak się odciąć.jak Wy sobie radzicie?

24 lata....i nic..... najpierw a czuje sie jakbym miala z 40 lat..i tak mnie traktuja:) chyba wyjade z kraju;(

Mam 23 lata, jestem b. niesmiala, ciezko mi kogos poznac. Juz stracilam nadzieje. mam chlopaka ale to nie to, nie kocham go i nie chcialabym wyjsc za niego. Predzej czy pozniej to i tak sie rozpadnie, bo nic do niego nie czuje. A zeby za kogos wyjsc to trzeba go kochac bo inaczej bede sie tylko meczyc.

moja siostra i moja mama w moim wieku juz dawno byly męzatkami. ja chyba nie mam szczescia :(

najdziwniejsze jest to ze jak juz ktosmi wpadnie w oko...to zajety,,,,,....latwiej o kochanka niz meza:( a ponoc taka zajebista jestem.....;( i co z tego?

Ja właśnie niedawno rozstałam sie z facetem i nie żałuję :D Mam adoratorów,nie powiem,ale to nie to ,do żadnego nic nie czuję... Nie zamierzam nigdy wyjść za mąż ,bo po prostu nie chcę ,nie interesuje mnie formalny związek.

...bo najatrakcyjniejszy to właśnie ten zajęty, albo żonaty i jeszcze z dzieckiem...okropna ta nasza natura...

Ja tez mam 23 i choć czasem słyszę teksty dot. mojego braku faceta to mam to gdzieś, żyje jak chcę i mam czas na wybór, co prawda czasem chodzi mi to po głowie i wkurza ale znam swoja wartość i myslę pozytywnie a na nieudane związki ludzi w moim i zbliżonym wieku sie napatrzyłam, zygać mi sie chce od tego widoku czasami, nie generalizuje ale czasem sie zastanawiam...

Witam drogie panie! ja mam 25 lat i tez ciągle slysze, że czas na mnie itd. Bylam w kilku zwiazkach, od jakiegos czasu jestem sama i nie ukrywam, że chetnie poznalabym kogos. Zgodze sie z opinia, ze wszyscy fajni juz zajeci albo wola chlopcow. Kobietom, ktore maja facetow łatwo sie wymadrzac i dawac setki rad gdzie i w jaki sposob wyrwac kogos, szkoda ze rady sa nie skuteczne. Bo nie ma reguły.

a ja uważam, że wasz wiek nie stanowi problemu, zawsze możecie zainteresować się młodszymi :), chyba, że tacy wam się nie podobają, ale mi na szczęście tak.

mnie pewnie też to czeka pewnie tak zwodzisz chłopaka bo yak Ci wygodnie a pomyślałaś o tym co on czuje??????????????????????????

A mi sie teraz podoba 17 latek :O ,ja mu też ,ale nie będe się w to pakować ,bo to bezsens.Nie bedę młodzieży deprawować ,ale chłopak jest cudny!

Marryme, nie bądź głupia, siedemnastoletni chłopak to sam miód :) Ja na twoim miejscu nawet bym się nie zastanawiała.

On jest taki śliczny jak laleczka,naprawdę.Ach...

to tylko sześć lat różnicy i jest do przyjęcia wiesz, moja mama też zawsze miala młodszych chłopaków a gdy miała 28 lat poznała mojego ojca -wówczas 22-letniego... ...i ja chyba mam takie a nie inne upodobania po niej, również wolę młodszych i tylko do takich mam szczęście..

Kurcze,niby tylko 6 lat,ale jaka to przepaść.Ja juz po studiach,praca,dom,niezależność, a on dzieciak z LO.Jego rodzice chyba by mnie zamordowali :O Co prawda nie wyglądam na swoje lata,ale metryka to metryka.Sama mam brata w jego wieku i nasi rodzice chyba by padli trupem gdyby przyprowadził 23 latke do domu... :((

marryme - dobre... :)

tak...mogą być problemy jeśli chodzi o rodziców, ale czy warto się tym zrażać ? Postępuj, jak chcesz, jeśli jesteś pragmatyczką i liczysz się z opinią środowiska to może rzeczywiście sobie odpuść, ale ja na twoim miejscu bym tego nie zrobiła.

nie szanujesz uczuc --> nie jest tak jak piszesz. ja bardzo kochalam bylego chlopaka ale niestety zwiazek sie skonczyl. potem zaczelam spotykac sie z tym co teraz i on od samego poczatku mi sie nie podobal. łudzilam sie, ze moze z czasem cos do niego poczuje ale nic takiego sie nie dzieje. Zwodzic go nie bede, niedlugo na pewno sie rozejdziemy.

To nie chodzi o to,że obawiam sie mojego srodowiska,bo ja i tak jestem postrzegana za dziwaczkę w moim otoczeniu,taka czarna owca.Nikt się specjalnie nie zdziwi jak zobaczy mnie z takim gówniarzem.To chodzi o tego chłopaka,bo jak on się zakocha to mi bedzie go żal,bo ja często zmieniam zdanie i np. za kilka miesięcy mi sie odwidzi.Miałam juz raz takie doswiadczenie,że nie chcę tego drugi raz przeżywać.

mnie też juz rodzina nie pyta:D...chcociaż przy Wigilii brat wyjechał tekstem: "i żebys wreszcie cos z facetami zaczęła działać'...:D...żeby to takie proste było....ale mnie nie martwi zdanie otoczenia, raczej intersują mnie wewnętrzne potrzeby, a te zgłaszają brak:)

Roma31 :)) Też myślałam ,że na wigilię będzie masakra,ale nawet nie było tak zle..

a wg mojej matki od 18 roku żucia jestem starą panną:)

szczerze mówiąc to mam te wszystkie opinie w dupie,co mnie obchodza jakieś szczęsliwe mężatki czy matki,ja nie mam takich potrzeb czy pragnień.Nie rozumiem jak mozna chcieć mieć dziecko albo stać pół dnia przy garach,żeby gotować obiadki mężusiowi.Ja mam za to ciekawe życie i to dla mnie sie liczy. :P