mam dosyć już takiego życia

mąz ma mnie za nic,ciągle pije,drze japę na dzieciaki,nie ma spokoju,a jak wyjeżdza to wiatr z uszu,dopiero wtedy jestem soba,nie muszę się spinać i kontrolować to co mówię,bo przy nim trzeba uważac.13 lat już z nim siedzę,mamy troje dzieci,na szczęście wyjeżdza na misję i przez te poł roku,kiedy go nie ma nie musze sie tłumaczyć z każdej złotowki,usmiecham się częściej,chce mi się żyć.Z tamtąd tylko obiecuję że będzie lepszy,a ja durna daję mu kolejne szanse,tylko,że na próżno,nic nie poradzę że wierzę w człowieka,w jego zmianę na lepsze,tylko chyba za często już za dużo było tych obietnic,żeby wierzyć,fakt ostatnio to już mi wszystko zwisa.Przy nim to trzeba się cieszyć godzina,każdą minutą kiedy jest dobry,bo za chwilę sie wścieknie i koniec wyzywa wszystkich po kolei,ja mam się przyzwyczaić,bo on taki już jest,jak zwykł mawiać.Jestem samotna dzisiaj,chociaz jest obok,byłam wczoraj i chyba zawsze będę samotna.Ja nie pracuje nic nie mam i nie mam gdzie pójśc a dzieci pójdą za mną,bo nie chcą z nim być,nie będę pod mostem mieszkać z dziećmi.Jest lubiany,wszystkim pomoże tylko nie nam nie swojej najbliższej rodzinie,Wszyscy go lubią bo tak naprawdę to nikt nie wie jaki on jest,zawsze udaję kogoś innego niż jest przy obcych,przy kolegach.Szkoda mi dzieci.........

przykro, że tak u Was sytuacja wyględa... ale to nie prawda,że nic nie masz: pOłowa Waszego wspólnego majątku jest Twoja, oczywiście, jeśli nie zastrzeżono inaczej i jesteście małżeństwem...i nie ważne kto zarabiał, a kto umożliwiał zarabianie! a jeśli dzieci pójdą z Tobą... jakieś alimenty też będą!

Własnie nie widziały gały co brały,bo jest się innym człowiekiem na początku,co to za tepe gadanie,człowiek się zmienia jak przyjda dzieci,i się zyje tyle ze sobą,tylko gnojki które nie przeżyły tyle tak tępo gadają.