Życie w szczęściu na odległość ? To możliwe ?

Ja ze Ślaska ona Mazowieckie Ona mnie kocha, ja ją chyba też ale ciężko mi przejśc bariere ponad 350 KM z myślą czy kiedykolwiek uda nam sie być razem, razem zamieszkać itd. Przed nami długi czas, półtora roku w oczekiwaniu aż ona skończy szkołe, dopiero wtedy bedziemy mogli jakoś myśleć o wszystkim. Prosze powiedzcie mi czy ktoś z was przetrwał dłużej w nadzieii na taką miłość i wspólne szczęscie, dom itp. ???

ja Polska on Stany...razem od wrzesnia 2006...da sie??jasne ze sie da...

Jak często się spotykacie ?

no ostatnio to widzialam go w nocy 18 pazdziernika...potem w samolot i do polski...kiedy sie teraz zobaczymy...hmmm moze lipiec...mam nadzieje ze lipiec...i potem juz nie wracam:D

Chciałbym usłyszeć więcej taki pozytywnych wypowiedzi osób, dodałoby mi to siły

wejdz na topik slomianych wdow...tam dziewczyny opisuja swoje zmagania z odleglosciami...musisz uwiezyc bo inaczej sie nie uda...

chcesz optymizmu...to ja sie nie wypowiadam:(

Ja Polska, on Wlochy. Zylismy tak przez rok. Duzo osob stawialo na nas krzyzyk, ze to niemozliwe, ze nie przetrwamy, ale my pokazalismy wszystkim ze sie da i ze trzeba tylko zacisnac zeby. Dzis jestesmy szczesliwym malzenstwem.

odległość 400 km...spotykaliśmy sie tak 5 lat... w styczniu obchodzimy 7 rocznicę ślubu...jeśli się kochacie to musi się udać...

przyznam szczezrze, ze nigdy nie wierzylam w zwiazki na odleglosc do poki 2 takich nie poznalam pierwsze o malzenstwo od prawie 30 lat. dopero ostatnie pol roku spedzili mieszkajac caly czas razem. wczesnie ciagle on wyjezdzal, jej matka nie znosila go wiec nie mieszkali razem itp. sami twierdza, ze taki zwiazek jest najlepszy drugo to moja kolezanka z pracy ktora od 5 lat juz mieszka z mezem po 6 latach w zwiazku na odleglosc. ona jest z podhala, on przyjezdal na podhal do swojej babci i pokohoal moja kolezanke i dlugo o nia walczyl przyjezdzal, pozniej ona do niego, wydawali mnsstwo pieniedzy na telefonu az w koncu wzieli slub i zyj szczesliwie jak sie bardzo chce to sie wszytko uda

Powiedzcie mi dlaczego mam tak że jednego dnia tryskam szczęsciem, nadzieją a drugiego całkowicie nie mam sił na taki związek ?

co powiesz na to? ja niemcy on polska :(:(:(

lollllllllllllllllllllllllll i tak masz blizej ode mnie

moja koleżanka przeszła coś takiego. Ona z Lublina on z Jeleniej Góry, poznali się na weselu, potem on do niej przyjechał, ona do niego też. Po pół roku takiej szamotaniny zdecydowali zamieszkać razem. Ona zostawiła tu wszystko co miała i przeprowadziła się do ukochanego. Po jakimś zasie wzięli ślub. Będą ze sobą już 6 lat.

czasami mam dosc :(

fisiowa co jaki czas sie widzicie?

wiem bo ja tez mam czasami dosc...u nas jeszcze dochodzi roznica czasowa...ale kocham go bardzo...on mnie tez...i damy rade

hmmm pisalam juz wczesniej ale powtorze...ostatni raz w pazdzierniku...przedtem od wrzesnia 2006 do maja 2007 na odleglosc...w czerwcu pojechalam do niego na wakacje...i teraz pewnie w lipcu jak dobrze pojdzie zalatwianie wizy

my tak co trzy cztery miesiace... no kurcze :( jeszcze troche i wroce do Polski :)

...ja Polska - On Reykjavik... już niemal rok jesteśmy razem... jest ciężko, ale jeśli Ci zależy i kochasz - uda się... My w to wierzymy... teraz zobaczymy się dopiero w wakacje... i nie martw się tą \"huśtawką\" to normalne - też tak mam... ale wiesz, jeśli się kocha i ufa to siły jakoś się znajdują... przydaja się przyjaciele, którzy w ciężkich chwilach dodadzą Ci wiary - mnie pomogli przyjaciele mojego mężczyzny, niestety osoby mi najbliższe nie były przychylnie nastawione do Naszego związku - ale My pokazujemy im, że potrafimy i chcemy być razem, a ta rozłąka to tylko próba... którą mamy nadzieję przejdziemy pomyślnie... powodzenia...