Kto mi napisze prace z polskiego??

Portret arystokratek w powieści Bolesława Prusa Lalka. Omów temat na podstawie charakterystyki dwóchbohaterek – Eweliny Janockiej oraz Izabeli Łęckiej. Aby zweryfikować swoje wnioski, odwołaj się docałego utworu. Bolesław Prus Lalka (fragmenty)[Fragment I]– Ma pani jakie zmartwienie? – spytał Wokulski. [Prezesowa] machnęła ręką.– Eh! zmartwienie... Chciałabym tylko, aeby albo skojarzył się ten maria Eweliny z baronem, albo ebysię zerwał... Albo niechaj sobie jadą ode mnie oni oboje czy Starski... Wszystko jedno...Wokulski spuścił głowę i milczał, zgadując, e umizgi Starskiego do narzeczonej barona musiały ju przy-brać bardziej widoczne formy. Lecz có jego to obchodziło?– Głupiutkie są te panny – zaczęła po chwili prezesowa. – Im się zdaje, e jak złapie która bogatego męa,a poza nim przystojnego kochanka, to ju wypełni sobie ycie... Głupiutkie. Ani wiedzą, e wnet sprzykrzysię stary mą i pusty kochanek i e prędzej czy później kada zechce poznać prawdziwego człowieka. A jeelisię taki trafi, na jej nieszczęście, co ona mu da?... Czy wdzięki, które sprzedała, czy serce zaszargane z takimioto Starskimi?...I pomyśleć, e prawie kada z nich musi przejść podobną szkołę, zanim pozna ludzi. Przedtem, choćby sięjej trafiał najszlachetniejszy, nie oceni go. Wybierze starego bogacza albo śmiałego hultaja, w ich towarzystwiezmarnuje ycie, a dopiero kiedyś chce się odrodzić... Zwykle za późno i na próno!...Co mnie jednak dziwi najmocniej – prawiła – to okoliczność, e na podobnych lalkach nie poznają sięmęczyźni. Dla adnej kobiety, począwszy od Wąsowskiej, kończąc na mojej pokojówce, nie jest to sekret,e w Ewelinie nie zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej śpi... A tymczasem baron widziw niej bóstwo i durzy się biedak, e ona go kocha!– Dlaczegó go pani nie ostrzee? – odezwał się Wokulski stłumionym głosem.– Daje spokój, to się na nic nie zda... Czy ja mu raz dawałam do zrozumienia, e Ewelina dziś jest tylkozepsute dziecko i lalka? Moe kiedyś coś z niej wyrośnie, ale w tej chwili!... akurat Starski dla niej dobry.[Fragment II]„Oczywiście, morzy mnie senność – myślał [Wokulski]. – Właściwie mówiąc nie spotkała mnie adnaniespodzianka; wszystko mona było z góry przewidzieć, ja nawet wszystko to widziałem... Jakie ona zemną płaskie rozmowy prowadziła!... Co ją zajmowało?... Bale, rauty, koncerta, stroje... Co ona kochała?...Siebie. Zdawało jej się, e cały świat jest dla niej, a ona po to, aeby się bawić. Kokietowała... ale tak,najbezwstydniej kokietowała wszystkich męczyzn; ze wszystkimi kobietami walczyła o piękność, hołdyi toalety... Co robiła?... Nic. Przyozdabiała salony. Jedyną rzeczą, za pomocą której mogła zdobyć sobie bytmaterialny, była jej miłość, fałszywy towar!... A ten Starski... Có Starski? Taki pasoyt jak i ona... Był zaledwieepizodem w jej yciu pełnym doświadczeń. Do niego przecie nie mogę mieć pretensji: znalazł swój swoją.Ani do niej… Tak, to Mesalina przez imaginację!... Ściskał ją i szukał medalionu, kto chciał, nawet ten Starski,biedak, który z powodu braku zajęcia musiał zostać uwodzicielem...Niegdyś wierzyłem, e są tu, na ziemi,Białe anioły z skrzydłami jasnemi...Piękne anioły!... jasne skrzydła!... Pan Molinari, pan Starski i Bóg wie ilu ich jeszcze... Oto skutki znajo-mości kobiet z poezji!Trzeba było poznawać kobiety nie przez okulary Mickiewiczów, Krasińskich albo Słowackich, ale zestatystyki, która uczy, e kady biały anioł jest w dziesiątej części prostytutką; no i jeeli spotkałoby cięrozczarowanie, to choć przyjemne...”. takie cos od pani dostalam. Prosze pomozcie mi blagam