zaciskam zęby, nie patrze na ludzi, robię złą minę.

Możecie wysmiać a pewnie.jednak licze,że jest ktos podobny do mnie. Nie cieszy mnie nic a raczej wszystko i wszyscy wkurzają. Siedze w pracy i jak ktos podchodzi o cos pyta ,coś che to juz mnie wkurza ze mi przeszkadza wwwwwwwwww moze rozmyslaniach? Moze mam brak zajęc i problemów i się rozczulam.Nie mam hobby to fakt.Praca dom i mąz. Myslalam,ze moze dzieciak,ale nie wiem czy ono nie zburzyłoby mi mojego spokoju, mojej wygody... Idę ulicą i wkurza mnie ze ktos sie patrzy,ze obserwuje, wchodze do busa i wkurzają mnie baby ,dziadkowie którzy walczą o miejsce. Jestem jakas myslami nie obecna, mam posępną minę, zaciskam zęby, smutna jestem i sie oburzam np ze baba wolno odpowiada mi na pytanie,ze mąz czegos nie zrobił,ze musze isc do pracy,ze znów trzeba wstac,ze znów wszędzie brudno a przeciez codziennie sprzątam....wszystko mnie drazni.Chora nie jestem.jestem miła dla ludzi jak sobie gadamy.Lubie iśc do kosmetyczki czy do fryzjera,kawiarni.czuję luksus wtedy,a tak pozatym siedzę i dobija mnie problem w modzie na sukces...ahhhhh czuję sie nie z tej bajki.Wszystko mnie przeraza boję sie o przyszłośc, no i najgorsze, szef nie dał podwyżki. Jalmużna i stąd brak nastroju