dzień świstaka

witam i zapraszam na pogawędkę wszystkie mamy, które mają dośyć monotonii. Jestem mamą 2 -letniego chłopczyka , od 7-miesiąca ciąży do dziś nie pracuję, moja firma w której pracowałam podziękowała mi za tzw. miłą współpracę. Od jakiegoś czasu poszukuję pracy, ale cóż nie posiadam w rodzinie "pleców", żeby dostać dobrą pracę. Popadam albo już popadłam w rutynę , a teraz mam już chyba szczyt szczytów i wszystkiego dosyć, co obiawia się brakiem cierpliwości do otoczenia. Mieszkam w małej miejcowości , gdzie każdy się zna i wpycha nos w niesowje sprawy. Nienawidzę tej miejscowości, wprowadziłam sie po ślubie i od początku myślę o jak najszybszej wyprwadzce. Co tam nie będę na ta chwilę zanudzać - odezwijcię się mamuśki jak męczy Was codzienność, jak sobie z tym radzicie! pozdrawiam

u mnie to samo-mała miescina i bez plecow zero perspektyw na prace

moj synek ma połtora roku

na pocieszenie dodam że w moim mieście jeśli nie jestem samotną matką to dziecka do żłobka nie przyjmą! chore! a do pracy też się nie wybiore jeśli nie będę mieć opieki do małego.. a Babć nie chcemy brać na pełen etat.. i tak w koło :(

i tez tak moge nazwac to co dzieje sie w moim zyciu codziennie to samo--poprostu dzien swistaka! to takie dolujace ze czesto ciezko to zniesc

blondyna-u mnie tylko 17 dzieci przyjmuja do złobka na całe miasto

i pierwszenstwo maja samotne matki a w tych 17 stu dzieciach sa juz miejsca zajete z tych maluszkow co to zostaja z roku na rok

o miło, że ktoś napisał. Faktycznie rzeczywistość dobija, a te żłobki to przechowywalnia można się pocieszyć tym. U mnie problem opieki nad dzieckiem to kolejny etap, gdybym poszła do pracy, babcie pracują, a znaleźć nianie w miejcowości gdzie nikogo się nie zna..... zawsze coś.... rok zaczął się nieciekawie...do tego mały już drugi raz choruje, a dopiero luty. Mając zakatarzone dziecko wiecie jak to jest.. . Dobrze jest czasami poużalać się nad sobą!!! ale myśle ,że jak dopadnie mnie coś wesołego to się pochwalę

moja tez chora i nawet na spacerek nie idziemy wiec te 4 sciany dobijaja podwojnie

a macie coś takiego,że wyjście do marketu itp(muszę jechać do miasta) to jedna z niewielu rozrywek, gdzie robię sobie make up, żeby jakość podnieść się na duchu!!! podkreślić ,że gdzieś byłam , gdzie jest większe skupisko ludzi, Horror

ja mam juz gorzej-wcale sie juz nie maluje a swoja droga to jezeli mamy taki problem z miejscem w zlobku to ciekawe czy beda miejsca w przedszkolu

wcześniej było praca, dom jakieś imprezy, studia brakowało czasu na siedzenie w domu, a teraz już mam tego dosyć, wiem,że praca byłaby rozwiązanie , ale gdzie ona jest. Myśle, ze wyszłoby to wszystkim na dobre - myśle o rodzinie,mama spokojniejsza, dziecko stęskniona i większa perspektywa wyprowadzki z dziury

a najlepsze jest to ze takie osoby jak ja nie maja gdzie sie wyzalic bo wszyscy naokolo mowia jak pieknie jest byc mamusia i jak fajnie posiedziec w domku.No mamusia jest byc pieknie ale mamusia ,ktora w zyciu juz nie ma rzadnych odskoczni i rozrywek popada w glupawke i zamienia sie w potworna zrzede a ja tak nie chce!!! tylko nikt nie ma dla mnie czasu najzwyczajniej,czasem mam wrazenie ze jak kobieta rodzi dziecko to norma jest ze zamyka sie w ja w domu i potrzeb wlasnych to juz raczej nie powinna miec

do przedszkoli też ciężko jest się dostać, w niektórych u nas już trzeba teraz miejsce rezerwoać na wrzesień i dodatkowo dziecko musi wołać siusiu, co u nas stanowi problem , bo synek nie ma czasu siedzieć na nocniku- ciężki przypadek

:)

moja mala terz ucieka z nocnika a wolac nie wola mimo ze z mowieniem problemow zadnych nie ma i akurat slowo-siku mowi pieknie i wyraznie-uparta i juz

21- masz racje mamy to nie ludzie chyba, kocham swoje dziecko,ale żeby ono było szczęśliwe ja też muszę coś zrobić dla sibie, żeby nie chodzić zła i niecierpliwa, mąż ostatnio się zdziwił, bo jak pojechałam do miasta to nie było mnie kilka godzin, a ja potrzebowałam pogapić się na wystawy, pobyć sama, pomogło ,taki wypad, ale tylko na 2 dni

kończę i pozdrawiam, bo synek domaga się wspólnej zabawy, do jutra!!!!mam nadzieję

no tak maz byl zdziwiony bo nigdy nie zrozumie potrzeb zamknietego czlowieka w takiej monotonii,moj tez tego nie rozumie przecierz moge spac dluzej i wyjsc z dzieckiem kiedy i gdzie chce no czy to nie piekne zero zrozumienia,ale trudno sie dziwic nigdy nie beda w naszej sytuacji

faceci, nigdy nie będą nadawać na tych falach co my, mój małżonek np mówi,"że jak dziecko śpi to możesz się z nim położyć i spać , a ja w pracy nie mogę", ale jak od wiek wieku. wiadomo pranie, obiadek itp. robią krasnoludki. Dziękuje wszyskim Paniom,które się odezwały i mam nadzieję,że uzbiera się nas więcej, ja na kilka dni zawieszam swoje pogaduszki na forum, bo komputer oddaje do specjalisty ma problemy "zdrowotne" , do "poklikania" pozdrawiam

witam, widze, że temat nie ma zainteresowania, może jednak któraś z forumowiczek ma jakieś pomysły, by monotonia przestała być monotonią pozdrawiam