nie tęskniliście...nie skoczyłem...i żałuję

Byłem ostatnio w Warszawie...już wiem o co chodzi ze skakaniem z mostu...rzczywiście trzeba miec ostrą desperację Bardzo dobrze się czułem...molochowatość i zmrówczenie tego miasta wcale mnie nie przytłaczały...no więc nie było po co skakać gdy przez szybę tramwaju przenikały promienie słońca to nawet czułem się szczęśliwy...i w enklawach wolnych od ciągłego zgiełku a jest ich nawet trochę...i nawet to niedostosowanie i ciągła samotność przestała mi dokuczać...czułem w końcu wewnętrzną wolność wróciłem...tąpnęło...żałuję że nie skoczyłem...wszystko to tylko obowiązki i nie ważne gdzie...krótkotrwałe wyrwania nic nie dają...a długotrwałe przeradzają się w kolejne monotonne obowiązki bez odskoczni...z narastającą obcością otoczenia