katastrofa

Jestem 1,5 roku po ślubie i czuję, że zbliża się początek końca mojego małżeństwa. Mój mąż od roku nie pali się do seksu ze mną, przed ślubem sypialiśmy i było w porządku. W małżeństwie jestem odpowiedzialna za wiele spraw, przede wszystkim finansowych (lepiej zarabiam). Pracuję bardzo dużo (czasem po 12h), dla odmiany mój mąż bardzo mało. Od miesięcy zwodzi mnie, że znajdzie sobie nową pracę, że założy firmę-NIC! Dodam, że ma bardzo dobre wykształcenie. Czuję się w tym małżeństwie jak koń pociągowy, muszę mieć "jaja" w wielu sytuacjach, w których mój mąż jest bezradny. No i seks... Katastrofa! W oczach moich kolegów jestem bardzo atrakcyjna, w oczam mojego męża najwyraźniej nie. Jestem załamana! Zaczynam myśleć o zdradzie i niestety chyba o rozwodzie, który w trudnych chwilach wydaje mi się nieunikniony. Gdzie szukać pomocy? Co zrobić??

noo, jakbym siebie czytała sprzed ok. 20 lat. Wyrazy współczucia. :O

nie mam na co liczyć, tak?

Po pierwsze (pomimo, ze z seksem kłopot) nie dopuść do ciąży, bo sprawa się skomplikuje. Przemyśl sprawę DO KOŃCA i wyciągnij wnioski. Nie bój się radykkalnych decyzji.

Nie myślimy jeszcze o dzieciach, nie mam nawet 30 (chociaż pewnie niektórzy pomyślą: na co czekasz kobieto???) a radykalnych decyzji się boję:( Boję się publicznego przyznania do porażki.

szczęście nie jest porażką :)

ktoś to napisał, zostaje mi przyklasnać : nie bój się radykalnych decyzji. W przeciwnym razie mozesz mieć kiedys poczucie, ze zmarnowałas kawał zycia. :O

tchorzem30 na karku to juz pora aby o dzieciach pomyslec.to tak jest jak sie ma wydumane ambicje.

zgadzam sie z frk - w tej sytuacji czasami nie wpadnij, bo sprawa jest zbyt chwiejna hipotetycznie zakładam, że rozmawiałaś z mężem na różne sposoby i nic to nie dało. Jak dla mnie to podajesz zbyt skrajne rozwiązania jak na "początek końca". Wiadomo, zrobić coś musisz, bo sytuacja jest bez sesu, ale czemu od razu zdrada czy rozwód? Nie jestem zwolenniczką "rozstań i powrótów" i w zasadzie nigdy tego nie uskuteczniałam (jak odeszłam to zawsze na dobre), ale w pewnych sytuacjach przed ostatecznym rozstrzygnięciem może warto zastosowac taki sposób mobilizacji ? - pomyśl najpierw nad tymczasowym rozstaniem na określonych przez Was zasadach. Jest to odważne posunięcie, myslę, że jeśli ma się coś zmienić, to pod wpływam tego tak się stanie. Jeśli nie, to wówczas możesz stawiać na szali związek i ryzykować - zdrady, rozwód itp.

z akceptacją tego że to ty jesteś mężczyzną w tym związku stąd jego niska samoocena i brak seksu powinniście poważnie porozmawiac

"facet może miec problem z akceptacją tego że to ty jesteś mężczyzną w tym związku stąd jego niska samoocena" ale z tego co ja zrozumiałam to ona proponowała mu zamianę ról, ale on jakoś się do tego nie pali - wygodnie mu z tym i tyle

to że mu tak wygodnie to zupełnie insza inszośc tylko należy sie zastanowic czy takie życie bez seksu pracy i wyzwań jest dla faceta satysfakcjonujące a jeśli tak to może autorka nie wie o nim wszystkiego ? może jest ktoś inny skoro jego nawet do seksu nie ciągnie

może koleś ma jakąś depresję że nie daje rady znaleźc pracy lub nie bardzo wie jak jej szukac, moze nie wierzy w swoje mozliwości i stąd ta apatia i biernośc to że nie szuka pracy to jedno, ważniejsze jest jak w tej sytuacji wyglądają ich wzajemne relacje, czy mają ze sobą dobry kontakt, czy jest czuły dla niej itd w takim układzie nie wiadomo co jest skutkiem a co przyczyną

rozmowy to podsatwa. Ja hipotetycznie założyłam, że w rozmowach temat jest przerobiony, bo w przeciwnym razie głupotą byłoby zakładać topik - wiadomo, że pierwsza rzecz, która by padła to "porozmawiaj z nim". No to chyba każdy wie no ale dla upewnienia się D: akutorko ---> rozmawiałaś z nim o tych sprawach???

Innej nie ma. Próbowałam rozmawiać 100 razy, zresztą to zawsze ja inicjuję takie dyskusje. Nawet jeśli obiecuje mi, że "już jutro szukam pracy" albo "oj zmieni się wszystko, mam kiepski czas" to i tak to pustosłowie, nic z tego nie wynika. Jestem załamana, czuję, że mam związane ręce i znalazłam się w sytuacji bez wyjścia. Moje życie stało się pracą i ciągłym myśleniem nad nieudanym związkiem.

"Boję się publicznego przyznania do porażki." Są takie związki, które opierają się na takim lęku. Nic ich nie łączy tylko lęk przed tym jak inni odbiorą ich decyzje. Co jest gorsze trwanie w rujnującym psychicznie błędzie, czy przerwanie takiego stanu? Przecież wiesz dobrze :) Zastanów się także co jest dla Ciebie ważniejsze: opinia otoczenia, czy Twoja własna o sobie i komfort psychiczny? Nie ma nic złego w tym, że się pomyliłaś (jeśli się pomyliłaś, ja tu niczego nie wyrokuję!) ZŁE jest trwanie w błędzie, motywowane różnego rodzaju lękami. Pomyśl także co będzie, gdy pojawią się dzieci (kiedyś tam). Jaki wzorzec relacji pomiędzy kobietą i mężczyzną przekażecie im???

Nie wiem jak wyglądają te Wasze rozmowy, ale jeśli ty w jednej rozmowie poruszasz zarówno temat bezrobocia jak i posuchy w łóżku to kicha....nic dziwnego że takie rozmowy nic nie wnoszą. Na wszelkie problemy partnerskie czasem cudownym lekiem są wakacje, krótki urlop, oderwanie się od otaczających realiów. Nie mówię o wyjeździe do Egiptu, ale może wyjazd na dwa dni, weekend gdzies razem ?

skoro zozmawiałaś 100 razy, to 101 raz niec tu nie da. Nie ma motywacji i tyle. Podtrzymuję zatem mój wcześniejszy post ;) smutna mężatka --> a jeszcze takie pytanie pozornie trochę spoza tematu: pojawił się może ktoś nowy na Twoim horyzoncie (pytam z ciekawości)???

Czasem nie chce mi się wierzyć, że doszliśmy do takiego punktu w naszym związku. Kiedyś było cudownie, a teraz? Nie wiem co i w którym momencie zaczęło się psuć. Nie chcę na siłę zdradzać, ale jestem zdrową, normalną kobietą i potrzebuję seksu. To nie nimfomania, tylko natura człowieka. Zaczynam interesować się innymi mężczyznami, myśleć o seksie z kimś innym, bo mój mąż mnie nie zaspokaja. Jestem podobno atrakcyjna a nie słyszę od niego choćby banalnego "ładnie wyglądsasz", albo "jesteś dziś taka sexy". Doprowadza to do tego, że przestaję się czuć jak pełnowartościowa kobieta.

facet może miec problem ---> wiesz, takie sposoby jak "wyjazd na dwa dni", "seksowna bielizna" itp. sa lekiem "na chwilę". To jest dobre jako dodatek do udanego związku, ale nie sposób na rozwiązanie problemów (mimo że często jest tak postrzegane - błąd!!!!) Szara rzeczywistośc jest codziennością i jeśli tutaj, na tym polu sobie nie wypracują pewnych rzeczy, to żadne sztuczne urozmaicenia nie pomogą. To są za powazne problemy, żeby je zagłuszyć "dwudniowym szalonym seksem w górach" itp.

Klaudo - nie pojawił się, ale jeśli spotkałabym teraz mężczyznę, który okazałby zainteresowanie mną i przypomniał mi o moim prawie do poczucia satysfakcji.... No to pomyślcie sami.

klaudka, z pewnoscią tylko nijak z wywodów smutnej nie wynika co jest powodem tej sytuacji, pisze o bezrobociu i braku seksu a nie o tym czy przestali ze sobą w ogóle rozmawiac, czy sie o coś kłócą itp mieszkają razem ale obok siebie o co konkretnie chodzi, przestał w ogóle ją zauważac czy ma do niej jakiś niewyartykułowany żal to raczej kobiety unikają seksu jak są o coś obrażone czy złe, faceci unikają seksu jak mają jakieś problemy, żyją w stresie albo już nie kochają partnerki

Nie chcę twierdzić, ze pojadłem wszystkie rozumy ale ze 2,5 rozumu zjadłem i powtarzam przemyśl sprawę od poczatku do końca! Stwierdzenia w rodzaju: nie wiem kiedy zaczęło się psuć, zazwyczaj swiadczą o pewnej powierzchowności relacji, czyli brak refleksji na zasadzie: jest dobrze to dobrze. Trzeba także wiedzieć: DLACZEGO JEST DOBRZE, by potem szybko zrozumieć dalczego zrobiło się źle. Często bywa tak, że to "dobrze" jest warte tego "złego" bo oba stany relacji z tego samego źródła sie wywodzą.

"ale jeśli spotkałabym teraz mężczyznę, który okazałby zainteresowanie mną i przypomniał mi o moim prawie do poczucia satysfakcji...." Oj, widzę, że jesteś akurat w sytuacaji, w której inny facet bez problemu porwie Cię i skonsumuje lubieżnie ;) Jeśli chcesz ratować, to musisz uważać poczekaj jeszcze trochę, spróbuj czegoś odważniejszego, ale w temacie "próby ratowania" - w końcu to Twój mąż. No chyba że jesteś już zdecydowana, że odchodzisz, już Ci nie zlależy na nim - to oczywiście nie namawiam, bo na siłę i tak nic sie nie zdziałasz. a tak na marginesie - smutne, że czasami to faceci sami na siłę wpychają swoje kobiety w ramiona innych :O

nawiązując jeszcze do mojej ostatniej mysli - nie twierdzę, że jest to dla kobiety jakieś usprawiedliwienie. Po prostu stwierdzam fakt ;)

Może ty też trochę na niego zobojętniałaś skoro rozglądasz się za innymi ?!

Czy zobojętniałam? Po prostu ogarnęła mnie szczytowa frustracja:(