Kuszące demony bisexualne

Mam chęć spróbować trójkąta z bisexualną laską (ja, on i ona) :), ale obawiam się tych chorób wenerycznych typu: -AIDS -Brodawki płciowe -Brodawki weneryczne -Chlamydia i ureaplazma -Condylomata acuminata -HSV -Human papillomavirus - HPV -Kiła -Kłykciny kończyste -Opryszczka narządów płciowych -Rzeżączka -Syfilizm -Świerzb -Tryper -Wrzód miękki -Wrzód weneryczny -Zapalenie cewki moczowej -Żółtaczka Proszę dajcie mi jakieś rady, abym przezwyciążyła moje schizy :O

AIDS Czynnikiem wywołującym chorobę AIDS jest wirus HIV, czyli ludzki wirus upośledzenia odporności. Po wniknięciu do organizmu człowieka, HIV łączy się z komórkami, które posiadają na swej powierzchni specjalne białka wychwytujące wirusa, tzw. receptory. Dzięki nim wirus może wniknąć do wnętrza komórki. Są one jak gdyby "drzwiami" do komórki. Zakażeniu HIV ulęgają tylko te komórki, które mają odpowiedni receptor (tzw. receptor CD4). Najwięcej takich receptorów posiadają na swojej powierzchni limfocyty T, należące do "centrum zarządzania" systemem immunologicznym człowieka. Do wniknięcia wirusa do komórek potrzebne są jeszcze tzw. koreceptory, których produkcja może być niedostateczna u niektórych osób w związku z zaburzeniami genetycznymi. Tłumaczy to fakt, że są osoby, które nie zarażają się wirusem HIV lub wirus namnaża się w ich organizmach bardzo słabo. Jednak u większości ludzi wirus namnaża się bardzo intensywnie. Jego znaczna ilość jest niszczona przez układ odpornościowy. Z drugiej strony komórki tego układu są niszczone przez HIV. W konsekwencji przewagi wirusa nad zdolnością komórek układu odpornościowo ustrój przegrywa walkę z zakażeniem. W następstwie zmniejszania się liczby limfocytów w organizmie postępują zaburzenia odporności, w rezultacie u chorych rozwija się AIDS. HIV charakteryzuje się dużą zmiennością. Umożliwia mu to ucieczkę przed immunologicznymi mechanizmami obronnymi ustroju. Jest to również przyczyną trudności w opracowaniu skutecznych metod leczenia zakażeń i w pracach nad szczepionką przeciwdziałającą zakażeniu. Objawy: Kilka dni po zakażeniu mogą wystąpić objawy przypominające grypę. Osoba zarażona wirusem HIV początkowo czuje się zdrowa przez kilka miesięcy, a nawet lat. Wśród pierwszych objawów świadczących o postępie choroby, wymienić należy: gorączkę, spadek masy ciała, biegunki, obrzęki węzłów chłonnych, ogólne osłabienie, bóle głowy, przytępienie intelektu, stany pomroczne, wysypki skórne, zakażenie jamy ustnej i gardła. Te nieswoiste początkowo objawy mogą się cofnąć. Znowu mijają miesiące i lata, zanim wystąpi - wskutek zaniku odporności - pełny obraz choroby z następującymi objawami: duszność, suchy kaszel i gorączka jako wyraz zapalenia płuc; ciężkie biegunki; dolegliwości przy połykaniu - jako wyraz chorób grzybiczych przełyku; opryszczka (herpes simplex); nowotwór skóry (mięsak Kaposiego oraz mięsak limfatyczny; gruźlica; wysypki skórne; zmiany osobowości, upośledzenie pamięci, spadek aktywności, ataki drgawek itp. - jako wyraz postępującego uszkodzenia mózgu przez wirusy. Sposoby zakażenia wirusem HIV kontakty seksualne, stosowanie niesterylnych igieł i strzykawek (nie tylko narkomani ale dotyczy to również np. osób przyjmujących domięśniowo sterydy anaboliczne używanym przez kogoś sprzętem. Przetaczanie zakażonej krwi lub stosowanie preparatów krwiopochodnych (od 1987 roku wszyscy dawcy krwi i narządów w Polsce sa badani w kierunku nosicielstwa, są to przypadki bardzo rzadkie, z szansą rzędu 1:1000000 przeoczeń - możliwość ta wynika ze zjawiska okienka serologicznego. Zakażeniu wirusem HIV może również ulec dziecko od matki - nosicielki wirus: przed urodzeniem (przez łożyska), w czasie porodu lub po porodzie (poprzez karmienie piersią). Brodawki płciowe Inne nazwy choroby: Brodawki weneryczne; Condylomata acuminata; Human papillomavirus - HPV; Kłykciny kończyste; W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy.W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki. Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi przez określone typy wirusa brodawczaka (HPV) o niskim ryzyku. Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia, swędzenia lub bólu. Wirusy HPV typu 6 i 11, które są przyczyną kłykcin kończystych, nie należą do typów wysokiego ryzyka, odpowiedzialnych za zachorowania na raka szyjki macicy. Zmiany te bardzo szybko rosną i mogą tworzyć kalafiorowate skupienia. W czasie ciąży mogą się rozprzestrzeniać jeszcze szybciej. Są prawie niebolesne. Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko. Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet. Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych narządów. Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w czasie stosunku płciowego. Brodawki weneryczne Inne nazwy choroby: Brodawki płciowe; Condylomata acuminata; Human papillomavirus - HPV; Kłykciny kończyste; W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy.W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki. Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi przez określone typy wirusa brodawczaka (HPV) o niskim ryzyku. Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia, swędzenia lub bólu. Wirusy HPV typu 6 i 11, które są przyczyną kłykcin kończystych, nie należą do typów wysokiego ryzyka, odpowiedzialnych za zachorowania na raka szyjki macicy. Zmiany te bardzo szybko rosną i mogą tworzyć kalafiorowate skupienia. W czasie ciąży mogą się rozprzestrzeniać jeszcze szybciej. Są prawie niebolesne. Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko. Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet. Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych narządów. Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w czasie stosunku płciowego. Chlamydia i ureaplazma Ta choroba przenoszona drogą płciową w przypadku kobiet przejawia się częstym parciem na mocz i utrudnieniem jego oddawania, bóle w podbrzuszu, niewielkim wyciekiem z pochwy, słabo nasilone objawy zapalenia cewki moczowej lub/i jamy macicy. Najczęściej zakażenie pozostaje bezobjawowe. U Mężczyzn zwykle siedem do czternastu dni po zakażeniu pojawia się częste i bolesne parcie na mocz, uczucie pieczenia w cewce moczowej, śluzowo-ropny wyciek z cewki. Częstym objawem jest występujące rano "sklejenie" ujścia cewki moczowej. W przypadku stosunku oralnego rzadko dochodzi do zapalenia jamy ustnej, a w przypadku stosunku analnego do zapalenia odbytnicy. Najczęstszym następstwem w przypadku kobiet jest zakażenie narządów miednicy malej; wskutek zapalenia jajowodów może dojść do niepłodności. Może tez dojść do zapalenia torebki wątrobowej, gruczołu Bartholina i zapaleń stawów. W 40% porodów zostaje zakażone dziecko. Dlatego ciężarne badane są w kierunku chlamydii. U noworodków infekcja powoduje zapalenie spojówek, rzadziej płuc. W przypadku mężczyzn zakażenie chlamydiami jest najczęstszą przyczyną zapalenia najądrzy i gruczołu krokowego przed trzydziestym piątym rokiem życia. Aby zapobiec zachorowaniu należy podczas stosunków płciowych stosować prezerwatywy. Klinicznie u mężczyzn ureaplazmamoże być sprawcą nierzężączkowego zapalenia cewki moczowej (urethritis) i niebakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego (prostatitis). 10 - 20% wszystkich tzw. niebakteryjnych przypadkow zapalenia stercza powodowane jest przez ureaplazmy. W kobiecych drogach rodnych ureaplazma może być wyizolowana przy ropniach gruczołu Bartholina (bartholinitis), przy zapaleniu jajowodów (salpingitis), przy zakażeniach jajników i zapaleniach zatoki Douglasa, przy zakażeniach post abortum jak rownież przy łagodnych zakażeniach krwi po poronieniach i przy porodzie. Condylomata acuminata Inne nazwy choroby: Brodawki płciowe; Brodawki weneryczne; Human papillomavirus - HPV; Kłykciny kończyste; W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy.W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki. Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi przez określone typy wirusa brodawczaka (HPV) o niskim ryzyku. Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia, swędzenia lub bólu. Wirusy HPV typu 6 i 11, które są przyczyną kłykcin kończystych, nie należą do typów wysokiego ryzyka, odpowiedzialnych za zachorowania na raka szyjki macicy. Zmiany te bardzo szybko rosną i mogą tworzyć kalafiorowate skupienia. W czasie ciąży mogą się rozprzestrzeniać jeszcze szybciej. Są prawie niebolesne. Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko. Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet. Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych narządów. Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w czasie stosunku płciowego. HSV Inne nazwy choroby: Opryszczka narządów płciowych; HSV rozprzstrzenia się od osoby do osoby poprzez całowanie, stosunki pochwowe, oralne oraz analne. Osoba zarażona przekazuje wirusa wtedy, gdy widoczne są pęcherzyki, czy owrzodzenia, ale również wtedy, kiedy nie ma żadnych objawów. Zakażenie może być rozsiewane przez osobę, która nawet nie wie, że jest chora. Po zakażeniu wirus pozostaje utajony w obrębie zwoju splotu krzyżowego z kąd w przypadku korzystnych warunków reaktywuje się i doprowadza do powtórnego zakażenia skóry. U kobiety ciężarnej, wirus opryszczki (zwykle jest to typ 2) może przejść z matki do dziecka podczas porodu, co prowadzi do zakażeń skóry, jamy ustnej, płuc, czy oczu u noworodka. Jeśli wirus dostanie się do krwi, wtedy może dotrzeć do mózgu oraz innych ważnych dla życia narządów. Na błonie śluzowej narządów płciowych lub/i w okolicy odbytu pojawia się intensywne zaczerwienienie i obrzmienie oraz dochodzi do powstania licznych pęcherzyków, często zlewających się ze sobą. Pękanie pęcherzyków powoduje bolesne owrzodzenia. Często powiększone są węzły chłonne w okolicy pachwinowej, czasami pojawiają się objawy choroby uogólnić (gorączka), a także dolegliwości w czasie oddawania moczu. Zmiany ustępują zwykle po kilku dniach, rzadko dochodzi rozwoju dużych owrzodzeń. U mężczyzn zakażenie wirusem opryszczki zwykłej może prowadzić do trudności w oddawaniu moczu, zaparcia i zaburzeń erekcji. Opryszczka narządów płciowych może (podobnie jak opryszczka jamy ustnej) przenosić się na odległe miejsca na skórze i do oczu. W następstwie dochodzi do zmian bliznowatych spojówki lub rogówki. W rzadkich przypadkach znacznego osłabienia odporności, jak na przykład w białaczce, wirus opryszczki może doprowadzić do objawów zapalenia mózgu (herpes cephalitis). Mogą pojawić się wówczas: gorączka, bóle głowy, sztywność karku, wymioty i światłowstręt. W czasie porodu może dojść do zakażenia noworodka i w takim przypadku lepiej zastosować zapobiegawczo cesarskie cięcie. Human papillomavirus - HPV Inne nazwy choroby: Brodawki płciowe; Brodawki weneryczne; Condylomata acuminata; Kłykciny kończyste; W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy.W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki. Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi przez określone typy wirusa brodawczaka (HPV) o niskim ryzyku. Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia, swędzenia lub bólu. Wirusy HPV typu 6 i 11, które są przyczyną kłykcin kończystych, nie należą do typów wysokiego ryzyka, odpowiedzialnych za zachorowania na raka szyjki macicy. Zmiany te bardzo szybko rosną i mogą tworzyć kalafiorowate skupienia. W czasie ciąży mogą się rozprzestrzeniać jeszcze szybciej. Są prawie niebolesne. Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko. Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet. Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych narządów. Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w czasie stosunku płciowego. Kiła Inne nazwy choroby: Syfilizm; Lekarze podzielili przebieg choroby na cztery stadia: kiłę pierwotną, wtórną, utajoną i późną. W okresie pierwszych dwóch stadiów (zwykle do 2 lat po zarażeniu) chory może zarazić innych. Później kiła doprowadza do poważnych uszkodzeń m.in. serca i mózgu, a ostatecznie powoduje zgon. Oczywiście dzieje się tak tylko w chorobie nie leczonej. Czynnikiem wywołującym kiłę jest bakteria - krętek blady (Treponema pallidum). Zakażenie następuje najczęściej w czasie stosunku płciowego. Bakterie mogą przenikać przez mikroskopijne uszkodzenia skóry. Zakażenie możliwe jest także drogą pocałunku. Natomiast używanie sztućców, szklanek lub ręcznika innej osoby nie jest pod tym względem niebezpieczne, ponieważ bakterie wywołujące kiłę bardzo szybko giną poza organizmem gospodarza. Pierwszym etapem po zakażeniu jest kiła wczesna: w początkowym okresie, w okolicy gdzie bakterie wtargnęły do organizmu (narządy płciowe, odbyt, jama ustna) pojawia się niebolesne owrzodzenie określane mianem wrzodu twardego. Z wrzodu może wydobywać się wydzielina w której znajdują się krętki. Objaw ten występuje 10-90 dni od zakażenia i utrzymuje się około 1-2 miesięcy. Nieco później - 6 do 8 tygodni po zakażeniu - pojawiają się drobne, krostkowate zmiany najczęściej na skórze dłoni i stóp. Ten etap trwa przez około 12 miesięcy od chwili zakażenia. Następnie, kiła przechodzi w fazę utajoną - bezobjawową. Początkowo mogą występować liczne, bardzo zakaźne zmiany na skórze i błonach śluzowych, jednak po pewnym czasie objawy te znikają i chory jest pozornie wyleczony. Etap ten trwa do 2 lat od zakażenia, kiedy choroba przechodzi w fazę późną (trzeciorzędową) - krętek blady rozsiewa się wówczas drogą krwi zajmując liczne regiony ciała. W rozmaitych miejscach powstają guzy zwane kilakami. Choroba czyni nieodwracalne spustoszenia w centralnym systemie nerwowym, uszkadza wątrobę, kości i stawy, zastawki serca i aortę. Kłykciny kończyste Inne nazwy choroby: Brodawki płciowe; Brodawki weneryczne; Condylomata acuminata; Human papillomavirus - HPV; W przypadku kobiet choroba umiejscawia się na wargach sromowych, w pochwie, na szyjce macicy, w okolicy odbytu i w odbytnicy.W przypadku mężczyzn zmiany występują na napletku, w ujściu cewki moczowej, na trzonie prącia, w odbycie i w odbytnicy występują miękkie, różowe brodawki. Kłykciny kończyste są brodawkowatymi zmianami w kolorze ciała, najczęściej wywołanymi przez określone typy wirusa brodawczaka (HPV) o niskim ryzyku. Kłykciny kończyste najczęściej pojawiają się na zewnętrznych narządach płciowych lub w pobliżu odbytu u kobiet i u mężczyzn. Rzadziej kłykciny kończyste mogą pojawiać się także w pochwie lub na szyjce macicy. Kłykciny kończyste zazwyczaj nie wywołują pieczenia, swędzenia lub bólu. Wirusy HPV typu 6 i 11, które są przyczyną kłykcin kończystych, nie należą do typów wysokiego ryzyka, odpowiedzialnych za zachorowania na raka szyjki macicy. Zmiany te bardzo szybko rosną i mogą tworzyć kalafiorowate skupienia. W czasie ciąży mogą się rozprzestrzeniać jeszcze szybciej. Są prawie niebolesne. Kłykciny kończyste rozprzestrzeniają się bardzo szybko. Występują częściej u mężczyzn niż u kobiet. Podejrzewa się, że kłykciny mogą być stanem przednowotworowym raka macicy i innych narządów. Aby zapobiec chorobie należy stosować prezerwatywy w celu ochrony przed infekcją w czasie stosunku płciowego. Opryszczka narządów płciowych Inne nazwy choroby: HSV; HSV rozprzstrzenia się od osoby do osoby poprzez całowanie, stosunki pochwowe, oralne oraz analne. Osoba zarażona przekazuje wirusa wtedy, gdy widoczne są pęcherzyki, czy owrzodzenia, ale również wtedy, kiedy nie ma żadnych objawów. Zakażenie może być rozsiewane przez osobę, która nawet nie wie, że jest chora. Po zakażeniu wirus pozostaje utajony w obrębie zwoju splotu krzyżowego z kąd w przypadku korzystnych warunków reaktywuje się i doprowadza do powtórnego zakażenia skóry. U kobiety ciężarnej, wirus opryszczki (zwykle jest to typ 2) może przejść z matki do dziecka podczas porodu, co prowadzi do zakażeń skóry, jamy ustnej, płuc, czy oczu u noworodka. Jeśli wirus dostanie się do krwi, wtedy może dotrzeć do mózgu oraz innych ważnych dla życia narządów. Na błonie śluzowej narządów płciowych lub/i w okolicy odbytu pojawia się intensywne zaczerwienienie i obrzmienie oraz dochodzi do powstania licznych pęcherzyków, często zlewających się ze sobą. Pękanie pęcherzyków powoduje bolesne owrzodzenia. Często powiększone są węzły chłonne w okolicy pachwinowej, czasami pojawiają się objawy choroby uogólnić (gorączka), a także dolegliwości w czasie oddawania moczu. Zmiany ustępują zwykle po kilku dniach, rzadko dochodzi rozwoju dużych owrzodzeń. U mężczyzn zakażenie wirusem opryszczki zwykłej może prowadzić do trudności w oddawaniu moczu, zaparcia i zaburzeń erekcji. Opryszczka narządów płciowych może (podobnie jak opryszczka jamy ustnej) przenosić się na odległe miejsca na skórze i do oczu. W następstwie dochodzi do zmian bliznowatych spojówki lub rogówki. W rzadkich przypadkach znacznego osłabienia odporności, jak na przykład w białaczce, wirus opryszczki może doprowadzić do objawów zapalenia mózgu (herpes cephalitis). Mogą pojawić się wówczas: gorączka, bóle głowy, sztywność karku, wymioty i światłowstręt. W czasie porodu może dojść do zakażenia noworodka i w takim przypadku lepiej zastosować zapobiegawczo cesarskie cięcie. Rzeżączka Inne nazwy choroby: Tryper; Rzeżączka, tryper, choroba weneryczna wywoływana przez dwoinkę rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). Zakażenie następuje głównie przez kontakt płciowy. Może ona zaatakować cewkę moczową, genitalia, odbyt, oczy, jamę ustną i gardło, prowadząc do zapalenia narządów miednicy mniejszej, ciąży pozamacicznej, problemów z menstruacją, infekcji oczu, zapaleń i infekcji. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży. 8 na 10 kobiet nie miewa żadnych objawów, przynajmniej tych początkowych. Choroba jest niebezpieczna także dla mężczyzn, u których powodować może prostatę, bezpłodność, zapalenie jąder, rany cewki moczowej. Są też inne konsekwencje, ale to daje ogólny obraz. 1 na 10 mężczyzn nie wykazuje żadnych objawów. Mogą przekazywać chorobę dalej, nie będąc tego świadomi. U mężczyzn 5-7 dni po stosunku pojawia się ból i pieczenie w cewce moczowej oraz śluzowo - ropna lub ropna wydzielina z cewki. Po kilku tygodniach objawy zmniejszają się i stan zapalny staje się przewlekły. U kobiet zazwyczaj ostry okres zakażenia nie jest przez nie zauważony (tzw. upławy są wiązane z innymi przyczynami), a do lekarza chora zgłasza się już z przewlekłymi zakażeniami, jego powikłaniami lub wówczas gdy stosunek seksualny doprowadził do ostrego zakażenia u jej partnera. Na szczęście leczenie rzeżączki jest bardzo łatwe. Wystarczy pewna doza antybiotyku przyjmowana przez ciebie i twojego partnera, a następnie okres abstynencji. Najlepszym sposobem uniknięcia zakażenia jest używanie prezerwatywy. Nie leczona rzeżączka zarówno u mężczyzn, jak i kobiet zajmuje coraz wyższe odcinki układu moczowo-płciowego, doprowadzając do rozmaitych powikłań (np. zapalenia przydatków u kobiety, najądrzy u mężczyzn, zapalenia stawów, a nawet posocznicy) . Syfilizm Inne nazwy choroby: Kiła; Lekarze podzielili przebieg choroby na cztery stadia: kiłę pierwotną, wtórną, utajoną i późną. W okresie pierwszych dwóch stadiów (zwykle do 2 lat po zarażeniu) chory może zarazić innych. Później kiła doprowadza do poważnych uszkodzeń m.in. serca i mózgu, a ostatecznie powoduje zgon. Oczywiście dzieje się tak tylko w chorobie nie leczonej. Czynnikiem wywołującym kiłę jest bakteria - krętek blady (Treponema pallidum). Zakażenie następuje najczęściej w czasie stosunku płciowego. Bakterie mogą przenikać przez mikroskopijne uszkodzenia skóry. Zakażenie możliwe jest także drogą pocałunku. Natomiast używanie sztućców, szklanek lub ręcznika innej osoby nie jest pod tym względem niebezpieczne, ponieważ bakterie wywołujące kiłę bardzo szybko giną poza organizmem gospodarza. Pierwszym etapem po zakażeniu jest kiła wczesna: w początkowym okresie, w okolicy gdzie bakterie wtargnęły do organizmu (narządy płciowe, odbyt, jama ustna) pojawia się niebolesne owrzodzenie określane mianem wrzodu twardego. Z wrzodu może wydobywać się wydzielina w której znajdują się krętki. Objaw ten występuje 10-90 dni od zakażenia i utrzymuje się około 1-2 miesięcy. Nieco później - 6 do 8 tygodni po zakażeniu - pojawiają się drobne, krostkowate zmiany najczęściej na skórze dłoni i stóp. Ten etap trwa przez około 12 miesięcy od chwili zakażenia. Następnie, kiła przechodzi w fazę utajoną - bezobjawową. Początkowo mogą występować liczne, bardzo zakaźne zmiany na skórze i błonach śluzowych, jednak po pewnym czasie objawy te znikają i chory jest pozornie wyleczony. Etap ten trwa do 2 lat od zakażenia, kiedy choroba przechodzi w fazę późną (trzeciorzędową) - krętek blady rozsiewa się wówczas drogą krwi zajmując liczne regiony ciała. W rozmaitych miejscach powstają guzy zwane kilakami. Choroba czyni nieodwracalne spustoszenia w centralnym systemie nerwowym, uszkadza wątrobę, kości i stawy, zastawki serca i aortę. Świerzb Cechą charakterystyczną tego schorzenia jest świąd.Nasilający się w porze nocnej pod wpływem rozgrzania ciała w pościeli - dlatego można zaobserwować u dzieci jak i dorosłych niespokojny sen, częste drapanie się. Najczęstszym umiejscowieniem się świerzbu są palce rąk, zgięcia i fałdy skóry, okolice pępka i brodawek sutkowych u kobiet i okolice narządów płciowych u mężczyzn oraz pośladki. U dzieci charakterystyczne jest zajęcie dłoni i podeszw stóp - najczęściej obserwuje się pojedyncze czerwonawe grudki. W w/wym. miejscach dochodzi do powstania wysypki grudkowo - pęcherzykowej. W wyniku drapania powstają linijne przeczosy oraz może dojść do wtórnego zakażenia bakteryjnego miejsc zajętych przez śwerzba. U osób dbających o higienę objawy chorobowe mogą być trudno uchwytne. Świerzb przenosi się przez bezpośrednią styczność z zakażoną osobą (np. przy stosunku płciowym) lub - rzadziej - przez kontakt z jej bielizną pościelową, a także odzieżą. Świąd pojawia się trzy do czterech tygodni po zakażeniu świerzbem. Wbrew szeroko rozpowszechnionym poglądom świerzb może pojawić się w "najlepszych rodzinach" i w najlepszych warunkach higienicznych. Tryper Inne nazwy choroby: Rzeżączka; Rzeżączka, tryper, choroba weneryczna wywoływana przez dwoinkę rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae). Zakażenie następuje głównie przez kontakt płciowy. Może ona zaatakować cewkę moczową, genitalia, odbyt, oczy, jamę ustną i gardło, prowadząc do zapalenia narządów miednicy mniejszej, ciąży pozamacicznej, problemów z menstruacją, infekcji oczu, zapaleń i infekcji. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży. 8 na 10 kobiet nie miewa żadnych objawów, przynajmniej tych początkowych. Choroba jest niebezpieczna także dla mężczyzn, u których powodować może prostatę, bezpłodność, zapalenie jąder, rany cewki moczowej. Są też inne konsekwencje, ale to daje ogólny obraz. 1 na 10 mężczyzn nie wykazuje żadnych objawów. Mogą przekazywać chorobę dalej, nie będąc tego świadomi. U mężczyzn 5-7 dni po stosunku pojawia się ból i pieczenie w cewce moczowej oraz śluzowo - ropna lub ropna wydzielina z cewki. Po kilku tygodniach objawy zmniejszają się i stan zapalny staje się przewlekły. U kobiet zazwyczaj ostry okres zakażenia nie jest przez nie zauważony (tzw. upławy są wiązane z innymi przyczynami), a do lekarza chora zgłasza się już z przewlekłymi zakażeniami, jego powikłaniami lub wówczas gdy stosunek seksualny doprowadził do ostrego zakażenia u jej partnera. Na szczęście leczenie rzeżączki jest bardzo łatwe. Wystarczy pewna doza antybiotyku przyjmowana przez ciebie i twojego partnera, a następnie okres abstynencji. Najlepszym sposobem uniknięcia zakażenia jest używanie prezerwatywy. Nie leczona rzeżączka zarówno u mężczyzn, jak i kobiet zajmuje coraz wyższe odcinki układu moczowo-płciowego, doprowadzając do rozmaitych powikłań (np. zapalenia przydatków u kobiety, najądrzy u mężczyzn, zapalenia stawów, a nawet posocznicy) . Wrzód miękki Inne nazwy choroby: Wrzód weneryczny; Wrzód miękki wywołuje bakteria Haemophylus ducreyi. Choroba ta występuje znacznie częściej w krajach tropikalnych; od niedawna, wskutek międzynarodowych podróży i ożywionej turystyki, staje się coraz bardziej rozpowszechniona na Zachodzie. Schorzenie przejawia się tym, że już trzy do pięciu dni po zakażeniu powstaje - u mężczyzn najczęściej na żołędzi i napletku, u kobiet na wargach sromowych - miękkie, płaskie, bolesne owrzodzenie wielkości ziarna soczewicy z jasnoczerwoną otoczką. Kilka dni później dochodzi do obrzęku i bolesności okolicznych więzów chłonnych. Może powstać ropień otwierający się na zewnątrz. Nie leczony wrzód miękki może powodować: stulejkę, zwężenie cewki moczowej, przetoki w okolicy pachwinowej (po przebiciu ropnia), trudno gojące się zniszczenia tkanki. Wrzód weneryczny Inne nazwy choroby: Wrzód miękki; Wrzód miękki wywołuje bakteria Haemophylus ducreyi. Choroba ta występuje znacznie częściej w krajach tropikalnych; od niedawna, wskutek międzynarodowych podróży i ożywionej turystyki, staje się coraz bardziej rozpowszechniona na Zachodzie. Schorzenie przejawia się tym, że już trzy do pięciu dni po zakażeniu powstaje - u mężczyzn najczęściej na żołędzi i napletku, u kobiet na wargach sromowych - miękkie, płaskie, bolesne owrzodzenie wielkości ziarna soczewicy z jasnoczerwoną otoczką. Kilka dni później dochodzi do obrzęku i bolesności okolicznych więzów chłonnych. Może powstać ropień otwierający się na zewnątrz. Nie leczony wrzód miękki może powodować: stulejkę, zwężenie cewki moczowej, przetoki w okolicy pachwinowej (po przebiciu ropnia), trudno gojące się zniszczenia tkanki. Zapalenie cewki moczowej Zapalenie cewki moczowej może wynikać ze stanu zapalnego lub z podrażnienia. zapalenie cewki moczowej powstaje w dużym odsetku przypadków na skutek zakażenia dwoinką rzeżączki, czyli jest chorobą przenoszoną drogą płciową. Zapalenie cewki moczowej często wywołuje przenoszona drogą płciową bakteria zwana Chlamydia trachomatis. Zakażenie może również powodować inny rodzaj bakterii — Neisseria gonorrhoeae. Niekiedy zapalenie cewki moczowej mogą wywoływać inne patogeny, np. wirus opryszczki. Zapalenie cewki moczowej może też być wynikiem urazu lub podrażnienia substancjami chemicznymi. Chorzy skarżą się na ból i pieczenie szczególnie podczas oddawania moczu. Ujście cewki moczowej jest obrzęknięte i zaczerwienione, wydobywa się z niego ropna wydzielina. Rozpoznanie jest przeprowadzane przez lekarza na podstawie wywiadu i badania lekarskiego oraz badania wydzieliny w kierunku podejrzanych drobnoustrojów. Leczenie zależy od rodzaju "winowajcy" - zwykle stosuje się antybiotyk. Ważne jest okresowe powstrzymanie się od stosunków płciowych. Chory na zapalenie cewki moczowej powinien zachować wstrzemięźliwośc dopóki zapalenie nie zostanie wyleczone. Żółtaczka Żółtaczka jest chorobą bardzo poważną, bowiem stan zapalny może doprowadzić do poważnego i nieodwracalnego uszkodzenia tkanek wątroby. Znamy dwie postacie wirusowego zapalenia wątroby: żółtaczkę typu A i typu B. Żółtaczka typu A najczęściej rozprzestrzenia się poprzez zakażone pożywienie i wodę. Żółtaczka typu B przenosi się przez kontakty seksualne i krew. Żółtaczka typu A Przekazywana jest przez kontakt z fekaliami lub krwią zainfekowanej osoby. Najbardziej prawdopodobnym poza-seksualnym sposobem na zarażenie się jest przygotowywanie jedzenia niemytymi ręki po wyjściu z toalety. W kontekście seksualnym, zakażenie następuje poprzez analingus, czyli kontakt ust i odbytu. Żółtaczka typu B Związana jest między innymi z aktywnością seksualną. Statystycznie zakażonych jest 1 na 250 osób w USA I 1 na 1000 osób w Wielkiej Brytanii. Jest to często spotykana, poważna choroba, która powoduje problemy z wątrobą, a nawet śmierć. JESZCZE BARDZIEJ SIĘ OBAWIAM:(