Proszę o wszelkie porady...

Witajcie, Moim problemem jest moja nieśmiałość. Jestem sama odkąd pamiętam a było to spowodowane tym, że jestem strasznie nieśmiałą, cichą, spokojną osobą. Jeżeli znam kogoś dłużej potrafię się otworzyć ale nie następuje to szybko, potrzebuje czasu. Niezaprzeczalnie ten problem stanowi dyskomfort w życiu osobistym. Chciałabym być z kimś ale boję się. Mężczyźni odbierają to w ten sposób, że po prostu nie interesuję się nimi lecz to nie prawda. Nie umiem okazywać uczuć tak jakbym tego chciała. Kryje w sobie wszelkie emocje, dusze niepotrzebnie ale póki co nie umiem inaczej. Staram się otwierać na świat ale w sprawach damsko-męskich jest kiepsko. Nie wiem o czym rozmawiać z mężczyznami, z dobrymi znajomymi zawsze się znajdzie temat ale gdy poznaje nowo poznaną mi osobę mam taki wewnętrzny niepokój z którym nie mogę sobie poradzić, zaczynam się denerwować w efekcie czego nie mówię prawie nic o sobie. Od 2 lat jestem sama, wcześniej miałam krótkie znajomości, które kończyłam ze względu na ten strach. Niedawno poznałam pewnego mężczyznę. Jest inteligentny, miły, sympatyczny. Ogólnie rzecz biorąc podoba mi się jego usposobienie, natomiast kiedy się spotykamy ja osobiście nie daje jemu nic z siebie, widzę, że chciałby mnie bliżej poznać, robi dużo w tym kierunku ja natomiast nie wykazuję ten inicjatywy a w środku biję się w pierś, że jestem taka a nie inna... Nie umiem a tak bardzo pragnę się zmienić. Nie chce stracić kolejnej szansy, być może mogłabym być w końcu szczęśliwa. Tylko jak sobie pomóc? Powiedzieć jemu o moim problemie o nieśmiałości? Nie chciałabym go stracić, czuję, że jest wartościowi i zaczyna mi zależeć natomiast on może wyczuwać z mojej strony coś zupełnie innego... Ehh Przepraszam za tego smętnego posta ale musiałam się gdzieś wyżalić. Pozdrawiam

musisz mu koniecznie powiedzieć że ty potrzebujesz czasu przez swoją nieśmiałość bo inaczej ucieknie

A czy nie będzie tak, że jak mu powiem to ucieknie czym prędzej?

a to wynika z braku obycia z ludzi, zawsze gl. sama... tak tak.. podobnie jak ty zaprzepascialam wiele dobrych szans. coz sama nie potrafie odpowiedziec jak sobie z tym radzic. ala.... wiesz co staram sie spotykac z ludzmi, i moze to odrobine skutkuje. im wiecej takich spotkan z nieznajomymi tym lepiej dla Ciebie, i nie wazne z jakim skutkiem wazne by ciagle sie spotykac, wiemze to nielatwe ale probuj. a swojej sympatii powiedz o swoim problemie!!! moze zrozumie i da wiecej czasu, zycze powodzenia

niesmiala moim zdaniem on sobie zdaje z tego sprawe, ze jestes niemiala... ale popross o czas, nic nie ryzykujesz:)

Nic sie nie stanie jak mu o tym powiesz, a może nawet to pozwoli Ci się przełamać i pozbyć sie tej nieśmiałości. niestety też jestem niesmiały, staram sie z tym walczyć, czasem wychodzi, czasami nie

Najgorzej gdy zacznie się ze sobą spotykać dwóch równie nieśmiałych ludzi. Miałam taką sytuację i po jakimś czasie stwierdziliśmy, że nic z tego nie będzie bo jesteśmy b.do siebie pod tym względem podobni.

Czasami nieśmiałość może też być atutem, wszystko zależy od tej drugiej osoby jak to odczyta. Ja moge powiedzieć o sobie, że na początku znajomości jestem zawsze nieśmiały i w zależności od osoby, którą poznam bardziej lub mniej się przed nią otwieram. A po jakimś czasie nieśmiałość w stosunku do tej osoby całkowicie znika.