Oddałam dziecko do adopcji, powiedziec mu?

Nie jest to topik o mnie ale o problemie Moniki wiec daruje sobie osobiste wycieczki we wlasna strone. Powiem jedynie ze nie odczuwam potrzeby wiezi z matka biologiczna poniewaz jest to osoba dla mnie obca, ktora mnie nie zna ani ja jej nie znam. Minelo ponad 48 lat i nawet jesli myslala czasem o mnie to wspomnienia sie zatarly i dobrze. Nie widze sensu grzebania bez konca w przeszlosci i pretensji pt dlaczego mnie mamo oddalas - bo to stawia nas w permanentnej pozycji ofiary (o jaki ja biedny nieszczesliwy). Przerobilam juz bolesna przeszlosc i nie mam do nikogo zalu. Nie warto. Zycie, dobre samopoczucie, szczescie - jest w moich rekach i zalezne ode mnie. Wychowalam sie od 3 miesiaca zycia w rodzinie adopcyjnej i to ja uwazam za swoja wlasciwa rodzine. Spedzilismy razem grubo ponad 40 lat. Bywalo roznie. Tez zostawilam za soba. Wybaczylam bo skoro ktos postapil tak a nie inaczej - to widac nie mial innego wyjscia. I po co mam sie zastanawiac co mogla/mogli zrobic i jak? Przeciez NICZEGO tym nie zmienie a tylko sie zdoluje albo wkurze. I bedzie to mialo wplyw na sprawy biezace.

Co czuje dziecko? Trudno mi sobie wyobrazic bo - jak pisalam - zostalam adoptowana jako niemowle. Nikogo nie bronie, staram sie byc obiektywna. Dziecko jesli zostalo wczesnie adoptowane moze uniknac traumy - ale ona zawsze bedzie. Gdzies tam gleboko. Kiedys bedzie sie zastanawiac skad ten lek - i byc moze dojdzie na terapii. I pomoze sobie. Na pewno jesli nie zostalo zaadoptowane w miare wczesnie bedzie cierpialo na poczucie odrzucenia. I to zostanie w nim na dlugo. Dopoki nie zacznie sam cos z tym robic jesli uzna za konieczne. To przykre i bolesne - ale co nam dadza takie rozwazania, nie zmienimy przeszzlosci ani losu tego dziecka - nawet za cene kolejnego przyplywu wyrzutow sumienia i cierpienia ze strony matki. I co to pomoze temu dziecku jak Monika poczuje sie podle? I wlasnie do tego zmierzam - do bezinteresownego wylewania zolci gdzie sie da i na kogo sie da a ja taka krysztalowa bo nie oddalam, bo nie poszlam na skrobakne itp - do ciezkiej cholery co to jest, jakis konkurs? Zeby sie lepiej poczuc? I po raz kolejny uzyje owego sformulowania - nie osadzajace srodowisko. Panie pedagog i psycholog czy socjolog powinny o tym wiedziec obligatoryjnie. Ja wiem jako praktyk - nie specjalista Boze bron, ale jako czlowiek zyjacy na tym swiecie. Az sie boje wysuwac wniosek (ktory ma szanse zostac stereotypem bo jest uogolnieniem) ze w mojej ojczyznie takie postawy to norma...

pisze szybko,wiec zdarza mi sie zrobic blad,jak kazdemu,,ale co to ma do tematu jak i tak kazdy czai o co kaman.

z dziecmi, ktore zostaja w domu dziecka, malo tego nie bylas takim dzieckiem... ja nie oceniam, nie robie z siebie krysztalowej osoby, kazdy ma jakies wady, negatywy, ale oddania wlasnego dziecka, nie potrafie zrouzmiec i nigdy nie zrozumiem... i nie uwazam tego nawet za negatyw, na to brakuje mi okreslenia,bo jak widze cierpienie tych dzieci...serce sie sciska... brak wyrzutow sumienia ludzkich odruchow, swiadczy o tym, ze gdy znowu sie tej pani cos znudzi, albo nie bedzie dawala sobie rady znowu ucieknie...zamaist stawiac czola problemowi... nie jestem krysztalowa chociaz ani nie oddalam dziecka, ani nie zrobilam skrobanki, piszesz o zatrzymaniuu wlasnego dziecka przy sobie, jakby to byl nie lada wyczyn i wlasnie w tym jest problem...dla mnie to jest naturalne zupelnie, ze wychowuje sie swoje dziecko, dlatego z tego powodu nie uwazam, ze jestem jakas wyjatkowa, ale raczej normalna

Sama mam 16 letnia corke i NIGDY nie przyszlo mi do glowy ze gdyby byla w ciazy ( nawet gdyby sama nie chciala tego dziecka) oddac go. LUDZIE?? pomyslcie - przeciez to czlowiek , nie zabawka. Jak mozna sobie nie poradzic? Chyba miala rodzine jakas , nie byla sama. A znam taki sam przypadek. Babka urodzial w wieku 15 lat , oddala do adopcji, zrzekal sie zupelnie. Po 20 latach zwariowala.

Ja wielu ludziom odebrałabym dzieci i oddała do adopcji,zanim je zabiją lub skrzywdzą.

Żeby adoptować dziecko trzeba spełniać jakieś wymogi,a i nadzór powinien być nad taką rodziną.

byc adoptowanym w ogole, nie kazde ma szczescie byc adoptowanym przez normalna rodzine

Przy matce rodzonej też nie zawsze to takie szczęście.

ja tez oddałam dziecko, wiem jak to jest, chociaz ja jestem sama,bez faceta.Nikomu nie musialam sie tłumaczyć dlaczego to zrobiłam,ale na Twoim miejscu nigdy w zyciu nie powiedziałabym facetowi, ze to zrobiłam.Życze powodzenia

pewnie,ze nie,bo jelen by cie od razu olala,ze taki ideal,a tu taka wyrodna matka,lol

budowac zycie na klamstwie, jeju ludzie skad Wy sie bierzecie? jestescie zepsute do szpiku kosci! nawet jesli juz cos tkaiegoz robila (nie popieram tego!), to ma dalej brnac w klamstwie? oszukujac czlowieka ktorego niby kocha, i z ktorym chce bcy do konca zycia? gratuluej wam falszywce ale cos wam powiem, klamstwa, niemowienie prawdy,zatajanie predzej czy pozniej wychodzi na jaw, i taki jest fakt moze ona nie bedzie chciala szukac kontaktu z dzieckiem ktore zostawila, ale jak ktos tu napisal, dziecko moze to zrobic, i co wtedy? bedzie kalmac facetowi prosto w oczy...nie mam pytan jak sie kogos kocha naprawde, to sie go nie oklamuje

miała warunków do wychowania dziecka i je oddała. Przez to ułozyła swoje zycie, ale na krzywdzie wpłasnego dziecka. Oddała je ot tak sobie jak zepsutą zabawkę. Zostawiła dziecko samo sobie, bezbronną istotę, a sama "mamuśka" ma jedynie taki problem, że jej gach się może o tej sprawie dowiedzieć. To żenujące, że jedna osoba robi krzywdę drugiej, a na dodatek własnemu dziecku. Autorka pisała, że kiedyś bedzie chciała ułozyć zycie i mieć dziecko. Ale autorko Ty już masz dziecko!!! Jak mozna jedna zostawić, a drugie sobie zrobić. Odszukaj dziecko, zajmij się nim jak już tak bardzo chce być matką, a nie płodź kolejne, bo nigdy "normalną" matką nie bedziesz.

piszecie że dziewczyna nie To zaproponuj jakies praktyczne rozwiazanie dla 16 latki rodzacej dziecko, ktorego ani chlopak ani jej rodzice nie akceptuja. Tylka nie odfruwaj za bardzo z ziemii. I jeszcze dobrze by bylo zeby ta matka szkole skonczyla i miala chociaz ta mature. Popisz sie swoja pomyslowoscia, no smialo...

acha i nie zapominaj o fizjologii kobiety w ciazy, ktora wymiotuje i zle sie czuje fizycznie, zapewne nie moze isc do pracy, a powinna jeszcze chodzic do szkoly.

ot praktyczne rozwiązanie i zarazem jakże proste: jak ma się 16 lat, to zamiast pieprzyć się w krzakach ze szkołą z kolegami z klasy autorka topika mogłaby zająć się tak jak znaczna większość dziewczyn w jej wielu NAUKĄ! Ot cała filozofia. No, ale ją cipa swędziła, a teraz boli ją głowa, bo facet może dwiedzieć się już rodziła. Co za pusta idiotka. NIe powiem co powinno się z takimi robić.

piszecie że dziewczyna nie Ale jest problem wiec inteligentna osoba mysli o rozwiazaniu.

latka powinna jeszcze chodzic do szkoly.... ale jak widać odrabiała jedynie lekcje z przyspieszonej anatomii człowieka.

MONIKĄ ___

Sarydnka po IP widać ze jeste to ciekawe bo mam IP zmienne :P

mam taka znajoma co zapytala mnie kiedys : a co bys zrobila gdybys nie miala na chleb...bo ja rozumiem te kobiety stojace na autostradzie... NO ZESZ KURWA! jak mozna tak myslec . ZAWSZE jest jakies wyjscie! no chyba ze jest sie totalna dupa do wszystiego , nic sie nie potrafi w zyciu, NIC tylko rzeczy materialne....zal mi was....

wiesz sardynko Poprosze o inne wyjscie, jakiekolwiek wyjscie dla 16 latki rodzacej dziecko i zdanej tylko na siebie.

szkola , matura ...czy to najwazniejsze. Napewno wazne ale mozna przy odrobinie checi i pomocy innych skonczyc nawet studia. dziecko nie jest przeszkoda. Mnostwo kobiet matek nie ma nawet sredniego wyksztalcenia i one nie sa gorszymi matkami.

ALE BYM ZATRZYMALA DZIECKO. ZAWSZE KTOS MOZE POMOC. jAK SIE NIE MYSLI GLOWA TYLKO DUPA TO TRZEBA PONIESC KONSEKWENCJE.

Ja tez mam corke i Nigdy bym na to nie pozwolila zeby oddala.

Poprosze o konkrety, rodzice nie chca pomoc, chlopak sie nie przyznaje, skad i jak ma wziac pieniadze, wychowac dziecko, gdzie urodzic, jak samej sie pozbierac po ciezkim porodzie, jak majac 16 lat zapewnic dziecku jedzenie, ubranie i dach nad glowa, juz nie mowiac o sobie, jak jeszcze w tych okolicznosciach skonczyc szkole? z kim zostawiac wtedy dziecko? konkrety

jakkolwiek -nawet w MARKOCIe Tak, ale zakladajac ze ktos pomoze i popilnuje dziecko, albo sie dolozy, ale planowac i liczyc na innych to nie nazywa sie odpowiedzialnoscia za dziecko.

Rodzice tez bywaja rozni.