jak wygląda wasze życie 26 latki ??

25 latka--> gdybym studiowała dziennie to też bym się czuła młodziej zapewne, w sumei czuję się młodo i dość niedojrzale pod pewnymi względami, nie myślę jeszcze o dziecku, nie mam takiej potrzeby w ogóle, ale za to zauważyłam pierwsze zmarszczki pod oczami, niepokoi mnie upływ czasu i mam wrażenie, że zmniejsza to moje możliwości i perspektywy w wielu dziedzinach życia, niestety :( nie należę do tych osób, które wraz z upływem lat zyskują pewność siebie i spokój, jak mam odwrotnie..

ja zmarszczki też mam, jakbym mało miała innych problemów:o

mnie tez sie zrobiły pod oczami....myslalam, ze to wory z przemeczenia, ale nawet po wypoczynku nie zniknęly. Podobno naukowo jest udowodnione, ze osoby, ktore mają pracę siedzącą starzeją sie szybciej. np. moj tata, pracownik fizyczny, lat 50 , nie ma ani jednego siwego włosa i wygląda całkiem całkiem jeszcze.

EEe, to geny. Mój tata też fizyczny i siwy i pomarszczony:(

Na rozdrozu wlasnie straciłam chłopaka zostawil mnie niedlugo wracam do pracy po urlopie(szybko zlecial) i wogole jest nieciekawie a w niedziele urodziny hmm nie zapowiada sie obiecujaco :(

ma 26 lat moje zycie to głównie: narzeczony, praca, drugie studia, życie towarzyskie, rodzinka, seks ;)

gotewonykaaa, fajnie masz, ja z tych rzeczy co Ty wymieniłaś to mam tylko faceta(mąż) i pracę :(

up

taaacy saaaami co ty taka zdołowana??

samo zycie:D

Witajcie :) Skończyłam właśnie staż i zaczynam od poniedziałku pracę Druga połówka jest Mieszkanie jest Nie zamierzam wycjodzi c zamąż w ciąglu najbliższych dwóch lat Nie zamierzam miec dzieci do tego czasu ;) Ogólnie chętnie bym wróciła na studia i pochodziła do akademika na imprezy :P, niestety szara rzeczywistośc mnei dogoniła i pora na siebie zarabiac i jeszcze do tego odkładac kasę Zauważyłam pierwsze zmarszczki i mniej elastyczną skórę- nie podoba mi się to wcale Pozrawiam wszystkie 26latki

smutna taka - nie smuć sie, nigdy nie jest za późno. Posiadanie narzeczonego a bycie szcześliwą/ym to dwie różne rzeczy. Nadejdzie twój czas. Tylko się nie zamykaj. Realizuj się, zapisz na kurs, wyskocz zaszaleć, choćby z koleżankami. Uśmiechaj się :) Nie wiesz co ześle Ci los :P Na pewno siedzenie w kącie i smutasy wielu spraw nei załatwią. I nie złość sie na siebie, tylko uspokój i ogarnij :D Powodzenia

oHgJQG9EF6GTh5FzKqS7IkU8

Jestem chora psychicznie,nie pracuje,jestem na rencie. Nie chce mieć męża,rodziny,dziecek. Nie interesują mnie różne uroczystości typu wesele,urodziny itp.Poprostu mam to gdzieś. Mieszkam z rodzicami i mi dobrze z tym,nie zamierzam niczego zmieniać. Czy jestem szczęśliwa? Niedokońca bo jestem chora i mam problemy ze skórą,ze sobą ogólnoe.Ale walcze może będzie lepiej.