Skąd wiedziałyście, że to TEN?

czyli??????

Instynkt ;)

W jaki sposób i po jakim czasie stwierdziłyście, że to ten jedyny, z którym chce się być na dobre i złe? Przecież niejedna z nas ma za sobą związek /-ki, z których pozostały wspomnienia lub nawet nic... Skąd to przekonanie, wiara?

Dear Dejzi 69! Niektóre tak, ale część przecież wychodzi lub wyszła za mąż nie z powodu ciąży. Ja, zanim poznałam mojego narzeczonego, byłam w 3 - letnim związku i jakoś mi się nie spieszyło z zamążpójściem, a rok temu miałam 28 lat... Z obecnym facetem po 4 miesiącach zaczęliśmy myśleć o ślubie...

dejzi zazdrosnico!!!!!!!! To ze niektore dziewczyny biora slub z powodu ciazy nie od razu musi znaczyc ze nie kochaly swego meza.. Ja akurat nie biore slubu z powodu ciazy...a co do pytanie po prostu uczucie inne niz wszystkie...nieda sie tego wytlumaczyc:) nie zalezy to od czasu bycia razem :)

bo nie TAMTEN

My już jesteśmy ze sobą 1,5 roku. Jest super, naprawdę. Ale w tym momencie mam straszną deprechę z innego powodu... Za miesiąc ślub, a kilka minut temu firma szyjąca mi suknię odmówiła mi wykonania usługi. Pretekstem jest moja rezygnacja z filmowania ślubu (nie żądam zwrotu zaliczki) - facet miał się ze mną skontaktować 15.04.2008 i zapomnianiał, mieliśmy ustalić kilka detali. Ja próbowałam się 4 razy z nim skontaktować - brak reakcji, nie odbierał, nawet nie wysłał sms-a. I kiedy powiedziałam, że rezygnuję z tej usługi, on mi na to, że z sukienki też powinnam, bo on nie chce takiej współpracy. A sam przecież zawalił. Mało czasu jest, a ja teraz ryczę!

wiesz slub sie planuje rok a nawet 1,5 roku wczesniej niz on jest ... wiec jak masz zamowione cos tyle czaasu wczesniej to mozna natrafic na brzuszek w ciagu tego czasu i znam wiele takich par. wiec nie wsadzaj wszystkich do jednego worka. no widzisz ja ze swoim dwa lata.

Sylwias z suknia masz naprawde przerabane..wspolczuje.

sobie zareczylismy sie 2 lata temu, od ponad roku przygotowania przedslubne. Jakis czas temu postanowilismy sie nie zabezpieczac, gdyz pragniemy dziecka. I tak bierzemy slub. Slub za 2 miesiace i wtedy bede w 5 miesiacu ciazy. nie obchodza mnie ploty. beda ludzie gadac. dziecko bylo planowane.

jakbys kochana dejzi nie doczytala to sa juz dlugo razem tylko po 4 miesiacach bycia razem juz mysleli o slubie..problemy czytania ze zrozumieniem....// poza tym do kolezanki ja nie obrazam kobiet w ciazy idacych do slubu bo sama bym juz chciala miec dziecko..tylko dejzi wie swoje..eh no ale z tego jest znana tutaj. zazdrosnica

W moim przypadku czas nie ma nic tu do rzeczy. Wszystko zaczęło się od kolacji wigilijnej w firmie (oboje pracujemy w jednej, ale w totalnie innych działach): ja wtedy byłam w związku z innym chłopakiem, który był za granicą od paru miesięcy, zbliżał się wielkimi krokami Sylwester, a ja chciałam zwyczajnie potańczyć sobie tak maximalnie w ten ostatni dzień 2006. Adrian wtedy znany był mi tylko z imienia i widzenia. Na \"oko\" wydawał mi się bardzo sympatyczny. Odważyłam się pod koniec kolacji i spytałam czy poszedłby ze mną na Sylwka, tak tylko potańczyć, bez żadnych zobowiązań. Zgodził się. Nie miał mojego nr tel., ale to nie był problem. Do końca roku było 8-9 dni, a on nie narzucał się, nie wydzwaniał. Kiedy poszliśmy już na imprezę, bałam się, że nie znamy swoich kroków i nie zgramy się na parkiecie... Myliłam się. Od pierwszego taktu zrozumieliśmy się, przegadaliśmy i przetańczyliśmy całą noc, po czym nie mogliśmy skończyć się rozstawać. Zauważyłam wtedy, że ten wieczór był jakiś niezwykły, piękny, że ten gość mnie fascynuje... Następnego dnia myśli i wrażenia nie dawały mi spokoju, wiedziałam jednak, że nie mogę grać na \"dwa fronty\". Powiedziałam Adrianowi, że to był najpięknieszy Sylwester w moim życiu (co zresztą było szczerą prawdą), ale ja jestem z kimś i nie chciałabym nikogo skrzywdzić... Biłam się z myślami i wspomnieniami. Nie wiedziałam, jak postąpić, jakiego dokonać wyboru...

nie planujesz slubu? dziwne... w innym topiku pisalas, ze kupilas juz ciuchy... zdecyduj sie w koncu. pewnie twoj mlodzieniaszek nie chce slubu a ty nie mozesz sie doczekac (slubu)... :P

dejzi buhaha akurat nie jestem zazdrosna i dzieci nie posiadam ...i moze bym chciala ale przez najblizsze 4 lata nie planuje ich.

dejzi69 Wroc do szkoly i naucz sie pisac :O

dejzi69, Ty masz jakieś problemy emocjonalne, po prostu nie radzisz sobie ze sobą, z daleka czuć od Ciebie pesymizm i zgorzknienie... Wydaje mi się, że jesteś po 20-tce, ale z wypowiedzi to mi 60-tką zalatuje... Dziewczyno, więcej życzliwości i pogody ducha!

Dejzi69, nie wiem czy można tu mówić o głupocie. Czasami jest tak, że ludzie od początku wiedzą, że do siebie pasują. W moim przypadku po 1,5 roku nic się nie zmieniło, widujemy sie codziennie po kilka godzin, tematy nam się nie kończą, dzwonimy do siebie i gadamy po godzinie; moja fascynacja nie zmieniła się wcale od momentu, kiedy pierwszy raz dłużej ze sobą porozmawialiśmy. A jako argument na to, że długość znajomości nie zawsze wpływa na jakość związku mam kilka przykładów: 1. dziadkowie mojej koleżanki po 3 mies. się pobrali (nie było wpadki, czekali z sexem do ślubu), dziś mają po 80-kilka lat i nie wyobrażają sobie życia bez siebie; 2. mój kuzyn żenił się po 8 mies. znajomości, dziś ma 30 -letni staż; 3. moja koleżanka po 7 mies. - dziś 4 lata jest po ślubie, są szczęśliwi... A więc czy to głupota? Pozdrawiam Cię. Mam nadzieję, że jesteś szczęśliwa (chociaż mam wątpliwości).

wiem, że to TEN bo po 5 latach związku Kocham Go z każdym dniem mocniej i nie wyobrażam sobie bez Niego życia! :)

dejzi, sa takie związki, że ludzie popatrzyli sobie w cozy i już by na drugi dzień mogli brac slub....ale ja nie jestem takim ryzykantem...my do takiej decyzji dojrzewaliśmy, wymagalo to czasu i poznania siebie. Za mąż wychodzę po to, by miec przy boku osobe, za którą moge wskoczyć w ogień, by z nią dzielić resztę życia, a nie po to, by za rok czy 2 stwierdzac, że 'to nie to' i się rozwodzić. Bez sensu.

dejzji, zaczerń sobie nicka to przynajmniej będzie mozna wiedzieć, ktora to Ty, a ktoro podszywacz

Osobiście uważam, że relacje damsko-męskie powinny być oparte nie tylko na emocjach (dziś jest fajnie, mam dobry humor, wszystko się układa i jest super, a jutro boli mnie głowa i reszta jest do bani, bo mi coś nie gra!), ale przede wszystkim na szacunku, szczerości, zaufaniu i wzajemnej trosce.Dodam też, że oczekiwania wobec siebie mają sporo do rzeczy. Ja jestem bardzo szczęśliwa i wszystkim kobietom życzę tak czułego i troskliwego mężczyzny, jakiego mam. Ps. Wczoraj oboje pierwszy raz w życiu rozliczaliśmy PIT. On jest też bardzo cierpliwy :-)