jak żyć ze stereotypowymi rolami ?

witam, mieszkam w małym miasteczku. Rok temu wyszłam za mąż. Na razie nie mam dzieci, bo nie chcę. Czuję się za młoda.(mam dopiero 26 lat), pracuję, mam swoje pasje, swoje zycie. Nie potrzebuję na razie dzieci, nie czuję żadnych instynktów, ani tego typu klimatów. Ale już zaczęły się w naszym "wiejskim kole" różne dogadywanki, że jestem "niewydarzona", ze nie moge miec dzieci, ze nie jestem już młódką (!) , ze CZAS na dzieci. Całą tą historią przejęla sie moja rodzina i wszyscy wywierają na mnie presję, straszą ze mąż odejdzie, bo tylko dzieci cementują związek (!). Mąż sie za bardzo nie przejmuje, bo nie ma kiedy, dojezdza do pracy i nie ma go praktycznie cały dzien. To pokrótce moja sytuacja. A moje pytanie jest takie, jak z tym walczyć ? Co robić, co mówic, by pozwolono mi zyc własnym zyciem ? Czy jedyne rozwiazanie to wyprowadzic sie do duzego miasta i zamieszkać w betonowej dżungli ?

a próbowałaś rozmawiać z rodziną, że wcale nie jestes jeszcze gotowa na dziecko?

niestety takie jest zycie w malych spolecznosciach, gdzie wszyscy sie znaja:o nie przejmuj sie tym to twoje zycie, nie podejmuj decyzji pod wplywem presji bo mozesz tego zalowac

Nie mam na razie dzieci .... ---> to kiedy chcesz je mieć? po 30? :O

Ona ma dopiero 26 lat, kobieta powinna urodzic pierwsze dziecko przed 30, ma jescze na to 4 lata. Ja ja doskonale rozumiem.

ale masz problem,przejmujesz się tym,co inni mówią.Żyj swoim życiem,a innym mów "co cię to obchodzi", a niech sobie gadają.Tak jest właśnie we wsiach,każdy każdego zna i wszystko o nim wie.

Kiedyś będę chciała mieć dzieci, ale póki co, chciałabym zmienić pracę na taką, w której będę miała jakieś widoki na awans. Chciałabym wreszcie zdobyć certyfikat językowy i parę innych rzeczy. Tylko że pod wpływem ludzi, moja rodzina uważa te rzeczy za mało istotne i naciskają i naciskają:( a ja nie wiem, jak sie przed tym bronić, bo pierwszy raz jestem w takiej sytuacji...

zarzuc mp3 na uszy, \"podkrec\"regulator na maxa i olej

sama juz nie wiem -> genialna myśl :)

musisz sie udpornic ja tez zyje w malym miasteczku ale po mnie takie ludzkie gadanie splywa:D moich rodzicow tez to nie obchodzi dalsza rodzina ulega takim wplywom ale mnie to nie obchodzi zyj po swojemu, bez ogladania sie na innych

dzieki :D, w tym przypadku swietnie by zadzialalo, bo zmiana mentalnosci rodzinki i "wiejskiego kola", to jak rzucanie sie z motyka na slonce...

najgorsze sa perswazje z babcią... która ma już ponad 80 lat i cięzko ją potraktować niegrzecznie, nawet jak przy całej rodzince bliższej i dalszej wygłasza tyrady, w których stawia mi za wzór 18 latkę, która wpadła i teraz cieszy się ze ma dziecko. A mnie na pewno opuści mąż i zostanę starą panną, którą każdy wytknie palcem, jak już nie wytyka. Cholercia, myslalam, ze takie rzeczy to tylko się zdarzały w książkach Jane Austen ;/

co do powyzszego, babci nie przeszkadza nazywac mnie przyszłą starą panną mimo ze mam już męża ;-)

z babciami juz tak jest, ze im przewaznie nic sie nie wytlumaczy, maja na przyklad slub cywilny siostry nazwala "metrykacja" :D :D, i dalej jest zgorszona, ze "oni bez slubu, tylko po metrykacji" :D :D - who cares anyway... ja szanuje babcie, wiec jej juz nie tlumacze tylko przytakuje i przytakuje

hahhaha, z tą "metrykacją" to zarąbiste :) w każdym badź razie dzięcki za zrozumienie :-) już tak bardzo mi się teraz nie wydaje, że jestem jakimś dziwolągiem :)