Porozmawiajmy o problemach,poradźmy sobie nawzajem

Każdy chcialby sie kogos poradzic lub komus zwierzyc. Zaczne od siebie. Moim na dzien dzisiejszy najwiekszym problemem jest to,ze nie umiem dobrze gospodarowac ksay,z miesiaca na miesiac wiecej wydaje i coraz bardziej odczuwam brak kasy.Czasami zdarza mi sie nie zaplacic jakiegos rachunku bo mi zabraknie...

bardzo niesmiala

chętnie Ci pomogę ;-)

ale jestes niesmiala w jakichs konkretnych sytuacjach np.w stosunku do facetów?

a mi rosną wlosy w uszach,takie są juz dlugie ze nic nie slysze

nie mozemy chociaz raz porozmawiac powaznie?Przeciez jest tyle smiesznych topikow to chyba mozna jeden zostawic powaznym...

polega na tym, że muszę sie wyprowadzić od chłopaka a strasznie sie boje że sobie nie poradze. boje sie że trafie na kogoś gorszego, że nie znajde pokoju

niestety w kwestii finansowej sprawa jest jasna zaciskamy pasa wyznaczamy limity a pozniej jak je przekroczymy niestety posucha

na co najwiecej wydajesz? problem wyprowadzenia sie od chłopaka czy masz prace?

a moim problemem jest to że mam męża dziecko a kocham kogoś innego i nigdy nie ośmielę się tego powiedzieć głośno bo wiem że jemu też nie jestem obojętna, pozostaja tyko czułe spojrzenia i radość z chwil kiedy możemy być gdzieś w jednym towarzystwie

truizm unieszczesciwiasz siebie meza ukochanego no ale niestety codzinnosc nie jest romantyzmem usłana wiec rozumiem

nie zawsze to niegospodarnosc,po prostu wydaje mi sie ze wyplaty pozostaja takie same,a wszystko drozeje,i to tak dyskretnie,po 10,20,50 groszy,niby niewiele i nawet tego nie zauwazamy,a w skali miesiaca to sie nazbiera

Zycie jest okropne, weryfikuje wszystkie nasze wspaniałe plany i aspiracje. I dlaczego pozwala na takie zawirowania??? Przecież kiedy wychodziłam za mąż byłam tak szczęśliwym człowiekiem, później nasza córeczka - cud. Bronię się jak mogę przed tym uczuciem, uciekam w przerózne zajęcia żeby nie myśleć bo wiem że to nie ma sensu, nie chce niszczyć domu mojemu dziecku. i wciąż jedno i to samo pytania: dlaczego zrodziło się we mnie takie uczucie... tak samo z siebie.... Wybaczcie, musiałam się wygadac

najwiecej kasy wydaje jedank na jakies imprezy wypady do kina na basen itp

a moim problemem------------->nie zawsze bycie ze soba ze wzgledu na dziecko jest najlepszym wyjsciem,wbrew pozorom taka rodzina nie jest najlepsza ,a dziecko bezblednie wyczuwa ze cos miedzy rodzicami jest nie tak,wyczuwa falsz,nie wie o co chodzi,ale wie ze cos jest nie tak,predzej czy pozniej rodzice maja tak siebie dosc ze nie unikna sytuacji,ktore nie powinny miec miejsca niekiedy rozstanie jest lepszym wyjsciem

pozatym dziecko kiedys pojdzie swoja droga,a Ty zostaniesz z niekochanym czlowiekiem i bedziesz sie zastanawiac czy nie przegralas zycia,czy jednak moglo potoczyc sie inaczej,lepiej

amaryllis - dziękuję Ci za słowa wparcia, cieszę się że ktoś mnie rozumie, musze chyba wyjechać gdzies sama i w końcu przemyśleć to wszystko

po prostu znam to z wlasnego przykladu :)

Kilka lat temu zakochałam się w nim. Jak to przeważnie bywa uczucie dopadło mnie znienacka. Pokochałam faceta , który trochę w życiu się pogubił. Kilka razy przyszło mi czekać na niego,ponieważ odsiadywał wyroki w więzieniu. To nic, wiedziałam na co się piszę. Jednak to co wydarzyło się pewnego dnia zmieniło prawie wszystko. Doznałam przemocy z jego strony dość bolesnej nie tyle co dla ciała jak dla serca, bo to boli bardziej. On wrócił do więzienia, ja musiałam wrócić do życia, życia bez niego i z poczuciem ogromnego zawodu. Swoją historię powinnam zakończyć, tym że poznałam znakomitego faceta, przy którym zapomniałam o tamtym i żylismy długo i szczęsliwie. Niestety, nie do końca. Po jakimś czasie i owszem poznałam mężczyznę. Dobrego, szarmanckiego i w ogóle. Miałam ogromną nadzieję,że się zakocham, ale to tak nie działa. Za to on bardzo pokochał mnie. Dziś noszę pod sercem jego dziecko,ktore jest szczęściem ogromnym dla nas obojga, od pół roku nie sypiamy ze sobą, nie potrafię go nawet pocałować, nie tulimy się do siebie, nie robimy wszystkich tych rzeczy,które robią ludzie zakochani, czuję,że mocno go ranię, a on na to nie zasługuje. Najlepsze w tej całej historii jest to,że całym sercem kocham swojego byłego i choć zdaję sobie sprawę z tego co się stało uczuć swoich zmienic nie potrafię. Płaczę dość często w samotności i zastanawiam się nad swoim życiem. Czy mam spędzić je z człowiekiem, przy którym mam wszystko oprócz miłości (oczywiście z mojej strony) czy z człowiekiem, którego kocham tak bardzo,że aż boli?