Destabilizacja

Czy ktoś z was zmaga się z nową rzeczywistością po rostaniową? Jak sobie radzić z samotnością? Ostatnio wysnułem, tezę że życie jest jak ocean, a my jestesmy tylko malymi okrecikami, szukajcymi swoich portów. Mnie zaż życie rzuciło na morze, i jak na poczatek, zas wzmagam sie z falami życia codziennego, raz słońce, raz sztorm. Chociaz ostatnio tego słońca coraz mniej :(

to zależy ile czasu jesteś po rozstaniu. Normalnie kończąć związek człowiek daje sobie czas na tak zwane stoczenie się i sięgnięcie dna od którego potem pieknie się odbija. Byc może jeszzce jesteś w fazie szybowania w dół, dlatego ci się wydaje że nie ma nadziei...:) Ale jak poczujesz pod butem to charakterystyczne zaschnięte cuchnące błoto DNA, odbijesz się.. bądź spokojny....

Fakt, szybuje na dół. Ale czy nie wierze w sukces? Już nie raz odbijalem sie od DNA. Ale, z tym jest, tak ze nie wiesz ile na te dno będziesz leciał/a. Ja dopiero dwa tygodnie :] Przerażające jest to, że z stabilnego i fajnego zycia, zaś masz ,,stalingrad\". zas trzeba stawac do walki, liczyć straty i zyski każdego dnia.

dwa tygodnie....?? :) :) szczerze, trzeba cię otrzeźwić. Nie wiem ile trwał związek ale jeśłi to było naprawdę uzcucie o jakimś tam natężeniu ot daj sobie przynajmniej rok. Przynajmniej. Rok.

Tak, było to silne uczucie, ktore wiele przetrwało. Plan a zakłada pzobieranie się do września, plan B obejmuje już 2009. Jako history, w trakcie robienie :P Lubię trochę filozofowac w stylu militarnym. Żeby zaś cos osiagnąć w życiu, trzeba odgruzować, i odbudowac swoje serce. potem rosnąć w siłe i podjać skuteczną walkę. Tylko, najgorsze jest to, ze nie potrafię ocenić swojich sił i mozliwości. Jestem osobą samokrytyczną, i czesto, mam obawy ze nie sprostam wyzwaniu.

Tak, było to silne uczucie, ktore wiele przetrwało ach, no , widocznie czegoś tam nie przetrwało....:) Skoro jestes osoba samokrytyczną to spróbuj stanąć trochę z boku tego wszystkiego, przede wszystkim uspokoić się , bo ta metafora z gruzami to cholernie dołująca jest... :) Znajdź jakąś inną, bardziej optymistyczną:) I pamiętaj że matrwić się i cierpiec to też trzeba wiedziec kiedy przestać, żeby nie przesadzić:)

Wiesz z obiektywnej strony, wiele osiągnełem, nawet z straconych pozycji. Ale takze wiele straciłem, gdzie to ja miałlem być górą. Czy jestem zalamany? Nie, ale napewno brakuje optymizmu, a morale osobiste jest niskie. Nie jestem człowiekiem o słabej psychice, ale parę osób mi juz powiedzialo, za dużo myśle, i to jest fakt, bo cżesto rysuje czarne scenarjusze.

a to zacznij rysować jaśniejsze:) to cenna umiejętnosć:) I moja skromna rada: na razie żadnych bilansów strat i zysków, to będzie poźniej. Teraz jest sztorm, a to nie jest dobry czas na kalkulacje. Ty masz się ratowac bo o ciebie tu chodzi. Ona umyła ręcę, już się tobą nie zajmie, więc ty musisz to zrobić jak najlepiej potrafisz.

Fakt, własnie to robie, pierwsze moje rostanie było, uuu tragedia, teraz w miarę luz. Ale, fakt rysowanie lepszych scenarjuszy? Ciekawe, ja zakladam lepsza przyszłość, ale w dalekiej przyszłości. Teraz mam inne zajęcie, pomagam koleżance czy przyjaciólce, nie wiem jak ona mnie tam spostrzega, chyba dobrze. Naprawde fajna dziewczyna, i przyznam jako facet jest zaje... urody :) Ma podobne klopoty, zawsze pomagałem ludzia wychodzić z dołka. Ale sobie samemu cięzko mi jest znaleść radę. Ale nawijam o sobie, a zalożyłem topik do polemiki. Napisz coś o sobie, zauwazyłem że masz charakter,,czy źle czy dobrze musi iść do przodu :) "