Narzeczony chce ślubu a ja się boję

jesteśmy ze sobą 5 lat

odpowiedz: nie jestem gotowa.. dajmi troche czasu ;)

ślub należy brać między 2 a 3 rokiem chodzenia ze sobą. Inaczej nic z tego ciasta nie wyrośnie, a ni nic z tego ziarenka nie wykiełkuje :(. Teraz już za poźno na slub i potomstwo wspólne. Nawet ani kota nie polecam. Powinnaś się rozstać ze swoim kolegą-lowelasem bo tylko dla seksu za tobą zamiata i dla spółkowania :(

powiedziałam, że na razie o tym nie myślę bo w tym roku się bronię i myślę o studiach..ale wiem że na koniec czerwca temat powróci..oswajam się...

a spisz z nim z miłości czy tylko dla zaspokojenia swojej zboczonej huci? :(

że teraz nagle odezwała się oranżadka i mi radzi.. ok odpowiem: śpię tylko i wyłącznie z miłości

to może zamisat spać weź się do roboty troche...bo chłopak baby samej do spania nie potrzebuje - chcesz się wyspać idź do noclegowni....z chłopakiem od czasu do czasu się trzeba pomigdalić...:(

oranżadka pieprzę Twoje cholerne rady

fioletowe korale, czego się konkretnie boisz?

chyba odpowiedzialności, samodzielnego życia

wiem, że może się wydawać to śmieszne..w końcu w tym roku będę miała 24 lata...a boję się jak cholera..

Mieszkacie razem czy osobno?

osobno jestem strasznie związana z domem rodzinnym

Więc już masz odpowiedź, co tak naprawdę stanowi dla ciebie problem.

no tak..ale jak to zmienić ...

nawet nie mam z kim o tym pogadać... z narzeczonym nie chcę..

Boisz się wyprowadzić z domu, nie wyobrażasz sobie życia bez rodziny? Jak to jest dokładnie, napisz. Wygadanie się zawsze pomaga, może znajdziesz sama rozwiązanie swojego problemu.

Przedewszystkim to musicie zamieszkać razem. Wiesz być ze sobą a mieszkać wspólnie to 2 różne rzeczy :) Trudno Ci się wyrwać z domu rodzinnego ale jeśli tego nie zrobisz to całe życie będziesz związana i zawsze będziesz się bała. Musisz zacząć żyć własnym życiem. Do domu możesz przecież wpadać często. To nie jest takie trudne jak Ci się teraz wydaje

w sobotę przyjeżdża moja koleżanka więc może ona mi coś pomoże.. po prostu dobrze mi mieszkać z rodzicami i tyle..nie wyobrażam sobie mieszkać bez nich..nie wiem dlaczego..ostatnio stwierdziłam że powodem tego może być sytuacja sprzed roku kiedy mama wyjechała na 3 lata za granicę do pracy..

I tu jest właśnie twój problem... Ja też na początku tęskniłam za domem, mimo że byłam tylko 14 km dalej. To nie jest proste ale odczuwasz to tylko przez pierwsze parę tygodni. Potem przyzwyczajasz się i już. Nie możesz tak podchodzić do zycia bo jeśli tak będzie dalej to za nikogo za mąż nie wyjdziesz, ze strachu że ędziesz musiała się wyprowadzić. A mieszkanie z rodzicami po ślubie to nie jest dobry pomysł...

wiem, że to nie jest dobry pomysł..bo wcześniej jak temat ślubu mnie nie dotyczył..wiedział że nie chcę mieszkać z rodzicami..jeszcze rok temu strasznie chciałam ślubu..wówczas narzeczony nie był gotowy..teraz rolę się odwróciły..a mnie ogarnął niesamowity strach..że jestem jeszcze za młoda że to za wcześnie..

Taki strach jest normalny, w końcu to decyzja na całe życie, teoretycznie nieodwracalna.

Za młoda nie jesteś ;) Ja jestem 2 lata młodsza od Ciebie i za miesiąc wychodzę za mąż. I to wcale nie dlatego że niedługo pojawi się dzidzia :) A po ślubie gdzie mielibyście zamieszkać?

Babcia ma mieszkanie..kiedyś tam powiedziała, że który pierwszy wnuk wyjdzie za mąż to dostanie mieszkanie..obecnie w tym mieszkaniu mieszkają nasi dalecy znajomi ..kurcze nie wiem jak właściwie wyjdzie z tym mieszkaniem...głupio mi pytać babcię

pewnie ogłoszenie daty ślubu wszystko by rozwiązało...

Na pewno by rozwiązało. Nie wierzę, że babcia woli aby w mieszkaniu mieszkali jacyś znajomi a nie wnuczka... A JEŚLI ogłosicie datę ślubu to bądź pewna , że rodzinka pierwsze co pomyśli o tym, gdzie macie mieszkać. No i jeśli bedziesz pierwsza - może to i wredne :) - ale nie bedziesz potem musiała brać kredytów na kupno mieszkania... A może ty się boisz wychodzić za mąż za narzeczonego? Może nie jesteś pewna czy to z nim chcesz być całe życie?

jego jestem pewna..jeśli można być w życiu czegoś pewnym...

a z tym mieszkaniem to racja...w pewnym sensie to jeden braciszek mnie wyprzedził bo będzie miał dzidzię ale on mieszka w Gdańsku tzn studiuje..i raczej on wprowadzi się do swojej dziewczyny..bo ślubu na razie nie planują...

No to ja widzę tylko takie wyjście :) Zgódź się ogłoście datę na przyszły rok i tyle :) Na ten już raczej nic nie znajdziecie a i na przyszły rok już będzie ciężko znaleźć choćby salę czy orkiestrę jeśli planujecie kościelny. Dostaniecie mieszkanie i powoli możecie je urządzać :) Nikt tego za Ciebie nie zrobi, weź się w garść skoro go kochasz to nie powinno być problemu :)

Dzięki..za rady.. wiesz na razie tzn do końca czerwca to myślę o magisterce ale w lipcu..biorę się ...za to wszystko..