związek z dojżałym mężczyzną... Czy to dla mnie?? POMOCY

Spotykam się a Nim od miesiąca. Znamy się od 4 lat. On ma 25 lat i jest starszy ode mnie o 8, wniosek więc z tego taki, ze ja mam 17 wiosen. Wiem o tym, ze dazył mnie uczuciem juz wczesniej, (to nic spontanicznego, ani zadna ulotna znajomość) po prostu podobam mu sie od jakiegos juz roku - mniej wiecej juz tyle czasu zabiegał o moje względy. Ja oczywiscie wzbranialam sie jak tylko mogłam, poniewaz uwazalam, ze to nie dla mnie, ze jestem za mloda na powazny związek z jak by nie bylo, juz doroslym mezczyzna. Cały czas próbowalam go od siebie odgonic pokazujac jaka ze mnie powalona nastolatka i ze tylko glupoty mi w glowie, ale to chyba go nie odstraszylo. W gruncie rzeczy moje uczucie do niego zaczęło rosnąć (zwłaszcza, ze wczesniej go w ogole nie bylo) od jakiegos półtora tygodnia - tak! Teraz moge stwierdzic, ze cos do niego czuje... ale to z pewnościa nie jest zakochanie. Dodam, ze wczesniej nie mialam chlopaka tak na powaznie, mimo ze wiem, ze jestem atrakcyjna - powiedzialm mu o tym i to tez go nie rusza i wydaje mi sie, ze to chyba jeszcze bardziej go kręci. Teraz cos o nim - jest dojzały, wiem ze to brzmi niedopuszczalnie bo on chce sie wiazac z jeszcze dzieckiem ale mam 100% pewnosci, ze nie zrobilam nic by zawrócic mu w głowie, wczesniej byl w zwiazku przez 5 lat - tak wiec wiem, ze nie skacze z kwiatka na kwiatek, bardzo dobrze zarabia ale to nie stanowi dla mnie głównego powodu spotykania sie z nim - mam wlasne pieniądze (wiem, to też głupio brzmi ale cóż, tak jest :)) Gdy sie z nim spotykam jest mi naprawade dobrze - czuje sie przy nim bezpiecznie jak nigdzie indziej ale to chyba za sprawa jego wieku... nie kochalismy sie jeszcze mimo, ze juz mialam na to ochote, ale (ku mojemu OGROMNEMU zdziwieniu) on stwierdzil, zebym jeszcze poczekala, ze do niczego nie chce mnie zmuszac... :) Na dodatek wygląda jak przawdziwy facet a nie jakis tam laluś BILANS? - facet jakiego ze świeczką szukać. Ja nie wiem co mam robic - kazdy znajomy mowi mi, ze nie mam nic do stracenia, ze przy nim jedynie moge sie dowartosciowac a przeciez bywa, ze milość przychodzi z czasem. Może i mają racje, ale... co z moimi rodzicami? Mam jedynie nadzieje, ze ich zlość ze wzgledu na jego wiek przykryje jego sytuacja finansowa, bo niczego innego po rodzicach sie nie spodziewajmy - bedą na początku zli jak diabli. POMOCY!!!! Ja go nie kocham, czy byc z nim nadal??