Szukam pracy, czyli wkraczanie w dorosłość

Mam 22 lata i szukam pierwszej \"prawdziwej\" pracy. Do tej pory pracowałam raczej dorywczo, ale teraz chcę się jeszcze bardziej usamodzielnić. Na razie załatwiłam sobie 3 rozmowy kwalifikacyjne w przyszłym tygodniu :) Macie na ten temat coś do powiedzenia? Jakieś rady?

W czym pomaga?

dejzi69 jest nie normalna wiec jej nie słuchaj a na rozmowie spokuj spokuj elegancja i spokuj :D

Spokój, kultura osobista, punktualność, uśmiech - ale nie taki wymuszony :P Moim zdaniem to jest ważne :D

pierwsze 30 seknud w zasadzie decyduje o tym czy zostaniesz przyjeta, gdzies przeczytalam ;)

dejzi a miaałas byc kulturalna, wiedzialam ze ta czarna po podrobka

Ja miałam mnóstwo rozmów zanim trafiłam do swojej obecnej pracy, w większości nie było to przyjemne doświadczenie, byłam spięta, dyrektorzy/rekruterzy sie tak patrzyli i czekali aż coś mądrego powiem... I wszystko robiłam OK, podręcznikowo, odpowiedzi przygotowane na najtrudniejsze pytania (dlaczego, ile chcę zarabiać, mocne i słabe strony...), ubiór, odpowiedni usmiech, wzrok, i nic... aż do jednej rozmowy, kiedy w ciągu 10 sekund pomyślałam, że tak, chciałabym właśnie tu pracować, zapomniałam o całym strachu, spięciu, śmiałam się, patrzyłam śmiało wokół, to była ta jedna gdzie nie przestrzegałam żadnych reguł, nie bałam się pokazać że czegoś nie wiem, oglądałam sobie co mnie interesowało w pokoju i... ten sam pokój oglądam do dziś:) więc nie ma reguły...

no tak, pssssssssssssssss doskonale Ci radzi : "spokuj"... ratunku !!! I tacy ludzie innym rad udzielaja !!

Mimo wszystko dobrze przygotować sobie odpowiedzi na pytania: mocne i słabe strony, ile chciałabys zarabiać, dlaczego uważasz, że powinni Cię zatrudnić,dlaczego chciałabyś tu pracować. Jest mnóstwo poradników na ten temat, absolutnie nie trzeba ślepo wierzyć, ale możesz przejrzeć jakiś przy okazji. Przygotuj sobie wcześniej ubranie i buty, zebyś chociaż tym sie nie stresowała. I postaraj sie nie pokazać po sobie zdenerwowania. Powodzenia!