Chyba za młodo wyszłam za mąz.... przytłacza mnie życie

Mam 20 lat, mój mąz 24 i 3 miesiące temu wzięliśmy slub.Po 4 latach bycia razem... Kocham bardzo męża i w tym względzie nic się nie zmieniło. Ale myślałam, że to wszystko będzie tak łatwo pogodzić : studia, praca, dom.... Chciałam tego tez aby trochę odciązyć rodzicow , mam czworke rodzeństwa i pomyslałam że jak zaczne żyć na własny rachunek to rodzicom będzie łatwiej (jestem najstarsza z rodzeństwa ) Moj mąz pracuje i ja też a weekendami studiuję , finansowo dajemy sobie radę, ale mi jest ciężko. Pracuję, potem zakupy, potem obiad, posprzątać, pozmywać, prać itd. a jeszcze uczyć się trzeba na studia, wieczorem jestem padnięta po całym dniu. Mąz mi pomaga ale i tak jestem przytłoczona, wszystko wydaje się takie szare... przedtem myslałam, że to będzie takie piękne, łatwe... Cieszę się że mam męża na codzień, że budzę się z nim... ale decyzja o slubie mogła poczekać. Teraz brak mi czasów kiedy ze sobą "chodziliśmy", jest tyle obowiązków itd. Samodzielne, dorosłe życie, zycie w małżeństwie to codzienna praca a nie żarty, nie warto podejmować takiej decyzji gdy się jest tak młodym. Musiałam się gdzieś może nie wyżalić..ale gdzies to napisać... dzieki, jeśli ktoś przeczytał ...

life is brutal.

:D tylkorychłego potomstwa ci życzyć- dopiero wtedy sie przekonasz dziecko o trudach życia;)

No niestety łatwo nie jest, ale wydaje mi się, że nawet jakbyście poczekali za ślubem to byłoby tak samo ... a jak dojdzie do tego dziecko to będzie jeszcze ciężej ... trzymaj się i witamy w dorosłym życiu ;)

A z moich obserwacji wynika, ze po slubie jest gorzej niz przed. Nagle pojawiaja sie problemy, ktorych wczesniej nie bylo i ogolnie czlowiek ma przerabane. Slub to jest piekny, ale zycie po nim juz nie.

Doprawdy- no wiesz, że nawet myslałam o dziecku do niedawna, ale ono narazie sobie poczeka :D Tak spieszy się nam do dorsołosci a życie nie jest wcale łatwe

gotuj raz na 2-3 dni, pierz raz w tygodniu, sprzątaj tak aby nie trzeba było sprzątac codziennie

ja tez wyszlam za maz gdy mialam 20 lat a maz mial 23 lata . przed slubem bylismy ze soba 2 lata . po slubie jestesmy juz 2. taz nie jest latwo no ale skoro powiedzialo sie A to trzeba powiedziecB no i jakos ciagnac te zycie. przyzwyczaic sie no i polubiec. ja mam jeszcze synka i to on dodaje mi sil. kocham go najbardziej na swiecie ale i z maciezynstwem nie ma co sie spieszyc...choc tego akurat nie zaluje. staraj sie spedzac z mezem jak najwiecej czasu.

No właśnie tak to jest, że jak się jest młodym i mieszka się z rodzicami to chce się być już dorosłym ... a jak już jesteśmy dorośli to tęsknimy za tymi beztroskimi czasami :) ... Taka kolej życia :) Będzie dobrze :)

szczerze wspólczuje bo jesteś w niełatwej sytuacj:( powiem Ci,że w klasie maturalnej oświadczył mi sie mój chłopak,który dostał sie na studia w Anglii.Plan ułożony przez niego bbył taki: ślub i razem wyjażdzamy na studia,tyle że on bedzie studiował a ja bede sie uczyła i za rok startowała na te same studia co on.Tyle,ze ja dostałam sie na prawo na najlepszy uniwersytet w Polsce było to moje marzenie dlatego nie chciaąłm tak łatwo z tego zrezygnować.Oczywiście odmówiłam nadal go kocham i moze uznacie,ze jestem egoistką,ale ja tez mam swoje marzenia,plany i pomyśsł na właśne życie dlatego mu odmówiłam.Porozjeżdzaliśmy sie w swoje strony i powiedm Ci,ze nie załóje :) studuje,bawie sie,ciesz życiem bo na poważne deklaracje przyjdzie jeszcze czas :) powodzenia

To jak to jest, caly dom na twojej glowie? Maz ci nie pomaga?

dzięki Kiara za sło0wa otuchy :) ja w sumie tej decyzji nie żałuje jako takiej, bo męza bardzo kocham i jestesmy ze sobą szczęsliwi. jestem narazie tylko oszołomiona tym wszystkim i czuje sie strasznie przytloczona ...:o

o ja przeciez chyba nie pierzesz codniennie prawda? i nie robisz codziennie wiosennych porzadkow?:d poza tym studia to tylko 4-5 lat wiec minie jak z bicza strzelil:) nikt nie mowil ze latwo bedzie:) Musisz sobie zaplanowac tydzien i tyle:) mieszkanie razem to nie tylko sypianie ze soba i patrzenie sobie w oczy:)

TAKIE JEST ZYCIE---> masz racje swieta racje. no imalzenstwo to wielka odpowiedzialnosc i obowiazki i brak czasu dla siebie.ja po slubie no i do dzis czuje sie bardzo samotna, tam malo czasu spedzam z mezem.

Mąz mi pomaga owszem.. ale i tak czuje sie przytłoczona. Mąz pracuje do 18 wiec to ja i tak robie obiady, zanim on wroci trochę posprzatam , on zazwyczaj zmywa naczynia...wieczorem oboje jestesmy zmęczeni :o

A gdzie tu ciezkie zycie masz? To samo bys miala bez slubu, gdybys poszla na swoje.

no fakt, teraz sie o tym wszystkim przekonałam, że to nie tak łatwo

mieszkacie sami? macie swoje mieszkanie? czy mieszkacie z kogos rodzicami?

Do babay - Co ty piszesz?? Jakie wielkie obowiazki? Jaki brak czasu dla siebie? Co ty w wiezieniu mieszkasz? Jestem mezatka od 3 lat (razem jestesmy lat 8) i W ZYCIU nie pomyslalam o moim zwiazku w ten sposob.

może nie chodzi o to, ze takie cięzko, ale mi nie jest łatwo, narazie sie do tego przystosowuje...

I jeszcze maz ci pomaga, to juz w ogole...

mieszkamy sami

I jeszcze maz ci pomaga, to juz w ogole...

Karenka, no wlasnie :) Skoro oboje zajeci jestescie domem, to tak troche nie rozumiem co cie przytlacza...Moze po prostu musisz sie nauczyc zyc bez mamy i taty w domu, gdzie ty i twoj maz jestescie odpowiedzialni za swoje "smieci":) I pamietaj, ze dom to nie muzeum jak raz nie posprzatacie to nic sie nie stanie :)

My wprawdzie nie jesteśmy małżeństwem, ale już jakiś czas mieszkamy razem i mamy 14-miesięczną córeczkę i ... na początku też nie było mi łatwo ... teraz to ja musiałam się martwić o rachunki (mój P. nie ma do tego głowy), czyste ubrania dla wszystkich, posiłki czy czyste mieszkanie i też miałam chwile załamania ... Ale teraz już się przyzwyczaiłam ... Niestety nie każdy może do końca życia pozwolić sobie na zabawy czy wyjazdy ... A niestety dziecko pochłania mnóstwo czasu :) ... ale jakbym miała cofnąć czas i jeszcze raz pokierować swoim życiem to jestem pewna, że nie zrezygnowałabym z tego co mam :) Dlatego też myślę, że teraz powinniście się z mężem nacieszyć sobą :) A mieszkanie nie musi być zawsze czyste na glanc ... są w życiu ważniejsze rzeczy a te mniej ważne można sobie czasem odpuścić (w granicach rozsądku) ;)

no własnie ja chyba musze sie do tego wszystkiego przywyczaić, zamieszkaliśmy razem dopiero po ślubie (czyli 3 miesiące temu )

Przyzwyczaisz sie, zobaczysz, a narazie sprobuj spokojnie do wszystkiego podchodzic (nie na zasadzie "MUSZE ugtowac, posprzatac, odkurzyc, ...) i rob tyle, ile ci sie akurat w danym momencie chce, pros o pomoc meza i sprzatajcie razem...Dam ci rade, ktora od zawsze dawala mi mama: NIGDY nie odsuwaj mezczyzny od obowiazkow domowych ani nie dawaj mu poczucia, ze wszystko jest na twojej glowie. To jest wspolny dom i wy mieszkacie w nim razem, takze obowiazkiem obojga jest dbanie o dom.

no a wlasnie my z mezem nie mamy czasu dla siebie . on ciagle pracuje a ja zajmuje sie dzeckiem. nie mam czasu na nic a gdy juz znajdzie sie czas to jestesmy zmeczeni. wiec radze autorce spedzac jak najwiecej czasu z mezem , zeby do ich zwiazku nie wkradla sie nuda i rutyna.

Nie zgadzam sie z toba Babya. My z mezem oboje duzo pracujemy i nigdy (naprawde nigdy!) nie jestesmy w domu przed 18.00. Wychodzimy rowno o 7.30, kazdy wsiada do swojego samochodu i tyle sie widzimy az do wieczora...W domku jestesmy tak 18.15-18.30( albo i czasem pozniej) i nadal, po tylu juz latach jakos potrafimy znalezc czas dla siebie i razem cieszyc sie roznymi sprawami choc zazwyczaj sa to tylko wieczory. Wystarczy chciec i umiec zorganizowac sobie czas. I naprawde to bardzo wazne. Nie mozna zabijac zwiazku poprzez "brak czasu", bo nadajdzie taki moment, ze jedynym tematem, na ktory beda mogli pogadac to beda dzieci...

Tzn, troche zle napisalam: zgadzam sie z toba co poradzilas autorce, ale nie zgadzam sie ze stwierdzeniem "wszystko przez brak czasu". Ja uwazam, ze "brak czasu" to zwykle wytlumaczenie dla kogos, kto nie chce/nie potrafi go sobie zorganizowac.