Nie mam żadnych marzeń

Każdy człowiek czegoś pragnie, za czymś dąży, stawia sobie jakies cele. Najpierw chce osiągnąć coś, rozwijac się.....Nie było łatwo, ale coś osiągnełam, tak mi sie przynajmiej zdawało. Jako jedyna z rodziny skończyłam studia, poznałam języki, podróżowałam. Wyszłam za mąż za ukochanego, udało nam się uciułać na mieszkanie i .....na gle pustka. Nie mam już zadnych marzeń. Nic. Ani jednego pragnienia. Co dalej?

dziwne i jakieś takie smutne:(

oj smutne smutne, nie zazdroszczę, przecież każdy ma jakieś marzenia....

ale i tak masz szczęscie.nie wszyscy mają to szczęscie że ktoś kto jest obok jest tym wyjątkowym;zamieniłabym się z tobą nawet :)

miałam dzisiaj doła ale dzięki Tobie mam mega doła :O:O:O nie ma jak kafe :P

Sęk w tym, że ja nie mam. Kiedys sama bym w to nie uwierzyła, gdyby mi ktoś cos podobnego powiedział. Jako dziecko i nastolatka uwielbiałam marzyć, wręcz zyłam w swiecie swojej wyobraźni. Czy to znaczy, że w końcu dorosłam?

Kotku Mruczku, nie chciałam Cię zdołować. A jakie są Twoje marzenia?

nie dobijaj mnie marzenia na dziś i teraz :O jestem za eutanazją własnej osoby :O wybacz ide bo mam doła a marudzić innym nie lubie ;) minie ...chyba ...kiedyś;) pa

nie sądzę, aby obecność marzeń była kwestią dorosłości, mysle,że jutro już może być inaczej wystarczy, że powiesz chciałabym .....to juz jest marzenie większe lub mniejsze :)

Chciałabym...... próbuje i nic......pustka , czarna dziura... nie chcę nikogo zasmucać, liczę na pozytywne i optymistyczne wypowiedzi. Ludzie, piszcie o swoich marzeniach, a może i u mnie coś się odblokuje!

moim marzenim jest wrócić do Polski :)nie jest mi tu źle, ale to nie to samo..:(

Jakoś inni się z opisywaniem marzeń nie palą. Moze poruszyłam jakis drażliwy temat, może wygodniej jest nie marzyc tylko zyc dniem codziennym, nie mysleć zbyt wiele, bo to boli.

niby to smutne, ale z drugiej strony unikniesz bolesnych rozczarowań, jakie czasem przynosi konfrontacja marzeń z rzeczywistością :o

błekitnooka, tos mnie pocieszyła. Ale coś w tym jest, może to wynika z lęku przed klęską, że coś się nie powiedzie itp

a oto moje marzenia: - wrocic do polski jak najszybciej - kupic wlasne mieszkanko w ktorym zamieszkam z mezem i coreczka - kupic samochod i zrobic prawo jazdy - uczyc sie tańca - miec drugie dziecko - nauczyc sie gotowac tak jak moja mama:) - pojechac na wakacje do cieplych krajow - skoczyc ze spadochronu - pomagac dzieciom z domu dziecka - skonczyc kurs fryzjerski - o nic sie nie martwic i byc zawsze zdrowa i wiele wiele innych, ale nie bede sie juz rozpisywac, bo zycie i tak jest za krotki zeby spelnic wszystki te marzenia ;) Autorko uszy do gory, to na pewno chwilowe, na pewno masz jakies marzenia, sa gdzies glęboko w tobie, musisz sie tylko na nie otworzyc:)))

skoczyć ze spadochronem :P

ja mam swiadomosc, ze moga sie one wszystkie nie spelnic, ale co tam...pomarzyc zawsze mozna:) :) :)

tak wlasnie, ze spadochronem :D

a moze byc nawet ze spadochroniarzem ;)

ja też mam pełno marzeń, zawsze miałam, idealizowałam rzeczywistość i potem nie mogłam sie w niej odnaleźć :o bo nie było tak jak sobie wymarzyłam.

Brawa dla marzycielki! Piękne marzenia, muszę też zrobic sobie taką listę i koniecznie musi być bardzo dłuuuuuuuuga!

czas na mnie w takim razie: - znaleźć drugiego kota do pary dla mojego Felka, bo będzie mu smutno w nowym mieszkanku - uzbierać wystarczająca ilość $ na podróż do Azji z mym lubym! - kupić kawał działki gdzieś w Beskidach i zbudować dom, w którym będę mieszkać z moją rodzinką - stać się członkiem rady nadzorczej zajebiście funkcjonującej spółki i mieć z tego tytułu wysokie dochody :D - nagrać płytę dla znajomych - napisać scenariusz z moją kumpelą - marzy mi się też mnóstwo takich drobniejszych i grubszych podróży z moim lubym :) - o, i koncert w maleńkim klubie Stinga - jeszcze wiedzy mi mało z rozmaitych dziedzin, ale to nie ma co marzyć, tylko trzeba niestrudzenie się uczyć i rozwijać

"estem za eutanazją własnej osoby" no to mamy wspólne marzenia :O

Autorko, posluchaj slow piosenki Bielizny: "Spij, nie mow nic, proste meble pozwola wam zyc". Dokladnie opisuje to Twoj typ osoby. Naucz sie cieszyc zyciem, drobnymi rzeczami, sprawiaj sobie drobne przyjemnosci, zauwaz ze czlowiek jest rowniez istota duchowa wiec o ducha rowniez trzeba dbac tak jak o cialo. Nie zapominaj o odpoczynku, na sile wyrwij sie gdzies na weekend, itp. Zyj normalnym zyciem :)

Wykładowco podaj proszę tytuł tej posenki, chętnie posłucham. Panie i panowie piszcie o waszych marzeniach, może mnie coś zainspiruje!

Nie miałaś nigdy marzeń, gdy byłaś dzieckiem czy nastolatką? Ja od zawsze chciałam napisać i wydać książke. Stworzyć coś własnego. Dotąd mam te marzenie... Mieć udany związek i kochać. I być kochana. Może zacznij coś nowego? Nowy kierunek studiów? ;D Spróbuj sił w tym czego zawsze pragnęłaś. Musi być przecież taka rzecz?? :D

i nie przestaje marzyc. Jak nie dla siebie , to dla dzieci - mozna w nieskonczonosc.

http://www.bieliznaband.com/

tak się wreszcie w sobie zebrałam i ......zamarzyłam: -mieć odwagę by marzyć -determinację by te marzenia realizować - zmieniać się na lepsze - umieć głośno wyrażać swoje uczucia, sądy i pragnienia - asertywnie bronić swoich granic -pójśc na studia podypolomowe -zdać ten egzamin i zmienić pracę na bardziej satysfakcjonującą i lepiej płatną -zrobic prawo jazdy -zobaczyć te miejsca, których jeszcze nie widziałam -wyrzeźbic pięknie ramiona i plecy -znaleźć namiętnego i czułego kochanka -kochać sie na łonie natury a jednak, mam jeszcze marzenia, cudownie jest je mieć.....

Z tym kochankiem to trochę pojechałaś, co?? Mąż już nie jest tym "ukochanym"?? Ja mam kilka marzeń, właściwie to jakąs setkę, bo jeszcze nic mi się w życiu nie udało, ale nie tracę nadziei :). Marzę o tym, żeby: - facet mojego życia mnie pokochał, no, co najmniej zauważył :) - moja mama wyzdrowiała i nabrała sił na tyle, żebym miała znów własne życie (bo na razie jestem całodobową pielęgniarką) - zamiast wielkiego, brzydkiego i pustego domu na wsi mieć małe, przytulne mieszkanko w Krakowie Boże, nie do zrealizowania te marzenia...