...ojciec..

całe życie pił- to w skrócie-teraz jest w szpitalu psychiatrycznym w stanie że tak powiem ciężkim-mózg nie pracuje, on chodzi ale nie \"jarzy\" jak to powiedziała pielęgniarka! Dzis lekarka powiedziała że jest źle, bardzo źle, potrzebuje opieki 24h, ja nie jestem w stanie tego dać! Jutro rozmawiam na temat domu opieki, bądź szpitala - oddział opiekuńczy. CZuję się źle, powinnam?

nie

ale tak się czuję:(

ale tak się czuję:(

co zrobisz jezeli bedzie zył jeszcze 10 lat , a ty bedziesz mus musiała pieluchy zmieniac bo nie bedzie wstanie nawet dojsc do ubikacji ? skad wiesz ze jego stan zdrowia nie ulegnie pogorszeniu? ojciec to ojciec, rozumiem ,a le jezeli on nie potrafił troszczyc sie o ciebie dlaczego ty masz to teraz robic za tyle lat cierpienia? pewnie nieraz prez niego płakałas, tam w opiece bedzie miał fachową pomoc, bedziesz przy nim kiedy bedziesz chciała ....

Nie,nie robisz źle.Jeżli czujesz ze temu nie podołasz,nie potrafisz to napewno lepszą opiekę będzie miał na odziale opieki z wykwalifikowanym personelem.Sprawdź oczywiście czy warunki opieki naprawdę są tam dobre i nie miej wyrzutów sumienia że tak postępujesz bo przecież nie zostawiasz go bez opieki i nie wyrzucasz pod most.

przy takim ojcu. Nie wiń siebie.

niby to wszystko co piszecie wiem, ale sam fakt potraktowania mnie przez lekarkę z tego oddziału tak na mnie wpłynął:(

a jak cie potraktowala?prawila morały? oczywiscie chorymi rodzcami sie trzeba zając - to moralny obowiazek, nawet kosztem wieilu wyrzeczn. Ale alkoholik jest chory na wlasne zyczenie ,przy tym cale zycie krzywdzil cie. Chyba lekarka wie?

wspolczuje:( moj tata tez jest alkoholikiem i nie ma zamiaru sie leczyc ...

z nim przeszlismy to tylko ja wiem :O ....nie powinnas miec wyrzutów....a lekarke zlej po prostu albo walnij z grubej rury DLACZEGO TAK ROBISZ ! rodzice powinni darzyc dzieci miłoscia byc dla nich oazą spokoju i bezpieczenstwa itd a co ty miałaś ....wiec ...nie masz sie za co odwdzięczać :o

napadła na mnie,że chce się pozbyć ojca,że dzieci są od tego aby pomagać rodzicom-było mi przykro-niby pani psychiatra,lekarz-wg mnie totalnie nie nadaje się do tej pracy! Byłam u niej nie raz, rozmawiałam, ona mówiła że rozumie i podziwia mnie że mimo wszystko jestem, a teraz zmiana:(

pewnie blokuje jej miejsce i tak pierdzieli :O

powiem wam ze czasem sama mam ochote go zabic z nerwow ,ale po chwili przechodzi mi i jest mi go szkoda. kocham mojego ojca i nie mam mu za ze tego co robi z naszym zyciem...

nie potrafię sobie z tym dać rady, nie potrafię-dziwne bo nie raz wyzywałam na niego....ale jak tak patrzę,jestem u niego w szpitalu,widzę "starego faceta" a bezbronnego jak dziecko, nie rozumiejącego nic, żyjącego życiem sprzed kilkudziesięciu lat....wymiękam,płaczę-i nie potrafię!!!!

dla alkoholików

NIE !!!

wiem,że nie mam innego wyjścia...ale też wiem,że będzie mnie to gnebić do końca życia...

bedę sobie zadawać pytanie, co zrobiłam źle, co mogłam zrobić inaczej,....winić rodzinę...:(

ok,nikt nie pisze, to chociaz Ja sobie może ulże......

powiem kilka słów, jeśli można Jeśłi masz okazje oddać ojca pod opiekę instytucji która się tym zajmuje, zrób to. To wcale nie oznacza że jesteś bez serca. Masz takie prawo, i szczerze powiem ja bym tak zrobiła, zwłaszcza gdybym wiedziałą że nie moge się kimś opiekować 24 h na dobę. Ojca możesz często odwiedzać i dawać mu dużo uczucia, jeśłi czujesz taką potrzebę, jedno nie wyklucza drugiego. Ale masz też prawo i obowiązek myślec o sobie i swoim zyciu, bo on o nim nie myslał gdy był na to czas. Sprawił że musiałaś troszczyć się o siebie sama. A dzis dasz mu tyle z siebie na ile uważasz to za słuszne i na ile cię stać. Po Prostu. Nie poświęcaj się, bo go znienawidzisz jeszcze bardziej. A jeśłi sumienie nie da ci żyć, zawsze możesz go stamtąd zabrac. Pozdr.

widzieć człowieka, który cię wychował, dał ci miłość...bo nie chcę pamiętać złych chwil...w takim stanie-to szok dla dziecka,szok na tyle wielki,że nie umiem tego zrozumieć:(

nigdy nie myślałam,że właśnie mnie to spotka:( może właśnie w tym problem...

no ale coś postanowić musisz... to co zrobisz..? bo myslę że i tak już wiesz, uspokajasz tylko sumienie . Sumienie dobra rzecz, ale trzeba też umiec się z nim ułożyć. Pamięć wybiórcza to czesto w takich sytuacjach normalna rzecz. Ogólnie: Nie zazdroszczę ci tej decyzji.

gdzieś w środku słyszę że lepiej aby umarł, babcia Walercia się nim zaopiekuje...ale czy naprawdę tego chcę?

nie nie wiem, jutro idę na rozmowę...

chciałabym uciec- tak jak mój brat....i mieć wszystko w dupie-ale za słaba na to jestem:(

Po prostu cos zrób. Zadna z decyzji któe podejmiesz nie jest nieodwracalna, więc po prostu w razie czego zmienisz ją. powodzenia.

czemu tak dużo na mojej głowie???- ot to nie pytanie do Was...

chociaż w Boga już przestałam wierzyć....