Dlaczego muszę czuć sie gorsza...Dlaczego...

Mam 18 lat. I jednego synusia półrocznego...To dziecko z wpadki...Jednak chłopak jak sie o tym dowiedział zostawił mnie i uciekł za granice i tam ma inną siedzi. Zostałam sama z dzieckiem. Mam też siostrę która ma 10 miesięczne dziecko ale ona ma 25 lat. Odkąd w rodzinie wyszło na jaw ze w tak młodym wieku jestem w ciązy stałam sie czarną owcą, tą najgorszą. I wszedzie a wyjazdy rodzinne jedziemy razem z mamą tatą i siostrą oraz anszymi dziecmi. U nas w rodzinie zawsze jak były jakies małe dzieci to wszytskie lubiano a w szczególnosci wszyscy skakali koło tych najmłodszych. A najmłodsze jest moje nie siostry. I to inne dzieci dostaja zabawki od mojej rodziny, inne są obiektem zainteresowania, na moje nikt nie zwraca uwagi...NIe że jest brzydsze, czy sie nie usmiecha na głupie żarciki...Poprostu dlatego ze jest z wpadki i urodzone niechciane...ze byłam tak młoda jak zaszłam w ciąże....Nikt go nie chce bawić, czy pomóc mi chociaż przy nim jak mam wiele na głowie.Jest mi bardzo smutno i żal.... Nie oczekuje by obsypywali moje dziecko zabaweczkami itp... dam sobie radę ale chociaz te dobre słowo...to bardzo boli..

To troche przykre, ze tak traktuja Twoje dziecko, przeciez nie liczy sie to czy jest z wpadki czy nie... dzieci trzeba kochac tak samo i nie dawac mu odczuc ze jest gorsze... troche Cie rozumie, bo mam podobna sytuacje, ale to z rodzina ze strony meza, mysle, ze nie ma co sie tym zamartwiac, moze wystarczy rozmowa z rodzicami?

a siostra jest mężatką?

To bardzo nie fair, ludzie są okrutni... Ale Twój synek kiedyś Ci się odwdzięczy za Twoją miłość i będzie Cię kochał najbardziej na świecie i będziesz z niego dumna. Może zostanie np. lekarzem? Wtedy wszyscy z rodziny się będą chcieli do niego przyznać...

to inne dzieci dostaja zabawki od mojej rodziny, inne są obiektem zainteresowania, na moje nikt nie zwraca uwagi -- myślę, że cierpisz na syndrm typu: zazdrość. Lubisz być w centrum zainteresowania. I jestes zazdrosna. tyle.

Boże....ja temu dziecku dałam 2 razy życie....raz poczynając a drugi raz ratując od śmierci bo było bardzo chore i tylko ja wydawałam swoje marne pieniądze na leczenie i przy nim siedziałam od świtu do nocy.......

Nie ejstem zadrosna tylko czuje takie perfidne odrzucenie....tak mi szkoda mojego synka....

laurencjaaaaa ales ty głupia, psycholog sie znalazł też cos

nie zwracaj na to uwagi! troche wiecej wiary w siebie mysl o sobie i o dziecku. rozwijaj sie, ucz, wychowuj malego na dobrego czlowieka :)

Ja Ciebie rozumie... tu nie chodzi o zabawki, tu chodzi o akceptacje... Na pewno jestes wspaniala matka, dziecko to doceni, a rodzice... niech zaluja, bo wiele ich omija...

Pierdol ich. Jak tylko sie da, poszukaj sobie jakiejs pracy, dziecko do żłobka i do przodu.

dziewczyny, nie popelniac bledow :P

daj im wszystkim do zrozumienia ze nie potzrebujesz ich pieniędzy i zainteresowania:o jakieś oszołomy!!! no jak mozna nie interesować sie maluchem. trzeba być jakimś chorym człowiekiem!!! przeciez dzieci wzbudzają w ludziach pozytywne emocje...