samotna matka z dzieckiem POMOZCIE

Zapomnialam dodac ze 'tatus' jest jak "do rany przyloz,wspanialy i bardzo dobry,zrobi wszystko o co poprosze,co nakaze," - jak nie pije i nie cpa ........:(

",zgadzam sie prawie we wszystkim,tylko nie z jednym,ze jak pojde do pracy to dziecko nie ucierpi," NIE UCIERPI bardziej ucierpi przy ojcu z nałogami

to kto ćpa narzeczony czy tata ?

Nie ja ,mądra z Ciebie kobieta . Ja nie moge dawać rad bo sama zaplątałam sobie życie zbyt długo . Na własne życzenie .Teoretycznie wiedziałam ,że to nie tak ,nie tak ,nie to ..Praktycznie ,nie wiem . Dzisiaj i wiem ,że nie jest za póżno ,chociaż ze mnie stara baba ,zaczynam budować siebie od nowa Sorry za prywate autorko .Ale spróbuj skorzystać z rad innych doświadczonych . Kurcze no za moich czasów nie było takich grup wsparcia :)

Nie -ja, dobrze gadasz, innym radzisz, naprawdę super do rzeczy. Mozna sie wesprzec na Twpoich słowach. czemu sie sama uczepiłas mysli o rozwodzie w wieku 30 lat i utracie jedynej szansy na dziecko? czy to własnie nie jest czepianie sie wizji zycia, zamiast zycia? Tak to widzę ja- z perspektywy moich 35-lat, po rozwodzie w wieku lat 30-tu, kolejnych zwiazkach i kolejnej mysli o "ostatniej szansie na dziecko". Życie idzie dalej, niezaleznie od tego jakie mamy na ten temat koncepcje. Wszystko przed nami :) Tylko wiary nam trzeba i mądrych doradców ;) by głupot nie robic i czassu nie tracic na tych, którzy nie sa tego warci

kasikkonik :) ja w swoim imieniu nie mówie )Ja radziłam i ratowałam innych z pozytywnym skutkiem :)A swojego małżeństwa nie uratowałam :)Mądrala jedna :)

mówie miało być :)

kasikonik ja się nie uczepiłam myśli o rozwodzie, ja ten rozwód byłam przeprowadziłam jakiś czas temu i poszłam dalej, ale faktem jest, że tamten związek był dla mnie jedyną szansą na bycie matką. iluzoryczną, jak się okazało, opartą na jego kłamstwach, ale był. rezygnując z małżeństwa, otworzyłam jedne drzwi, ale zamknęłam inne. to nie jest czepianie się wizji tylko twarda rzeczywistość. mam życie, niezłe życie. mam pracę, przyjaciół i kogoś, kto mnie kocha. ale nie mogę znowu nakręcać się na coś, na co mam szansę mniejszą niż na trafienie 6 w dużym lotku :-o myślenie pozytywne to nie to samo, co myślenie życzeniowe. optymizm to nie to samo, co życie złudnymi nadziejami. pozdrawiam

rtnutynyt

ojjj...przestańcie się tak użalać nad sobą kobietki... żle ci w małżeństwie? jesteś dręczona?? to uciekaj !!im dalej tym lepiej !!! o pracę dziś nie trudno ... tylko trzeba chcieć. i nikt tu ci nie pomoże, bo to ty musisz chcieć a nie inni..

Doskonale Cie rozumiem bo sama wlasnie jestem w trakcie rozejscia sie z mezem po 9 latach. Dojrzewalam do tej decyzji latami i ciagle brakowalo mi odwagi, pewnosci siebie itp. I w koncu nadszedl dzien kiedy wszystko we mnie juz peklo i zrozumialam ze nie moege tak dalej zyc i sie meczyc!! Dodam ze mam dwie coreczki i to tez miedzy innymi dla nich podejlam te decycje i naprawde czuje wielka ulge i szczescie WKONCU!! Jeste jeszcze jedno najlepsze lekarstwo: druga osoba. I nie mam na mysli tutaj fizycznych doznan ale glownie wsparcie, podniesienie na duchu i samo to ze jest. MI sie udalo poznac taka osobe i naprawde czuje sie teraz taka silna ze wiem ze moge wszystko!!! Zycze Ci tego samego i pamietaj WIECEJ WIARY W SIEBIE bo takie palanty jak moj czy Twoj maz nie zasluguja na kochajaco zone i rodzine!! Ale to juz ich wybor!! ODwagi, powodzenia bedzie dobrze (choc nie koniecznie latwo)!!