niech ktos ze mna pogada

ja tez mam dziesiaj strasznego doła i nie tylko dzisiaj to juz trwa jakieś 1,5 miesiąca

jest tam kto

jest tam kto, jak ma dola to z jakiegos powodu go ma, prawda? z jakiego powodu masz dola?

chlopa ci trzeba.I towarzystwa tez. Wyjedz chocby na jakas wycieczke, zapisz sie na kurs, gdzie chodza faceci, moze jaki wolontariat. I wieczna plaksa jestes? jesli wieczna, to najwyzszy czas to zmienic, plaksy sa nieatrakcyjne towarzysko. Sercem na wdechu sie kompletnie nie przejmuj, to nic wielkiego. Uwierz w siebie, czy wszyscy sa od ciebie niby lepsi? Won z kompem, idz do ludzi!!!!

Od 1,5 miesiąca nie pracuję spokojnie mogłabym znaleźć prace ale dopiero od września znajoma otwiera firmę w której będę pracować. Jak narazie to nie wiem co z soba zrobić

od 2 lat jestem mężatką ale jakoś od kilku miesięcy mąż poświęca mi coraz mniej czasu. Wogóle nie chce mi sie żyć nie wiem może teraz tak mówię ale nie wiem co mam robić

chryste jakich ludzi :o...halo, budzimy sie!!! juz rano...jacy ludzie ps.Perla, zaraz sie poloze, bo tylko to mi wychodzi mi jest wstyd, majzwyczajniej wstyd, ze moje umiejtnosci sa jakie sa , ze zle zaintestowalam czas, sily i pieniadze a teraz sie zastanawiam gdzie zarobic i kto mnie mniej oszuka - niewyzyty buhaj, na ktorego jestem za slaba i za glupia czy ktos przez kogo niby "uczciwie" dam sie oszukac albo wyzyskac

płaksa ja Cię doskonale rozumiem, łatwo jest radzić osobom które maja pracę, które nie wiedzą co tak naprawde znaczy czuc sie tak parszywie. Rzygam juz ta cała madrością tych wszystkich osób, które mi radza weź się w garśc bo życie jest piękne, ba cudowne poprostu, wychodź do ludzi bo życie naprawdę jest zajebiście cudowmne, i te wiecznie pieprzone muszę..., musze się wziąśc w garśc bo... i tych bo sie mnozy codziennie coraz więcej... Ja jestem w podobnej sytuacji z tylko z ta róznicą, że mój cudowny szanowny małżonek sobie od tak poprostu odszedł i ma wszystko w dupie dosłownie i w przenośni. A ja codziennie zmuszam się by jakoś żyć, by wstac i egzystwoać, znjadź hobby dobre sobie. Na hobby tez trzeba miec kase no niestety ale taka jest prawda, kiedyś malowałam kiedyś robiłam rózne rzeczy, ale niestety musiałam wybierac pomiędzy tym a wychowaniem dziecka, niestety pochłania to wiele czasu i po tylu latch oddania sie całkowitego, zrezygnowania z pracy mąz poprostu sobie odszedł. Teraz czuje się jak młody Bóg jak ktoś kto odzyskał druga młodośc, ale kosztem czego i kogo, kosztem mnie i naszego syna. Pracowałam ostanio niestety musiałam zrezygnowac bo nie dawałam rady psychicznie i fizycznie, z wiecznie chorującym dzieckiem kto bedzie chciał trzymać w pracy osobę, która co chwila się musi zwalniac bo trzeba z dzieckiem po specjalistycznych przychodniach jeżdzić a Pan mąz tez przeciez pracuje i nie ma czasu by sie synem zajmować. Jesu ale to życie jest parszywe, od pon będe pracowała u koleżanki w sklepie ona wyjechała na wakacje, i może to mnie trochę podniesie, ale co to za życie takie na raty....

przeciez wystarczy wyjsc z domu, tlumy ludzi wokól

no i co dajmy na to wyjdzie i tak będzie zaczepiac ludzi wokół bo ich tłumy jesu ludzie zastanówcie się najpierw nad tym co piszecie... Jak łatwo jest komus radzić w obliczu tego czego nie przezył, o czym nie am zielonego pojęcia...

Berełka

w poprzedniej pracy nabijali sie ze mnie i pytali czy mieszkam sama jezu, co za upokorzenie i ten ciagly strach, ze sobie nie poradze w zyciu

płaksa wiem co czujesz, ale wiesz ja mam sposób na takich ludzi jaki??? Ano taki że jak komuś się nie podobam to won, jak ktoś mnie nie akceptuje to mam to w nosie głęboko gdzieś, tez mam takie poczucie, że nie poradze sobie ale wiesz jakos do tej pory dawałam rade i pomimo tego, raz lepiej raz gorzej, ale zawsze jakos a to, że mój mąz okazał sie takim kompletnym dupkiem, takim z prawdziwego zdarzenia to już inna historia... Wiem, że minie jeszcze jakis czas zanim się z tego podniosę nie wiem ile, ale zrobię to wiesz czemu??? Jemu na złość i innym i pozbieram się do kupy by podokuczac tym wszystkim, którzy ze mnie dotąd szydzili:P Jak łatwo jest cieszyć sie czyimś nieszczęściem, ale dopiero w obliczu swojego uczymy sie pokory ich też życie tego nauczy:).

odeszlam sie polozyc an chwile

bo to chyba mialo byc takie smieszne wypytywac mnie na wyjezdzie na ktory zabrano mnie hcyba tylko po to, zeby mnie podpic i powypytywac o szczegoly z zycia

moje zycie to pieklo ciagle bez pieniedzy a poprzednie lata spedzone na nauce, pracy, klopotach rodziny, szpiatalach rodzicow... chce umrzec