8222Widzę ich za mgłą8230

„Widzę ich za mgłą… On trzyma ją za dłoń… Po mych policzkach płyną ostatnie łzy… Ostatnie…?! Pewnie nie.. Za niedługo znowu ujrzę Cię… Znów łzy będą ranić powieki me… Powiedz dlaczego tak jest…?! Dlaczego szczęście trwało, tak krótką chwilę… Chwilę, w której zmieniło się aż tyle.. Pokochałam…ale czy pokochana zostałam…?! Pytałam tyle razy mego serca…jak długa będzie jeszcze ta udręka… Teraz ciężej żyć…mogę tylko powiedzieć ze to właśnie Ty… Ty spełniałeś wszystkie moje sny… Dlaczego ja tego nie doceniałam… Dostałam to na co tak długo czekałam… Twoją miłość, zesłały mi niebiosa, Jednego dnia, dłoń moja z Twoją splecione były… Drugiego na moją spadały łzy nadziei, Aż do tej chwili… Wciąż nie potrafię przestać myśleć, tęsknić, kochać… Wymazać Cię z pamięci mej… Może powinnam uznać że to był tylko sen…?! Sen w którym Ty całowałeś i przytulałeś mnie…. Miałam wszystko…teraz nie mam już nic.. Już dawno powinnam przestać o Nas śnić…” ęNajbardziej boli rozstanie, gdy pożegnać się nadchodzi czas, kiedy trzeba podać sobie dłonie i pocałować się ostatni raz...

Jak głosi przypowieść suficka, żył sobie raz król, którego otaczało wielu mędrców. Pewnego ranka podczas spaceru władca wydawał się niezwykle zadumany. - Co Cię trapi, Wasza Wysokość? - spytał jeden z mędrców. - Jestem zatrwożony - odrzekł król. - Czasami przytłacza mnie smutek i czuję, że nie jestem w stanie sprostać moim obowiązkom. Innym razem upajam się władzą będącą w moich rękach. Chciałbym mieć talizman, który pozwoliłby mi osiągnąć spokój ducha. Zaskoczeni prośbą mędrcy obradowali przez wiele miesięcy, jak temu zaradzić. W końcu przyszli do króla z podarunkiem. - Na tym talizmanie wygrawerowaliśmy magiczną formułę. Przeczytaj ją na głos zawsze wtedy, kiedy poczujesz się zbyt pewny siebie albo nadmiernie przygnębiony - rzekli mędrcy. Król spojrzał na upragniony przedmiot. Był to zwykły posrebrzany pierścień opatrzony napisem: "To wszystko przeminie".

wiesz bylam w zwiazku 5 lat bylo tak wspaniale, pieknie. Mam tylko jedna pamiatke naszego synka jest dla mnie wszystkim ale nie daje sobie rady z utrata kochanej osoby. On chodzi ulicami z inna i cieszy sie zyciem nie interesuje go dziecko. Jestem smutna, a ten bol nie daje mi spokoju i normalnie zyc. Staram sie poznac kogos innego rowniez ale nie jestem jeszcze gotowa na to, serce nadal krwawi a ja wciaz kocham tamtego:( i nie umie nie potrafie zapomniec, przestac kochac, wciaz ta nadzieja ze bedzie dobrze, wspaniale i ze bedziemy razem jednak to zludzenie, ktore meczy mnie:(:(

czy nie czas na koniec żałoby?