no i się poszły jebać

mam nadzieje ze Cie nie zdołowałam:O

nie... wybrałaś idealną piosenkę:-) mam w sercu nadzieję, że tej miłości nie stracę - bardzo bym tego nie chciała Twoja sytuacja jest chyba inna, prawda? Które z was chciało rozwodu?

wcale to dziwnie nie zabrzmiało...żeby nie silić się na kolejne niebanalne banały napiszę tylko, ze rozumiem

a i przy okazji myślę, że masz szansę uratować Wasz związek...dlatego też byłem ciekawy powodu rozstania bo Twój topik, a właściwie sposób jaki w nim pisałaś odróżnia go od setek podobnych na kafe...a ja się nigdy nie mylę;)

U mnie?Tyran maltretował psychicznie i fizycznie. pewnego dnia wyszłam na spacer z synem dostałam tel od męża.W ciągu 5 min podjęłam decyzje.Wprowadziłam sie do starej ciotki,potem kolezanka znalazła mi mieszkanie sprawa rozwodowa walka o dziecko.Teraz juz moze byc tylko lepiej:) Ide gotowac miłego dnia;)

myślę, że mój partner odszedł i będzie sie starał zapomnieć o mnie, odkochać się dlatego jestem pełna wiary, że to nie koniec mojej miłości z nim - bo, jakkolwiek to śmiesznie odbierzesz, prawdziwa miłość potrafi pokonać wszystko a codzienności się można razem uczyć czasem chyba trzeba takiego policzka na otrzeźwienie a jesli to nie 'ta' miłość - to jestem do przodu o lekcję i naukę:-) cieszę się, Lucky_Strike, że masz dobre mysli... moje dobre, Twoje dobre... to daje mi nadzieję:-)

miłego dnia złośliwa:-) widzę, że Ty jesteś zdecydowana iśc do przodu i nie oglądać się za siebie - czytam z Ciebie pozytywną determinację... podczepiam się pod nią :-)

nie wrócimy do siebie bo ja juz tego nie chcę

u mnie się poszło jebac ponad 20. :O i wciąż się jebie, nie wiem do ilu dociągnie. :O Ciesz się, że już się nie jebią te lata u ciebie. Cześć Lucky :)

Rozczuliłem się...

Życie zaczyna się po rozwodzie :D

gdyby można było odciąć palec i gwarantowałoby to zapomnienie o złych rzeczach - zrobiłabym to gdyby można było odciąć dwa palce i gwarantowałoby to powrót trzy lata do tyłu - zrobiłabym to czuję się bardzo pusta w środku ponoć nadzieja umiera ostatnia - właśnie zdechła i nie chodzi o to czy on wróci, czy kocha - chodzi o poczucie totalnej klęski, tego, że się spierdoliło coś ważnego, że sie pozwoliło kierować lękami i strachami, że już nigdy się tak nie pokocha to już nigdy nie wróci

Złośliwa madrze gada :) Nie wiem dlaczego nie jest lubiana na kafeterii...ja ją w każdym razie szanuję :D

Kocie:)Nie mam dostępu do netu:((tylko czasem na 15 min)wiec szybciutko napisze co mysle i spadam:) Rozwód to rzeczywiście bardzo trudne emocjonalnie doświadczenie. Każdego zmiany przerażają,boimy tego co nie znamy,a \'\'banie sie\'\'to brak zaufania--nie ufamy nie, wierzymy we włąsne siły:(Niezwykle ważne, byś miała w tej sytuacji wsparcie bliskich, przyjaciół, rodziny, a także osób, które same przez to przeszły. One pomagają zobaczyć, że to mija, że życie układa się na nowo, co jest bardzo ważne, bo rozwód jest przeżywany często jako porażka. Z tym też wiąże się poczucie wstydu i zagubienia. Pewne sprawy były już ustalone, a teraz wszystko to trzeba zmieniać... No i trzeba czasu, żeby się na powrót wszystko ułożyło. Rozwód to jest ogromna strata. W jakimś sensie możemy to porównać do sytuacji, w której ktoś umiera. Tylko że w przypadku śmierci jesteśmy oficjalnie w żałobie i wszyscy wiedzą, że mamy prawo opłakiwać tę stratę. W przypadku rozwodu, który jest utratą partnera, wydarzeń i planów, otoczenie jest skłonne raczej analizować, kto popełnił większy błąd, czyja to wina itp., a aspekt utraty i żałoby jest niedostrzegany.\"zwykła\" żałoba zajmuje mniej więcej rok,a ile bedziemy nosić smutek i żal po rozwodzie to sprawa indywidualna. Musisz iść do przodu,to co było a nie jest nie pisze sie w rejestr Co bede udawać 10.09 bede rozwódką,bede wolna,ale strach czy dam sobie rade jest silniejszy od uczucia szcześcia ze mi sie udało ... Ech Kocie jestesmy jeszcze młode,mamy wiele planów...wiec mamy co robić.:) żnikam --> A to na pocieszenie http://nuta9.wrzuta.pl/audio/uVSSUk01rA/kasa-piekniejsza życze Ci bys dostrzegła zalety w byciu samej...bo napewno takie są:)

dziękuję trzeba przejść obok bólów i łez - nic innego nie pozostało pozostanie we mnie żal (do niego i do siebie) o straconą szansę - ale widać nie dane mi było spełnić marzeń z tym człowiekiem