Zaburzenie odzywiania

Napisze w skrocie - od jakis 7 lat walcze z komplusywnym jedzeniem ktore wznawia sie w mmencie duzego stresu. Czemu akurat na mnie trafilo ze odreagowywyuje w ten sposob, kurde wolalabym juz palic pety czy cos:o W ten sposob w ciagu miecha kiedy np konczy mi sie zwiazek , czy cos tyje 10 kg :o

Dodam, ze nie stosuje przeczyszczaczy, ani sie nie umiem glodzic, w ciagu kilku miesiecy po przytyciu, kiedy stres juz zostaje opanowany waga sama zlatuje, i znow waze kolo 58 kg:o tylko mam dosyc ych wahan, wstydze sie tego ze tyje chudne i tak na zmiane i to jeszcze takie duze te zmiany.sasiedzi to juz nadziwic sie nie moga czy ja jakies jo-jo mam czy co

wez sie garsc..ja tez mialam problemy z jedzeniem..i mimo ze jest juz dobrze to wiem,ze bede sie z tym meczyc do konca zycia..ale kazdy dzwiiga jakis krzyz..trzymaj sie

Daj spokoj, to nie jest tak, ze zaburzenia sa na cale zycie. Przez 7 lat, miedzy 14 a 21 rokiem zycia, meczylam sie z bulimia. Nie policze, ile moja matka wydala na psychologow i psychiatrow... Grunt, ze pomoglo. Nie da sie ukryc, ze dla mnie terapia szokowa bylo to, ze w wieku lat 20, skrajnie wyniszczona i wychudzona na max, wyladowalam w szpistalu psych. Bylam tam miesiac, ale potem - zdrowialam w oczach, bo ten pobyt to bylo juz dla mnie takie dno, od ktorego moglam sie tylko odbic. Wczesniej chodzilam na terapie jak za kare i lekarze wrecz uwazali, ze ja sie nie chce leczyc, taka prawda... Teraz mam 26 lat, zero problemow z odzywianiem, skonczylam studia, mam prace - nikt by nie wpadl na to, ze kiedys mialam takie totalne problemy. Wiec - glowa do gory. Jesli bedziesz naprawde chciala pokonac swoje problemy - pokonasz je. I bedziesz zdrowa :) buziaki