Zagubiłam się totalnie.....

Jestesmy ze soba od niecalego miesiaca. Z jednej strony nie wyobrazam sobie juz zycia bez niego, mimo tego ze widze mnostwo wad u niego. Z drugiej strony nie chce go juz widziec na oczy. Ostatnio troche go unikam, wymyslam wymowki zeby sie nie spotykac itp. Kurde mam taki metlik w glowie, ze nie wiem jak to ogarnac. Pogada ktos ze mna o tym? Sprowadzi mnie na Ziemie? :O

zawsze tak jest;) odczekaj troche i samo przejdzie:) to samo mialam i jak pytalam innych ludzi tez mieli podobnie:) to po prostu wahanie:D kuzwa jak sie ciesze ze mam to za soba i, ze nie tylko ja mialam takie problemy, bo myslalam, ze jestem psychiczna:D

Hmmm. Czyli powinnam to odczekać? Ciagle mam wrazenie ze skoro juz na poczatku naszego zwiazku takie watpliowsci mnie napawają, to chyba cos jest nie tak. No bo co bedzie pozniej? Kiedy dzwoni do mnie jeszcze przed odebraniem wymyslam szybko wymowke ktora w razie co moglabym ,,wcisnąc" mu zeby sie z nim nie spotkac.... Ale tak jak wczesniej napisalam, nie wyobrazam sobie juz zycia bez niego, znamy sie w sumie dluzej, jestesmy ze soba od miesiaca, a juz stal sie dla mnie 3 najwazniejsza osobą w moim zyciu (za rodzicami). Chcialabym zeby te watpliwosci sie rozmyly, bo mecze sie niemilosiernie. Raz sobie mowie, ze niedlugo sie z nim spotkam i powiem mu ze to koniec. A za chwile zaczynam plakac i zdaje sobie sprawe, ze jakbym z nim zerwala wzburzylabym swoj caly swiat.

miałam kiedyś tak samo... zerwałam z nim i dopiero wtedy zrozumiałam co straciłam i że strasznie mi źle bez niego ale na szczęście wróciliśmy do siebie.. także takie wahania są normalne .... może też powinnaś zrobić sobie jakąs przerwe od niego i zobaczyć jak sie bedziesz czuła