Byc z nim czy nie byc oto jest pytanie.

Witam! Mam 19 lat. Dla jednych za duzo, dla drugich za malo. Mam tez problem ktory spedzil mi sen z powiek juz niejednej nocy robi to w dalszym ciagu. Otoz mam chlopaka z ktorym jestem juz 2 lata. Na poczatku bylo \"rozowo\". Zabieral mnie do restauracji, na piwo, na imprezy, okazywal zainteresowanie moim zyciem (szkola, znajomi). Trwalo to rok. Pozniej zamieszkalismy razem gdy poszlam na studia i wtedy wszystko [moim zdaniem] zaczelo sie \"uzwyklac\". Zero wychodzenia, brak zainteresowania nowymi znajomymi, kazdy dzien byl taki sam. Raz poproslam go o rozmowe na ten temat. Wytlumaczyl mi ze restauracje, imprezy i inne wypady sa po to by dziewczyne poderwac a pozniej to juz tylko trzymac ja przy sobie. Zapytalam czy nie moglibysmy od czasu do czasu wyjsc, powspominac pierwsze spotkania, oderwac sie od szarej rzeczywistosci, isc do kina, teatru, restauracji badz po prostu na piwo. W odpowiedzi dostalam to ze piwo mozna wypic w domu, upichcic jedzonko - to samo, film mozna obejrzec na sofie przed telewizorem. Temat zostawilam na jakis czas. Po pol roku do tego wrocilam, ale tym razem od razu z zaproszeniem. Do domu wrocilismy pokloceni, bo ile mozna siedziec w restauracji...jemy i wychodzimy! - to byla jego odpowiedz. Obecnie nie poznaje tego chlopaka sprzed dwoch lat. Zrobil sie obojetny, wszystko tlumaczy zmeczeniem po pracy...jednak myslalam ze wlasnie ja powinnam byc dla niego ukojeniem, a gdy chce mu zrobic masaz, kawe, jedzonko to w odpowiedzi slysze jaka jestem marudna i nachalna (???). Rano gdy go budze bo nie chce by spoznil sie do pracy to jest na mnie zly, bo go budze (!!!). Co ja robie zle? Moze patrze na wszystko nie z tej strony z ktorej powinnam? Jakie priorytety powinnam obrac zeby bylo tak jak kiedys? A moze to juz nie ma sensu? Jak oceniacie ten zwiazek?