23latka i rodzice - prosze o rade bo już nie wyrabiam...

Powiedzcie mi prosze 23latkowie jak to jest z Waszymi rodzicami, bo ja juz nie daje rady....Ja mieszkam na swoim z chłopakiem w innym miescie, koncze studia, sama sie utrzymuje- pracowlam teraz zakladam firme. Jak przyjezdzam do domu do rodzicow to zawsze cos im sie nie podoba. Nie traktują mnie jak dorosłą, nie potrafią pochwalic... Nigdy nie prosilam ich o pomoc finansową a wciąż sie tego boją gdy przyjezdzam... gdy rzucalam pracę by zalozyc firme [dostalam dofinansoanie] nie wierzyli we mnie i tylko sie bali ze oni to nie beda mi pomagac jak sie nie uda .... Teraz chce wyjechac z chlopakiem na zasluzony urlop [w PL] to juz sie wstącają- ze oni urlopu nie mają a ja tą kase powinnam na szkole zostawic - nic do nich nie dociera gdy mowie ze to moj chłopak stawia... Nie rozumiem ich. Gdy jestem w domu nawet na 2 dni mama chce zebym zastapiła nią w jej pracy. A ja glupia mam taki charakter ze najpierw powiem nie, a potem i tak przyjade :( Teraz za kilka dni jedziemy a ja mam takie wyrzuty sumienia przez ich klotnie ze nie chce mi sie juz jechac mimo iz czekałam rok na ten wyjazd:( Powiedzcie prosze czy ja jestem egoistką? Kto tu zle postępuje?

Nie jesteś egoistką ... po prostu masz swoje życie i rodzice powinni Cię wspierać i się cieszyć, że mają taką zaradną córkę ... Wiele dziewczyn w Twoim wieku siedzi jeszcze na garnuszku rodziców i ani myśli się usamodzielnić :o ... Nie rozumiem Twoich rodziców ... Na Twoim miejscu nie bardzo przejmowała się komentarzami i postępowaniem rodziców tylko prowadziłabym dalej swoje życie :)

* przejmowałabym ... sorki za błąd :)

\niech pozwola Ci zyc po swojemu nie jestes mala ,zagubiona dziewczynka Ciesz sie ze mieszkasz ze swoim chlopakiem kawalek od nich,przynajmniej bedzie zdrowsza Twoja psychika Rodzicow trzeba wysluchac,ale zeby robic wszystko dla nich...masz swoje zycie

to masz dziwnych rodziców. po prostu któregoś dnia jak znowu będą o tym mówić powiedz głośno i wyraźnie że masz dosyć tego ich biadolenia i że jeżeli to się nie zmieni jeśli nie zaczną traktować jak dorosłej to więcej tu nie przyjedziesz. może się w ten sposób wystraszą. a na urlop zdecydowanie jeź na pewno się zrelaksujesz i zapomnisz o tym

Mój chłopak tez mi to mowi ale ja mam taki charakter ze bardzo sie wszystkim przejmuję, nie lubię się kłócić:( teraz nie wiem co robic bo mama sie do mnie nie odzywa a ja dzis wyjezdzam a nie chcialabym jechac bez pozegnania... ehh jestem za wrazliwa chyba :O

miało byś jedź :-P

Cześć.Z moimi rodzicami jest dokładnie tak samo.Ciągle się czepiają i nigdy jeszcze w życiu mnie nie pochwalili.Mam młodszego brata który zawsze jest wd nich najlepszy a ja choćbym nie wiem jak się starał to mojej mamie nic nie pasuje.Zawsze ma problem o wszystko,o to co robię jak się zachowuję i tak dalej.Ja staram się robić wszystko żeby moim starszym było dobrze.Staram się być synem i pokazać że potrafię żyć i jestem dobrym człowiekiem.Ale moich starszych to kompletnie nie obchodzi,mają mnie za 13latka który nic nie wie o życiu.Nie przejmuj się bo nie jesteś sama.Wiem co to znaczy i co czujesz bo sam przez to przechodzą.pozdrawiam

Jedź ... Ty ochłoniesz i wypoczniesz a mama będzie miała czas na zastanowienie się nad swoim zachowaniem ...

to zadzwoń do niej w takim razie i powiedz że wyjeżdżasz a jak dotrzecie na miejsce to się odezwiesz

Ja też mam młodszego brata... Pojadę pojadę, ale wyrzuty sumienia już będę miała na 100%...

A ja ci powiem tak nie przejmuj się niepotrzebnie , nie nabieraj sobie do głowy nie wiadomo czego Ciesz się z własnych sukcesów i choć to boli zrozum że oni wcale nie muszą. Choć tego właśnie się po rodzicach powinno się oczekiwać ale nie zawsze jest jak tak jak można by się spodziewać uszy do góry

Najgorsze jest to, że tak jest od dawna a ja najpierw sie buntuje po takich ich tekstach, a po chwili i tak robię co karzą [głównie mama] bo po porstu inaczej nie potrafie. Nie wiem czemu tak jest, ale mama zawsze potrafiła mną manipulować :(

znam to, miałam studia i prace, a rodzice jeszcze mieli pretensje ze nie przyjezdzam im pomagac...

i jeśli chodzi o wyjzady, to też zawsze były komentarze nawet jak jechał gdzieś blisko i na krótko, czasem aż czułam się winna, a wyjeżdżałam rzadko...nie możesz dać się manipulować, u mnie jest teraz dużo lepiej...

po prostu momentami aż było mi przykro, bo rodzice zamiast powiedzieć przyjedź nas odwiedzic, porozmawiac, odpocząc, to mowili przyjedz to cos pomozesz, ale radzili sobie b.dobrze...teraz jest inaczej...

wiesz za 2,3 lata powinno być lepiej. dużo Ci jeszcze studiów zostało?

A tak z ciekawosci, jaka firme zakladasz? :)

Ja mam 29 lat, męża i dwoje dzieci i przez to że mieszkamy z rodzicami czuje się jak mała dziewczynka. Moja mama ma mnie na każde zawołanie a ja nie umiem się przeciwstawić . Ostatnio zaczełam się stawiać wkońcu to stwierdziła że to przez to że dobrze nam się powodzi. Mieszkamy z rodzicami tylko dla tego bo nie byliby w stanie utrzymać dom sami . Ale i tak będziemy się budować . Już mamy działkę. Dorośnij i nie przejmuj się tak rodzicami bo będziesz żałować tak jak ja.

twoi rodzice są toksyczni. a twój chłopak ma rację ty za bardzo się tym przejmujesz...choć twoje przejmowanie się jest naturalne bo latami rodzice Tobą manipulowali właśnie tak żebyś się nimi przejmowała. radze zacząć interesować sie rozwojem wewnętrznym, jakieś poradniki, liznąć trochę psychologii. zobaczenie obrazu tego co się dzieje pomoże Ci się wyzwolić z emocjonalnych pęt które zarzucili na ciebie rodzice. powiem Ci ze normalny człowiek jakby mu rodzice robili wyrzuty z powodu wyjazdu urlopowego na który czekał rok, albo by się obraził, albo wygarnął rodzince ostro gdzie mogą sobie owe wyrzuty wsadzić po czym pojechał na urlop i na pewno nie zastanawiał się czy rodzice się obrazili czy nie, a ewentualnie oczekiwał ze to rodzice go przeproszą. pomijając fakt że wyjazd raz na rok na urlop się każdej pracującej osobie należy jak psu buda. to ze twoi rodzice nie szanują ani swoich ciał ani psychiki i na urlopy nie jeżdżą to ich problem.

to twoje zycie i to ty masz osbie wytyczać drogi nikt za ciebie nie bedzie myslał wiesz co robid\sz jesteś samodzilna i to najważniejsze to przykre że rodzice cie nie dopingują ( moi ciągle mnie wspierali duchowo , ja sie wyprowadziłąm maja 21 lat ) a to rodzice że dyktuja co masz z robic z kasą to jakby zazdrosć ( niestety znam takich ludzi - rodziców ktorzy sa zazdrosni ze dzicku sie układa i ciągle tyraja psychicznie sa toksyczni

ja jestem klika lat starsza od ciebie tuz przez slubem, a mam mi potrafi powiedziec po co mi np. kurs tanca...jakby to bylo za ich kase, bo lepiej bym w tym czasie zajela sie np. synem brata...

z tym ze ja juz nie przejmuje sie takim gadaniem, mam swoja kase, wiec moge robic z nia co zechce...

teraz to sobie juz tylko moga pogadac, w sumie nie wiem, po co bo to rady czesto od czapy, jakies takie zasciankowe...ale to i tak wkurza, mam potrafi sie mnie zapytac czy mam co zjesc, ok troszczy sie, ale kurna ja mam 26 lat, zarabiam przyzwoicie moj narzeczony rowniez, doskonale wie, ze b.dobrze dajemy sobie radę...wiec po co takie teksty...jak bym byla na pierwszym roku studiow 500 km od domu...

matko, też to przerabiałam... oj ostro było. Kłótnie, płacz, groźby, czyli wszystko to, co potrafi wymyślić zdesperowany rodzic, by nadal mieć władzę nad swoim dzieckiem. Wytrwałam. To moje życie, moje wzloty i upadki i ja mam je przeżyć a nie oni.