moje zycie to jedna wielka paranoja-pomocy!!!

chcialabym poznac wasze zdanie, bo mam wyrzuty sumienia i nie wiem czy mam sie potępiać. Bylam 5lat z facetem, po 3latach cos zaczeło sie sypac, pojawil sie ktos inny (choc wcale go nie szukalam) i starszliwie namieszal.Bylam z nim 3 miesiace po czym wrocilam do tamtego bo myslalm, ze go kocham. Jednoczesie tesknilam za tamtym i znow zaczelam sie z nim spotykac. trwalo to 2 lata. Meczylam sie strasznie moj zwiazek byl w coraz gorszym stanie ale ja nadal mialm nadzieje ze cos sie zmieni,ale trwalam w tym wszystkim. W koncu dojrzalam i podjelam decyzje,ze kocham tego pierwszego,ale po 4miesiacach on oznajmil mi ze odchodzi,bo nie widzi sensu i juz mnie nie kocha. A ja? jestem teraz zdruzgotana bo wiem teraz ze on jest facetem mojego zycia,a do tamtego nic nie czuje.uwazam ze jestem najgorsza osoba na swiecie. obwiniam sie strasznie. pomozcie mi to jakos zrozumiec. Wiem ze nalezalo mi sie, ale chcialbym tez zeby ktos z boku na to spojrzal...