Kto wrocil/planuje powrot do kraju?

Mam depresje.Po 3 tygodniach wakacji w Polsce wrocilam do Londynu i nie moge przestac plakac.Chce wracac,ale boje sie,ze moge zalowac. Moj syn zaczal tu juz szkole(1-wsza klasa),ja mam normalna prace(asystent n-la w podstawowce),moj facet jest kucharzem,wynajmujemy calkiem ladny dom,ale o odkladaniu kasy nie ma mowy.Nie wiem co mam robic,nie czuje sie tutaj u siebie i chyba nigdy nie bede sie tak czula,niby poziom zycia troszke wyzszy,ale nie ma rewelacji. Planujecie powrot do Polski czy raczej zostajecie?Jakie sa argumenty za/przeciw?

jestem tam, gdzie zyje mi sie przyjemnie pod kazdym wzgledem. Pieniadze sluza uprzyjemnianiu zycia, nie sa celem samym w sobie. Jesl imimo ew. lepszych zarobkow nie jest mi fajniej, to się nie bilansuje , jak trzeba, czyli nie warto.

Moim glownym problemem jest ta straszliwa samotnosc,brak rodziny,przyjaciol.Telefony tego nie zalatwia.Z drugiej strony zastanawiam sie tez co bedzie lepsze dla mojego dziecka,gdzie bedzie mial lepszy start w zycie.Strasznie jestem rozdarta.

to takze niezestresowana matka.I wiekszy wyborznajomych. Bierz to pod uwage

Nie wiem czy przesadzam z ta samotnoscia,ale naprawde ciezko tutaj(w Londynie) zawrzec jakies blizsze znajomosci,jestesmy tu 2 lata i mam 2 kolezanki(Polki).Angielskie srodowisko wydaje sie takie zamkniete.Dzieci z klasy syna zapraszaja sie na urodziny(przypadkiem nie do domu!)i...to wszystko. Nie naleze do osob niesmialych,staram sie byc otwarta,mam znajomych z pracy,ale na pracy sie konczy.Nie chce tez wyjsc na osobe narzucajaca sie i zapraszac wszystkich do siebie na kawe czy ciagac po pubach.Inna mentalnosc uderza mnie na kazdym kroku.Nie wiem czy tak juz jest i nie nadaje sie do zycia tutaj czy tez powinnam cos zmienic w sobie,zeby sie dopasowac i czuc lepiej.

doswiadczenie, poznalas cos innego, pewnie j ęzyk, wiec uznaj, ze czas nie byl stracony. Ja bym wrocila - w koncu swiat sie nie konczy i jak w Polsce bedzie ci zle, to mozesz jeszcze raz wyjechac. Tylko miej zgrubsza plan tego, co bedziesz robic w Polsce.

Jestem z zawodu nauczycielem angielskiego,2 lata tutaj daly mi baaardzo duzo,moj syn tez juz bardzo ladnie mowi i to niezaprzeczalnie ogromny plus pobytu tutaj.Jezeli zdecyduje sie na powrot to nie na 'wariackich papierach',juz teraz.Tylko decyzja o powrcie bedzie dla mnie zyciowa,bo jesli wyjade to ze wzgledu na dziecko,juz nie wroce.Nie chce przerzucac mojego synka z kraju do kraju,jesli wyjedziemy do Polski to na stale.

Bo Polak w UK zawsze bedzie Polakiem i nie ma co oczekiwac, ze Brytyjczycy beda zabiegac o przyjazn z nami. Moga nas lubic, ale to nie bedzie sie przekladalo na glebsze relacje. Zreszta nie dziwie sie. Mamy taka nature, ze lubimy piac sie w gore, nie w dol...

synka z kraju do kraju. Ja zmienialam kilka krajow -z dziecmi. Kazdy byl dla nich fantastycznym doswiadczeniem ( fakt,ze mielsmy dobre warunki wszedzie), nauka jezyka, tolerancji, rozszerzaniem horyzontow i znajomiosci ( dla mnie zreszta tez) . To bylo najowocniejsze z moich wychowawczych posuniec. Poza tym wydaje mi sie , ze jako anglistka w Polsce masz konkretny zawód (zwlszcza po wyszlifowaniu jezyka). W Anglii to nie taki znowu atut.

Mieszkajac w Polsce mialam przyjaciolke Rosjanke,tutaj zaprzyjaznilam sie z Amerykanka i jej przyjaciolka Niemka(niestety,mialy dosyc Londynu i wyniosly sie do Szwajcarii),mi nie chodzi o przyjazn z Brytyjczykami,tylko z ludzmi.Narodowosc malo wazna,tak dlugo jak bedziemy nadawac na tych samych falach.

Boje sie tego 'przerzucania' bo pamietam jak ciezko mu bylo 2 lata temu.Niestety,nie mamy solidnego zabezpieczenia finansowego i dlatego to podrozowanie dla mnie nie jest takie latwe i musi byc przemyslane. Wiadomo,w Anglii angielski to atut maly a bycie asystentem n-la do konca zycia tez mi sie nie usmiecha...

przystosowuje, nie zamartwia sie wszystkim, jak ty, traktuje rzecz naturalnie, latwiej nawiazuje znajomosci, uczy sie. Jako obcokrajowiec anglista masz mala szanse byc samodzielnym nauczycielem, w Polsce na pewno mozesz znalezac ambitniejsza prace.

a moze osiedz jeszce ten rok, zobacz jak ci pojdzie ze stala praca.

To zalezy od dziecka. Dla niesmialego czlowieka ciagle zmienianie szkoly, jezyka, przyjaciol moze byc baaardzo stresujace.

Innego wyjscia chyba nie mam,do szkoly w tym roku szkolnym w Polsce juz mnie chyba nikt nie przyjmie,poza tym za rok moj synek zaczynalby w Polsce pierwsza klase,wiec czasowo odpowiedni moment na powrot.

aaniaa, doskonale cie rozumiem, jestem w DE od 5 lat jestem tutaj sama (nie mam dzieci, meza) i czuje sie tutaj jak na bezludnej wyspie, niby ludzie sa do okola, ale jakby ich nie bylo. Nie wiem co robic czy wracac do Polski gdzie mam rodzine (czyt.rodzicow) przyjaciol, znajomych .... To fakt pieniadze mam, ale czy pieniadze dadza mi szczescie? chce miec meza i urodzic dzieci.... Pozdrawiam

Moze sa tutaj osoby, ktore wrocily do kraju i moga cos poradzic zdesperowanej emigrantce????????????????

Aniaa, ja tez jestem w Londynie i oj synek tez chodzi tu do pierwszej klasy. Odwiedzasz jeszcze to forum? Odezwij sie. Mi tez doskwiera brak kolezanek.

i znowu to samo..ile ja to juz razy czaytalam..jak ci zle to wracaj, nigdy nie znajdziesz sobie mca za granica, bo nie masz natury emigrantki..ja wracam po 4 ltach, tez nabawilam sie depresji..napisze wam jak juz wroce jak sie z tym czuje..tez mam dzieci i tez sie boje glownie o nich, ale ja mysle, ze jak ktos cierpi za granica nie powinnien tam byc i tyle..

ja wracam w grudniu,z mezem i 1,5 rocznym synem!

ja planuję powrót za rok. Mam już dosc przede wszystkim irlandzkiej pogody, ale nie tylko. Pieniądze wbrew pozorom wcale nie są jakieś wielkie jeśli chce się normalnie żyć, kupić mieszkanie itp. W niektórych zawodach już można więcej zarobić w Polsce niż w Irlandii. Od początku chciałam tu pobyć za granicą tylko parę lat, zaoszczędzić trochę pieniędzy, na miejscu tylko się utwierdziłam w tym postanowieniu.