A kiedy los uśmiechnie sie do mnie? I przestanie mnie tak karac?

Mam 20 lat. Matka alkoholiczka, wpada w ciągi. Ojciec alkoholik, pije codziennie. Nigdy nie usłyszałm od nich \"kocham Cię\". Może przez to mam problemy z okazywaniem uczuć, z zaufaniem drugiej osobie. Skończyłam tylko LO. Zaczęłam studia ale zrezygnowałam bo straciłam prace- od nich nie chciałam brac bo chciałam być niezależna. Straciłam tez ambicje. Nie czułam ich aż do dzisiaj, kiedy to matka znowu leży pijana, a ojciec w swoim warsztacie też pijany. Wszyscy wiedzą w mojej \"wsi\" co sie dzieje, ale powoli ucze sie ze to nie moja wina ze mam takich rodziców... Dziś do mnie dotarło że moje życie zalezy tylko odemnie. Poczułam że pwinnam zapisać sie na studia, poszukac pracy- teraz mam staż za 650 zł;/ I co najważniejsze wyprowadzić sie z domu żeby odżyć. Mogłabym zamieszkać z babcią, ona sie zapomina, mogłabym się nią opiekować ale nie wiem czy dam rade. Nie mam faceta, bo wstydze sie go przyprowadzić do domu, tak jak i koleżanek... Z dnia na dzień estem coraz bardziej zamknięta w sobie... Już dłużej tak nie moge! Ale decyzja o wyprowadzce jest tym bardziej trudna, bo jak już podejme decyzje odwrotu nie będzie... Nie wróce przecież, bo mi za cięzko będzie. Co wy byście zrobili na moim miescu? A moze macie podobne sytuacje?

bedzie dobrze:)

Uciekaj od nich. Musisz się wziąć w garść, studia jakaś praca i stypendium jakoś dasz rade

wez zycie we wlasne rece i nie wstydz sie za swoich rodzicow - bo to nie Twoja wina. podziwiam Cie, ze nie uzalasz i nie lamentujesz, ze nie masz po co zyc. ja tez stawalam kiedys porzed takim wyborem - wlasciwie - wyprowadzic sie i zaczac prace a studia odlozyc czy zostac i studiowac, bez kasy bez pracy wlasciwie.. wybralam druga opcje. i Ni ewiem czy byla taka dobra. Ty zdecyduj co Ty wolisz :)