Zakochałem się w dziewczynie.

wiesz co, może to przyzwyczajenie jak myślisz? mi się wydaje że gdyby ktoś inny teraz wypełnił Twój czas, przekonała byś się sama

Maurus wiesz... nie lubie gadac o sobie :) powiem tyle, ze jestem na tyle lojalna, hm kilka m-cy temu pojawil sie inny mezczyzna. Czuje, ze jego kocham, wlasnie on sprawil, ze czulam sie jak to napisales, "jak aniol" (ZAZNACZAM to nie byl romans). Wie prawie wszystko o moim zyciu. Jednak wyjechal z Polski, chcial zebym jechala z nim teraz tego zaluje, ale mimo to, ze moj obecny chlopak jest jaki jest to z szacunku do niego nie moglam tak postapic, bo to nieuczciwe. Wiem, mam chory charakter i trudno mnie zrozumiec...

przyznam że mi ciężko zrozumieć takie poświęcenie dla kogoś kto tego nie docenia.

:) za bardzo wrazliwa jestem i daje soba manipulowac. Szczerze mowiac, licze na to, ze dojdzie do niego to, ze go nie kocham (powiedzialam mu to) i zachowa tyle honoru, ze sam odejdzie i da mi zyc.

a ile was dzieli lat różnicy? i czy od początku związku wykazywał takie no dość specyficzne zachowanie? Od kiedy przestał doceniać że ma Ciebie?

A co do Ciebie.. to jeszcze chcialam napisac, ze moj pradziadek byl Romem a prababcia Polka. Z opowiesci wiem, ze mieli trudnosci z akceptacja rodziny... jednak wszystko sie ulozylo. w Waszym przypadku tez bedzie podobnie. ;) Dziekuje Ci za mila rozmowe i pozdrawiam,jeszcze raz duzo szczescia :)

mmoooli :) to ja dziękuję że jeszcze są tacy ludzie jak Ty:) buziaki

tez mam tyle samo lat. Na poczatku to wiesz... cudownie bylo, ale od zawsze wiedzialam i widzialam, ze jest osoba bardzo nerwowa i, ze musze uwazac na to co mowie... A przestal doceniac, ze ma mnie od jakis 9,10 miesiecy temu.

a to w sumie całkiem nie tak dawno ale i tak radził bym zmienić chłopaka na kogos bardziej odpowiedniego, szkoda takiej dziewczyny

ojj nie jestem nadzwyczajana, zawstydzasz mnie. Wielu ludzi jest takich jak ja. Na prawde ulzylo mi po tej rozmowie z Toba. Uff :)

pierwszy raz uderzyl mnie po roku, a z reszta to juz nie wazne. Jestem z nim bo jestem. Znajde swoje szczescie. Wierze w to.

a mieszkacie razem??? mi sie wydaje że fajnie by było zrobic taka małą przerwę w związku i wiesz wtedy byś mogła ocenić czy czuje brak, pustkę, cz to było przyzwyczajenie czy miłość, choć wątpię żebyś go na prawdę kochała po tym wszystkim. Daj sobie szanse....

ja też w to wierze że odnajdziesz swoje szczęście!!! Zasługujesz na nie !Zobaczysz to bedzie szybciej niż Tobie sie wydaje:)

Nie mieszkamy razem. Jestem pewna - nie kocham go, nie potrzebuje przerwy zeby uswiadomic sobie, ze nie czuje pustki. On mow mi, ze mnie kocha, ja nic nie odpowiadam, mowie mu, ze lepiej by mi bylo samej, ze jestem z nim tylko dla niego, a on coz jakos mu chyba z tym dobrze. Nie klamie, mowie mu prawde.

Powiem Ci, ze gdyby nie swiadomosc, ze ktos mnie kocha (mam na mysli tego mezczyzne, ktory wyjechal) nie wiem czy poradzilabym sobie z tym co mam. Milosc daje sile, a ja po woli malymi kroczkami zmierzam w kierunku mezczyzny ktorego kocham. Takze ulozy mi sie. :) tak jak i Tobie.

ok ja juz musze uciekac... :) dziekuje jeszcze raz. pa