uwierzyc w niemożliwe...???

Kiedy znalazlam sie na samym dnie samotnosci od spodu rozleglo sie pukanie...był mily,zabawny i tez samotny. Godziny rozmow przez internet,telefon, maile,smsy.Myslalam,znudzi mu sie szybko...Tyle nas dzielilo...moj maz,jego żona... i tysiace km. Mijaly tygodnie,miesiace...a nasza pisanina trwala. Stalismy sie sobie bliscy.Postanowilismy sie spotkac.Tak bardzo i tak dlugo na to czekalismy. Myslalam ze moze rzeczywistosc zweryfikuje wszystko. Okazalo sie inaczej.Powiedzial ze kocha.Ja tez to czuje...Niedlugo wyjezdza...Pewnie posypia sie gromy... Nie moge sie nikomu zwierzyc.Musialam sie wygadac...Wiem ze zle ulokowalam uczucia. Ale nie prosilam sie o to...