zawołaj mnie po imieniu

a przyjdę duszo moja zawołaj mnie po imieniu nie pytaj czy imię moje jest imieniem przelotnego ptaka czy krzewu który w ziemię wrasta i barwi niebo kolorem krwi i nie pytaj jak mi na imię ja sama nie wiem szukam szukam mojego imienia i wiem że jeśli je posłyszę to przyjdę choćby z dna piekieł uklęknę przed tobą i w twoje ręce moją głowę umęczoną złożę H. Poświatowska

śliczne

a do mnie przemawia tekst tej piosenki You ask me where to begin Am I so lost in my sin You ask me where did I fall I'll say I can't tell you when But if my spirit is lost How will I find what is near Don't question I'm not alone Somehow I'll find my way home My sun shall rise in the east So shall my heart be at peace And if you're asking me when I'll say it starts at the end You know your will to be free Is matched with love secretly And talk will alter your prayer Somehow you'll find you are there. Your friend is close by your side And speaks in far ancient tongue A seasons wish will come true All seasons begin with you One world we all come from One world we melt into one Just hold my hand and we're there Somehow we're going somewhere Somehow we're going somewhere You ask me where to begin Am I so lost in my sin You ask me where did I fall I'll say I can't tell you when But if my spirit is strong I know it can't be long No questions I'm not alone Somehow I'll find my way home Somehow I'll find my way home Somehow I'll find my way home Somehow I'll find my way home

ja minę ty miniesz on minie mijamy mijajmy woda liście umyła olszynie nad wodą olszyna czerwona zmarzła moknie mijam mijasz mija a zawsze tak samotnie minąłeś minęłam już nas nie ma a ten szum wyżej to wiatr on tak będzie jeszcze wieczność wiał nad nami nad wodą nad ziemią jw.

to już ostatni wiersz dla ciebie więcej nie będzie powiedziałam potem zakleiłam list znaczkiem i wrzuciłam w podłużny otwór skrzynki płaskie kwadratowe serce teraz ludzie chodzą ostrożnie wokół skrzynki z listami pytają co to - czy w skrzynce z listami zamieszkał ptak bo tłucze skrzydłami o boki i nieledwie śpiewa jw.

widze ze Cie nieźle wzięło...

wiecej kocham wiersze

Berenika nie wiedziała o tym że listy idą drogą na pięciokątnych nogach z księżyców spadłych z liści dlatego w czworokątnym oknie słońce gasnąć nie chciało ale światłem oczu płowiało dzień noc ona skrzydeł od niskich chmur listonoszom prosiła drżała niecierpliwość włosami wiała wplątanymi w najszybszy wiatr aż raz w trójwymiarze ze srebra zamieszkał biały gołąb w dziobie niósł wiadomość wesołą śpiewał zaskrzypiały świątyni drzwi kazirodne nożyczki - potem to co było na ustach na niebie zawisło niezmiernym złotem WARKOCZ BERENIKI dla ciebie choć nie wierzę w powroty jw.

wklejaj wiersze nie znikaj

mam ciebie w roztańczonej krwi w zębach nitkami nerwów związanych w supeł czuję — złotą namiętność twojego ciała przeciągam po nim ręką lekko lekko gnę się zewsząd z końca aż do początku i znów do końca jestem pośrodku ciebie wspięta nad tobą cała — w tobie

ostatni zajebisty

szukają dzbana i znajdują Go w miłości szukają pucharu i znajduja go w miłości welon co oczy otula śmierć co je drąży piach co je usypia znajduja w miłości Kamień w strumieniu obłęd w mglistym staiw osiągalny księżyc nad głową znajdują w miłości Twoje imię to MIŁOŚĆ

nie boję się ani wężów ani nocy bardzo się boję gdyby nie oczy mojego kochanka które pamiętam gdyby nie ręce mojego kochanka które pamiętam uciekłabym zdjęta strachem noc jest ciemna węże luźno zwisają z drzew nocy poprzez węże i ciemność idę pamiętam jego ręce jego oczy jw.

mogę być albo nie kiedy jestem no to jestem no to wiem że jestem a kiedy mnie nie ma to nie wiem ani o rośnięciu moim ani o łagodnej drodze obłoku ani o ekspansji słońca nie mówię nic nie myślę w skupeniu głębokim trwam jw.

Ptak w gałęziach topoli - i co dalej? - topola w błóękitnym niebie - i co dalej? niebo błękitne w wodzie - i co dalej? woda w każdym siwżym płatku - i co dalej? -świezy płatek w róży - i co dalej? - róża w moim sercu - i co dalej? MOJE SERCE W TWOIM

piekne dzieki dziewczyny

tak się ładnie odchodzi ptaku mojego serca nie smuć się nakarmię cię ziarnem radości rozbłyśniesz ptaku mojego serca nie płacz nakarmię cię ziarnem tkliwości fruniesz ptaku mojego serca z opuszczonymi skrzydłami nie szarp się nakarmię cię ziarnem śmierci zaśniesz jw.

nie chce zasypiac:(

ja tez nie:(

"Cisza, przyjacielu, rozdziela bardziej niz przestrzeń" na drzewo mówię: drzewo witaj mówię ty z liści i brunatnej kory z łodygą owiniętą dookoła moich rąk giętkie w podmuchach wiatru pieszczone słońcem całowane rzęsami księżyca witaj przytulam liść do policzka czuję jedno tętno w mojej krwi i w twojej kochaj mówię kochaj - odpowiadasz jesteś - mówię jesteś - istniejemy przez miłość miłością jesteśmy my rozkwitłe w seledynowym maju pod wielkim pustym niebem jw.

kocham Jego biale rece, gdzy sie zanurzaja w mych ciemnych wlosach jak golebie w galeziach drzewa jego rece, duze, silne, ktore umieja udzwignac ogrom mojego szczescia niezmierzonego jego rece biale, biale jak kartki papieru na ktorych pisze, wiazac slowa z promieni słonca:( jego rece niby skrzydla u mych ramion do gwiazd dzwigaja kazde z moich wysokich marzen jego rece sa jak zrodlo, do ktorego moja milosc sie schyla i swe pragnienie w nim zaspokaja

bardzo cie kocham, jestescie tutaj? tak mi brakuje waszego topicu

http://koniczynka.art.pl/ dla wszystkich, którzy lubią Poświatowską =)

piękne , dzięki

Miłośc to otwarte okno, patrzymy w nie, gdy koncza sie pocalunki, wieje od niego chlodem Galezie drzew jak ciekawi ludzie zagladaja przez otwarte okno. Caluja nas ich cienie. marzna plecy.. ale najbardziej serce. Zamykamy okno. Patrzymy w nie, gdy koncza sie pocalunki, wieje od niego chłodem

Jestem Julią Jestem Julią mam lat 23 dotknęłam kiedyś miłości miała smak gorzki jak filiżanka ciemnej kawy wzmogła rytm serca rozdrażniła mój żywy organizm rozkołysała zmysły odeszła Jestem Julią na wysokim balkonie zawisła krzyczę wróć wołam wróć plamię przygryzione wargi barwą krwi nie wróciła Jestem Julią mam lat tysiąc żyję

Kołysanka łapo niedźwiedzia bura z samotności śpij ze mną do ust przylegaj zapachem pluszowej sukienki żeby nie było morza ani nocy upewnij przy policzku zostań ciepła

Czy wiesz jaka jest moja miłóść? to jakby mżył najdrobniejszy deszcz, w którym idziesz i nie wiesz, ze pada. a potem czujesz, ześ przemókł do samego serca. taka jest moja miłośc

** w środku mnie w środku mnie rozrasta się drzewo gałęzie ciasno przylegają do moich żył korzenie krew moją piją brunatnieją zaschłe usta moje w środku mnie panoszy się głód jak żołnierz pośród zdobytego miasta dzień jest biały jak rozżarzona krew bez horyzontu na którym mogłabym postawić moją miłość powiedzieć żyj dobranoc:)