Kariera męża!

Zajmuję się domem , dzieckiem, obiadkami a mąż robi karire -jak to zmienic.

Idz do pracy.

Mąż jest wojskowym , dużo czasu spędza poza domem a ja zostałąm sama.

Podział ról jest sprawiedliwy.

bezrobotnym i bedzie mial czas--potwierdza sie ze kobiety by chcialy kupe kasy i meza caly czas przy sobie

On też tak myśli a to bardzo przykre dla mnie.

O, akurat moj chlopak ostatnio wspomnial cos o wstapieniu do armii. Powiedz mi prosze, jak to wyglada z obecnoscia w domu? Jak czesto masz go przy sobie? Ja nie chce spedzic zycia czekajac wiecznie na faceta... :(

prawda---czemu nie pracujesz?

>> On też tak myśli a to bardzo przykre dla mnie. A kogo to obchodzi? :o Łóżko, gary, dzieci - to naturalne środowisko dla kobiet

idź do pracy i też rób karierę

a naturalnym środowiskiem facetów jest chlew koryto i ręka do końca zycia

>> naturalnym środowiskiem facetów jest chlew koryto i ręka do końca zycia Tylko facetów z twjej rodziny jak widać

Na początku był przeciwny kamaszom ale jak zaczęły sie pojawiać awanse , coraz większa kasa i cały czas wysoka adrenalina to jest super.Ja jestem dobra na promocjach gdy na pagonach pojawiają sie nowe gwiazdki. Tak całkiem nie dałam sie zamknąć w domu- pracuje /oj praca bez przyszłośći ale praca.

No i na karierę potrzeba czasu, oddania się sprawie zawodowej - a jak mam na głowie pranie , prasowanie , sprzatanie itd trudno go znależć - na wynajęcie" pani " mnie nie stać.

zycia czekajac wiecznie na faceta... - chyba to tak wygląda Ty masz siedzieć w domu i się cieszyć z sukcesów męża - a jeszcze jest tajemnica państwowa , więc rozmowy kręcą się wokół ile mały zjadł, spał co kupiłam.

Troche dobijajace jest to, co piszesz :( Nie dziwie Ci sie, ze juz masz dosc takiego zycia. Moze pomysl nad zmiana pracy? Albo zastanow sie szczerze i uczciwie, jakie zajecie daloby Ci radosc i zrob wszystko, zeby pracowac w danym zawodzie. Ech, mozna sypac takimi zlotymi radami... Naprawde Ci wspolczuje i sama nie wiem, co mam zrobic w swojej sytuacji. Nie chce blokowac mojego chlopaka, jesli taka praca da mu satysfakcje, to przeciez nie moge sie temu przeciwstawiac... Badz tu madry, czlowieku, i wybieraj - zostac z nim wtedy, czy nie, skoro i tak wiem, ze bylabym nieszczesliwa. Ale przeciez go kocham. Paranoja... Z drugiej strony mam nadzieje, ze wymyslil to wojsko, bo nie widzi dla siebie lepszych perspektyw i to jest najlatwiejsze wyjscie, a nie dlatego, ze czuje jakies wielkie powolanie do takiej pracy.

Uważam tak jak Ty. To bardzo dobra praca -pieniądze są co miesiąc, daje możliwość rozwoju , uczysz sie ciagle nowych umiejętnośći na koszt państwa ale wymaga całkowitego oddania. Rodzina ma być -żona dziecko oczywiście ale sprawy domowe pozostają na głowie żony. My z mężem wcześniej wcale sie nie kłóciliśmy- ja pracowałąm w fajnej firmie, mieliśmy o czym rozmawiać a teraz niestety ja większość czasu spędzam w domu z dzieckiem - jak najbardziej on mówi wyjdz gdzieś-a z kim zostawię małego?

Efekt będzie taki, że w pewnym momecie uświadomisz sobie, że radzisz sobie bez niego. Krok następny to rozwód lub zmiana nastawienia męża do swojej kariery i rodziny. Ja już to przeżyłam.

Wiesz, mam kolezanke w pracy, ktora ma dwuletniego synka. Ma fajnie, bo malym zajmuja sie babcie, kiedy ona i maz sa w pracy. Ale ja nie o tym. Chcialam powiedziec, ze wprawdzie jest bardzo zaabsorbowana swoim dzieckiem, ciagle o nim opowiada, przejmuje sie, z pracy trzyma reke na pulsie, a jednak ma swoja pasje, w ktorej dziecko jej nie przeszkadza. Dziala aktywnie w pewnym stowarzyszeniu polsko-francuskim, chodzi na zebrania, organizuje wycieczki i male lokalne imprezy, a dzieciaczka wszedzie bierze ze soba (nie oszukujmy sie, sa to raczej babskie inicjatywy, kobiety rozumieja to, ze dziecka nie ma sie z kim zostawic). I ona naprawde bardzo sie w to angazuje, poznala mnostwo ludzi, ma inaczej zorganizowany tydzien. Moze tez moglabys sie rozejrzec za podobna inicjatywa w swoim miescie? Jakies zajecia ukulturalniajace mlodziez, kolka teatralne, bibilioteka itp. Mozna zaangazowac sie w dzialania lokalnej spolecznosci i czerpac z tego duzo satysfakcji, widze to po niej. Moze i Ty sprobujesz? :)

Czyli nie tylko ja mam takie myśli.

Ja miałam taki przebłysk - chciałam uczyć się języka rosyjskiego-iść na studia .Fakt najblizsza uczelnia z tym kierunkiem 100km od domu. Rodzina była bardzo zadowolona z pomysłu ale jak trzeba było zostac z mamym to wszyscy albo zmęczeni albo coś tam. Nauka języka wiąże sie z kuciem słówek więc między jednym praniem a drugim , podczas dżemki małego byłam tak zmęczona , że zrezygnowałąm.

ja mam podobnie tylko moj maz nie jest wojkowym ale tez siedze i mnie to wkurza juz