nie moglam sobie pradzić z wybuchami złości - facet odszedł...

Jestem totalnie załamana. Mieszkaliśmy razem od 3 lat. On był cichy, spokojny, kochany. A teraz go nie ma. Wczoraj spakował się i odszedł. A wszystko przez moje wybuchy niekotrolowanej złości. Ne wiem co się ze mną dzieje. Od zawsze mam w sobie taką narastającą złość do wszystkiego, pod koniec dnia ona jakby pęcznieje we mnie, nie potrafię powstrzymać się przed wybuchem. Złoszczę się o wszystko: że kwiaty na parapecie nierówno stoją, dostaję szału, gdy ktoś postawi nierówno buty albo gdy na ekranie telewizora jest kurz (wiem że on tam będzie za chwilę znowu, ale biegam ze szmatką i ścieram). Wystarczyło, ze mój facet powiedzial coś nie po mojej myśli albo zrobił co nie tak jak chciałałbym żeby zrobił - wpadałam w dziką furię. Wiele razy zdarzało sie, ze go szarpałam za ubranie, gdy nie odniósł szklanki do kuchni. Dużo było tego. Ale wczoraj zrobiłam coś okropnego: uderzyłam go. Uderzyłam go po tym, jak rzucił na chwilę swoją kurtkę na łóżko. Jak ją zobaczyłam na łóżku wpadłam we wściekłość. On potarł policzek, usiadł w fotelu i bardzo spokojnym tonem powiedział: dopóki nie pojdziesz na terapię nie chce z tobą mieć nic wspolnego. Krzyknęłam, ze to on jest nienormalny, bo kurtke zostawia na łózku. Ale się spakował i wyszedł. Co ja mam teraz robić?

faktycznie masz coś nie tak z 'paulinką'..

albo masz zaburzenia emocjonalne albo problemy z tarczycą np.: nowotwór taka laicka diagnoza

powodzenia :)

wiesz powiem Ci ze twoj facet duzo wytrzymal z toba,naprawde,ale dobrze mowi,idz na terapie,ja tez kiedys bylam agresywna,bilam mojego faceta po twarzy,teraz jak sobie przypomne to mi wstyd,ale ja sie zloscilam przez jakies duze rzeczy a ty przez blahe,musisz to naprawic,idz na terpie,pokaz facetowi ze ci zalezny. moze ktos cie bil jak bylas mala,dlatego tak reagujesz

iść na terapię, to nie jest normalne alternatywą jest znalezienie kolejnego faceta i odczekanie aż on też wyśle cię na terapię

Haha, znam to. Moja żona była identyko. Też powiedziałem jej żeby poszła na terapię, ale nie chciała. Miałem jeden atak serca przez ten związek i powiedziałem dość! Teraz wiem, ze chodzi na terapię, ale troszkę się spozniła, bo ja mam drugą żonę: spokojną, wspaniałą i strasznie kochaną. Aha, dodam, że psycholog stwierdził u niej: osobowość chwiejną emocjonalnie (zaburzenie osobowości). wejdź sobie tutaj i poczytaj http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5%9B%C4%87_chwiejna_emocjonalnie_typ_impulsywny Jeśli masz więkoszość z tych kryteriów diagnostycznych jak najszybciej zacznij terapię. Znaczna część z tymi zaburzeniami popełnia samobójstwo. powodzenia

a twoj facet nie ma na imie bartosz?:P

iść na terapię. nie na jedno czy dwa spotkania. na całą długą bolesną co najmniej roczną terapię. bez tego nie ułożysz sobie życia. ani z tym facetem, ani z żadnym innym.

Niestety jestem kolejna osoba, która ma podobny problem!! Jestem załamana tym co wydarzyło sie dzisiaj w moim zyciu- straciłam najukochansza i najblizsza mi osobe przez to, ze nie panowałam nad swoja złoscia, gniewem, agresywnościa!! Kiedy cos nie szło po mojej mysli potrafiłam podniesc na niego rękę!! Kocham go ponad wszystko, ale moje dzieciństwo które wspominam jako piekło wpłyneło na moje dotychczasowe zycie. Nie potrafie kontrolowac swoich emocji chocbym bardzo chciała!! Mieszkalismy razem ponad 1,5 roku mielismy wspolne plany na przyszłosc a przez moje zachowanie wszystko zepsułam- on ma dosc!! Doprowadziłam do tego, ze przeze mnie najblizsza mi osoba płakała!! To tak cholernie boli!! Co robić??

Ale ja ie jestem nienormalna, po prostu wpadam w złość, ale chyba każda dziewczyna tak ma. jestem inteligentna, dobrze zarabiam więc w sumie w czym problem? Terapie sa dla wariatów,a ja tylko się złoszczę. Na forach wielokrotnie czytałam, ze kto swpada bez powodu we wscieklosc, czy o powód zeby sie leczyć. Dziwaczne to troszkę

terapia kurwa!! Ile razy można potarzać!! nie ma innej drogi jak leczenie u psychologa!! nie ma nic na skróty i nie ma cudownych rad!!

Nie chcę nawet myśleć jakimi będziecie matkami. jak coś nie pójdzie po waszej myśli będziecie szarpać a potem bić 2-latka. Ten typ tak ma. Współczuje z góry waszym dzieciom.

agniecha_ ja mam podobna sytuacje do Twojej!! Byłam nawet kiedys z tym u psychologa to stwierdził, ze nie jestem nienormalna tylko powinnam dla swojego dobra podjac terapie bo moje dzieciństwo niestety bardzo mnie zniszczyło- spowodowało, ze stałam sie taka jaka nie chce być!!

jak uważasz że terapia u psychologa jest dla wariatów to sobie dalej rujnuj życie. a jak musisz się upierać że jest dla wariatów to cie informuje że jesteś chorą wariatką bo nikt normalny nie robi awantur z powodu źle ustawionych butów.

Nie pannico, nie każda tak ma, a twoje zachowanie podpada pod psychopatię. Im szybciej to zrozumiesz, tym lepiej.\ BTW a co, mamusia też tak ma?

ktos tutaj pytał o dzieciństwo to powiem: miałam wspaniale, dwoje kochanych rodziców, miałam wszystko czego zapragnęłam. Nie miałam rodzeństwa.

No więc dokładnie, mam rację. Mamusia bije i szarpie (albo tatuś) a potem bije bity. Wyprodukujesz takie samo uszkodzone emocjonalnie dziecko. Idź się lecz.

Typowy przykład durnej laski, zamiast cieszyć się, że facet OK, to szuka wszędzie dziry w całym

\"Terapie sa dla wariatów,a ja tylko się złoszczę\" :D :D

agniecha26_wawa Ja akurat jestem po Twojej stronie!! Doskonale rozumiem jak sie czujesz!! W moim przypadku jest troszke inna sytuacja. Kocham go ponad wszystko i wiem, że bez niego moje zycie nie ma sensu...

No coś, zgniłe jaja trafiają się w najlepszych rodzinnach. Jestem zaburzona i to głęboko.

Taaak, dzieci też będziesz "kochała ponad wszystko" i lała i kopała.

Dlaczego Wy nas nie potraficie zrozumieć??Dlaczego zaraz bierzecie ludzi za wariatów? Zrozumcie, ze czasem ciezko jest zapanowac nad swoimi emocjami, ale to nie oznacza od razu, ze ktos jest nieormaln!! Dlaczego nikt z Was nam nie doradzi?

Leczcie się psychopatki. A w każdym razie trzymajcie się z daleka od zdrowych ludzi.

gkamamma Taaak, dzieci też będziesz "kochała ponad wszystko" i lała i kopała. Po czym tak wnioskujesz??

Jesteś psychopatyczną suką, która kiedyś komuś zrujnuje życie.

Autorko idź na terapię a potem walcz żeby go odzyskać.

Po tym idiotko, że nie umiesz panować nad sobą! A słabszego to fajniej skopać niż faceta. No i nie odejdzie, bo jak.

Najłatwiej jest kogos obrażać i wydawac osąd. Nikt nie potrafi nas zrozumieć.... Nie uważacie, ze wystarczajaco jest dołujace to, że starciłam ukochana osobę?? Jak sobie z tym poradzić??