kto mi pomoze blagam??

Dzis od rana czuje sie zle...depresja...dopada mnie zawsze w naj mniej spodziewanym momencie....jestem strasznie nerwowa ale tak jak przy depresji...uczucie niepokoju leku...masakra...wzielam 50 mg atarax-u ale nic nie pomoglo tylko buja sie nerwowo na krzesle i modle sie by maz z corka wrocili jak najpozniej do domu....POMOCY!!! Juz nie daje rady!!

PROSZE!!!

a moze to nie depresja?? moze to zaburzenia lękowe. kto przepisal ci atarax?

psychiatra

po cholere bierzesz jakies tabletki .PRzeciez to jest chemia . JEstes dorosla sama powinnas wiedziec co jest najlepsze dla ciebie . JAk sie zle czujesz to wyjdz na dwor , na spacer nabierz powietrza .

no i pamietaj nie bierz zadnych tabletek , bo to chemia i ci nigdy nie pomorze , predzej zaszkodzi .

nie znam sie na tym,ale chyba cos spowodowalo ta depresje?moze zmien swoje zycie,tak,zeby zylo ci sie bardziej spokojnie.przenies sie na wies,czy cos...pracujesz?

pracuje i generalnie wszystko bylo juz kolo roku ok a teraz znowu mnie dopadlo tak jakby czailo sie gdzies w koncie i czekalo az zapomne...

wiem ze nikto kto chociaz raz nie przezyl depresji lub stanu lekowego nie bedzie mnie rozumial sama uwazalam takich ludzi za dziwnych a teraz wiem co to paralizujacy strach bez powodu i.... Jak mam sobie pomoc jesli nie leki?? Dzieki leka funkcjonuje normalnie bez nich chcialam umrzec:(

to musisz zmienic tryb zycia - wyprowadz sie moze na wies .

no,ale co jest przyczyna..przeciez takie rzeczy nie dzieja sie bez powodu... moja mama miala depresje.powodem byla sprawa w sadzie wytoczona przez jej dyrektora,ktory ja zwolnil.nie dosc,ze stracila prace (wina nie byla jej),to jeszcze bylo duze prawdopodobienstwo,ze bedzie musiala zaplacic duza kwote.mam chorego psychicznie ojca (stwardnienie rozsiane,potrafii czlowieka zameczyc,lekow nie bierze),wiec tez jej podpora nie byl,tylko dolowal.chyba z pol roku byla na prochach,juz nidgy nie stala sie ta kobieta,ktora byla wczesniej,ale deprechy juz nie ma.ma nowa,fajna prace,dobrych ludzi w kolo,tylko dalej mieszka z ojcem.wydaje mi sie,ze gdyby sie rozstali odzyskalaby szczescie z zycia,ale ona ma jakies dziwne zasady i nie chce... wiec czym sie zaczelo u ciebie?

a ja jestem zdania ze leki nie pomoga . Chyba ze doraznie . Nigdy natromiast nie rozwiaza problemu

wlasnie . Depresja ma przyczyne albo kilka przyczyn i w wiekszosci jest zwiazane to z ciezkimi przzyciami w przeszlosci . JEzeli chcesz o tym zapomniec musisz zmienic tryb zycia .

może znajdź sobie jakieś twórcze zajęcie, które by cie usatysfakcjonowało. może gdy zajmiesz sobie wolny czas, to przestaniesz o tym myślec. a może te objawy to kwestia samotności, tzn. że może zbyt często pozostajesz sama w domu ?? radzę abyś wyszła do ludzi i spędzała dużo czasu w gronie najbliższych, którzy nie pozwolą ci wpadac w melancholię

no wiec pozostaje przeprowadzka na wies . TAm wsrod zwierzat mozesz czesto przebywac na dworze. Siedzac w domu poglebiasz swoja depresje . Slonce jest najlepszym antydepresantem .

rodzice awanturowali sie od kiedy pamietam bili ojciec pil teraz pije jeszscze matka a ja jestem chora od urodzenia

moj ojciec tez bije matke,do dzis,ale ona twardo z nim siedzi,nie wiem czemu.tez troche przez pieniadze.staram sie do tego zdystansowac,glowa muru nie przebijesz.no i mieszkam na wsi,mamy mnostwo zwierzat.zwierzeta naprawde odprezaja.jesli nie mozesz sie przeprowadzic na wies,to spraw sobie choc zwierzaka,kota,psa,nawet zwykly chomik duzo daje.mnie zwierzeta baaardzo odprezaja.mam kroliki,kozy,owce,gesi i 2 osly.zarabista zgraja,pomysl nad tym

skoro cierpisz na tę przypadłośc już od urodzenia, to chyba tylko odpowiednie terapie pomogą. przede wszystkim nie siedź niepotrzebnie w domu, często wychodź na spacery oddychając przy tym świeżym powietrzem. gdy jednak nie odczuwasz potrzeby oddalania się od domu, to w domu zajmij się czymś dla siebie pożytecznym. ręczne robótki typu: robienie na drutach, szydełkowanie bądź też innych artystycznych rzeczy, na pewno w dużej mierze ci pomogą

nie wiem czy to takie proste.moja mama jak miala depresje potrafila caly dzien patrzec przed siebie,nic ja nie interesowalo,taka roslina...wtedy nie jestes sie w stanie niczym zajac.

tak szczerze ==> rozumiem, choc może nie do końca.. właśnie ze względu na taki stan, osoba dotknięta tą chorobą nie powinna byc pozostawiona sobie samej. musi miec najbliższych obok siebie by nie pogłębiac się w stanie depresyjnym coraz bardziej. chorej osobie należy poświęcic jak najwięcej czasu i przede wszystkim ciągle do niej mówic i starac się przekonac chorą do wykonywania jakichkolwiek czynności. nie znam depresji z doświadczenia i to są jedynie moje poglądy na tą sprawę ale sądzę, że to w dużej mierze z pewnością by pomogło