Skąd mam to wiedzieć?

Witam Was Drogie Panie! Mam małe pytanie - skąd mam wiedzieć, że meżczyzna, którego poznałam to moja druga połówka? Nigdy nie czułam tego co czuje teraz przy nim, mimo, że znamy sie naprawdę krótko.. wiem, że chce spędzić z nim resztę życia.. ale z drugiej strony - może to tylko zauroczenie i minie? jak było u Was?

nie ma drugich połówek to taki mit który pokutuje od pary tyś lat :O a tak to dwoisz się po śmierci albo na chwilę przed

to zamiast drugiej połowki - zastąpie - super dopasowaniem, lubimy i nieznosimy tych samych rzeczy, mamy takie same wartosci i priorytety i wiele innych

Wydaje Ci się, że to Twoja druga połówka. Będzie Ci się pewnie tak wydawać przez jakiś czas, aż pojawi się ktoś bardziej interesujący w jego lub w Twoim życiu. Nie ma drugich połówek. Te najlepsze i trwałe małżeństwa to chyba są układy biznesowe oparte na przyjaźni. Każdy wie czego chce i to dostaje i z pełną świadomością nie szuka nic ponad to co idealnie zaspokaja jego potrzeby. Chyba.

To sie czuje..ale nie od razu....to przychodzi z czasem..taka pewnosc...rozumienie bez słów...i pewnosc ze z nikim juz nie mozesz byc...

tzn na początku w ogóle nie chciałam z nim być, potem spędzałam z nim dużo czasu, zaczęło się od rozmów, potem się zakochałam, a teraz..chce z nim być na zawsze. on buduje dom - mówi, nie mój - tylko nasz i tak ze wszystkim, wiem, że niedługo się oświadczy...

wlasnie teoria polowek.... ktos tu slusznie ujal ze chodzi w zwiazku o to co mozemy dostac od innych.. opisze na przykladzie mojej pierwszej laski (dawno to bylo :-D ) patrzac z perspektywy czasu sytlacja byla taka: ja szukalem dowolnej laski celem kopulacji itp. czynnosci.. choc oczywicie inaczej wtedy to widzialem i nawet sadzilem ze to jakies wielkie uczucie.. a ona byla mala zakompleksiona dziewczyna ktora dostala od zycia niezly wpierdol i byla niezle zwichrowana psych miala rabnieta matke i jak kazdy czlowiek jakies potrzeby - tez pewnie siebie wtedy tak nie widziala :-D oczywiscie jak to na poczatku bylo zajebiscie widomo pierwsze sytlacje/milosci zawsze sie ostro przezywa... z pol roku bylo ok w meidzy czasie ja wspieralem, pomagalem odbudowac poczucie wlasnej wartosci itd. - i to byl blad poniewaz z fajnej i kochanej dziewczyny z kompleksami stala sie sie normalna dziewczyna - taką co chce zeby facet byl nadziany, zeby znosil jej fochy itp. ja nie bylem wtedy jakis super facet - przecietny poprostu.. wiec o ile zwiazek przecietny facet + zdolowana kobieta wychodzil calkiem niezle... o tyle przecietny facet + przecietna kobieta (bo juz z podleczona psychika) to juz nie dzialalo dobrze... dobra sorry za wynaturzenia z mojej strony... cos mnie dzis wzielo :-D do czego zmierzam... chodzi o to ze zwiazku musi byc harmonia jakas rownowaga miedzy partnerami itd. macie wspolne poglady, zainteresowania itd. - super jest to jakas podstawa... ale w zwiazkach tak jest ze zawsze ktos jest chocby minimalnie gora... problem jest taki ze wiele kobiet nie widzi nic zlego w tym zeby byc gora i stara sie zawsze zdominowac faceta... keidy to osiagna przestaje im sie podobac i wszystko sie rozpada... w druga strone tez podobnie - jak facet babke zdominuje to ona zawsze z nim bedzie i wtedy odwala ile sie da... genrealnie dochodze teraz do konkluzji - zeby stworzyc dobry zwiazek na lata potrzeba czegos co ludzi laczy... duzo pracy z obu stron i totalny braku egoizmu