nie umiem juz tak zyc co robic

Prosze pomozcie mi bo oszaleje chyba. Jestem jakims dziwnym typem dziewczyny, ktora mimo ze sie podoba (tzn slyszy komplementy itp. nie za czesto, ale bywa), to nigdy w sumie nikogo nie miala. Jedyni faceci, z ktorymi sie umawialam na randki to byli ci z neta:O oczywiscie gdyby te znajomosci konczyly sie jakimis happy endami, to nie byloby tego topicu. poznalam jakis czas temu goscia, nie chce zdradzac szczegolow, gdyz wychodze z zalozenia, ze nigdy nie wiadomo, kto to czyta. dosc, ze ja sie zakochalam (nic mu o tym nie mowilam, ale mnie wyczuwal), natomiast on najpierw mi nawkrecal roznych bajek a potem zaczal olewac, az w koncu sie wkurzylam i skonczylam te znajomosc... jestem zalamana. dalej o nim ciagle mysle, tesknie, a to juz tyle czasu i tyle przykrosci mi sprawil, tak chamsko sie zachowywal.. mialam sile by to skonczyc raz na zawsze, ale nie mam sily ruszyc z miejsca;( ja wiem, ze na swiecie sa wojny, nieszczescia itp. wiem i staram sie doceniac, ze zyje poki co w kraju, gdzie panuje pokoj.. ale kurcze, mam 20 lat, z nikim sie nie zwiazalam, nikt mnie chyba nie chce.. ja wiem ze jestem niesmiala itp. mam dziwny charakter - kiedy jestem w grupie znajomych - tryskam humorem, dowcipem itp. jestem elokwentna i wygadana i za taka mnie ma wiekszosc nauczycieli akademickich. a w relacjach z obcymi facetami? ech szkoda gadac.

potrzebuje jakiejs rady, bo czuje, ze zwariuje od tego myslenia:O

spokojnie, wszystko z Tobą jest ok :) poczekaj troche a sam się znajdzie ten jedyny :P

wklej fotke to ci powiem czy jest ok

czekaj spokojnie, ja doczekałam się w 30 roku życia cieszę się, bo to TEN MÓJ ale czemu los nie dał mi go poznać wcześniej?

ale ja juz mam dosc tej samotnosci;( kolezanki z roku o swoich facetach mowia niemal jak o mezach a juz na pewno co niektore zareczone-widzialam pierscionki:O fakt ze ich jedynym marzeniem (niektorych) jest wyjscie za maz ja i wiele moich znajomych ma tez inne ambicje, ale kurcze, czuje sie jak tredowata, skoro w realu sobie nikogo znalezc nie moge a ci z neta maja mnie w dupie( a musze przyznac ze trafialam w 80 proc na normalnych, wydawalo sye fajnych no i calkiem atrakcyjnych facetow) i nawet kiedy jakis taki jeszcze po sptoakniu przejawial zainteresowanie mna to i tak to sie szybko konczylo:O boje sie ze to we mnie cos odpycha ale nie wiem co, skoro rownie dobrze przyciaga np. paru ludzi z mojego kierunku (lubia moje poczucie humoru, roztropnosc i takie tam..:O)

*sie *spotkaniu sorki za bledy, ale pisalam szybko i juz troche pod wplywem emocji.. juz kiedys tu cos pisalam, ale nie umialam dobrze opisac tego co czuje, teraz mi sie zdaje, ze opisalam to w koncu wlasciwie:O

najlepsze jets to ze jak sie przygladam moim kolezankom z roku to nie sa jakies specjalnie piekne, na uczelni widuje wielokroc ladniejsze dziewczyny, a niektora sa wyjatkowo paskudne i nie to ze uwazam sie za piekna. chodzi mi o to ze tu na kafe jak ma ktos jakis problem tego typu co ja to mu sie radzi: zadbaj o siebie, wypiekniej, usmiechaj sie, miej zainteresowania, pasje. one nie maja wiekszych pasji (wiem bo rozmawiam), piekne specjalnie nie sa (niektore maja straszny tradzik np.) super inteligentne tez w wiekszosci nie sa. no normalne, przecietne dziewczyny, w dodatku maja calkiem spoko facetow - z wygladu i z charakteru. wiec nei wiem co jest ze mna nie tak, cos nie gra;/

ktos ze mna pogada?