czy wierzycie w małżeństwo?

tak jak w temacie, chciałabym poznać waszą opinię nt małżeństwa? czy wierzycie że po 5, 10......20 itd latach można nadal kochać tę samą osobę? czy uważacie może że w dzisiejszych czasach lepiej się nie pobierać i żyć na kocią łapę bo przecież zawsze się ma otwartą furtkę??

w przeciwieństwie do boga

Nie wierzę, może dlatego, że moi rodzice nie żyją ze sobą dobrze po 20 latach...

zdecydowanie już nie

ja wierze

no ale jakieś uzasadnienia?

poprostu trzeba umiec i nie zaniedbywac rozmawiania we dwoje , spedzania ze soba mile czasu (nie w marketach) i wiele innych przyjemnych rzeczy robic razem nie oddalac sie od siebie itd poprostu tego o tak nie da sie wytlumaczyc

dziękuję za wypowiedź może ja kiedyś też uwierzę że to cudo jakim jest małżeństwo może się udać

do niedawna nie wierzylam ani w malzenstwo ani w milosc, i tak bylo zawsze, nawet wdziecinstwie. a to dzieki rodzicom: mama pila i szlajala sie gdzie popadnie a ojciec ja bil, klocili sie, nie rozmawiali ze soba. nie pamietam zeby kiedy kolwiek powiedzieli sobie cos milego. dzis sa od paru lat po rozwodzie nawet nie mowia sobie czesc na ulicy. mam 20 lat i dopiero teraz zaczelam wierzyc w milosc. zakochalam sie. wyszlam za maz i urodzilam dziecko. nie wiem czemu ale mam pewnoisc ze nasza milosc przetrwa probe czasu

jesli ktos tego chce i nie odpusci oraz nie dopusci do monotoni w zwiazku moze sie udac zawsze trzeba miec nadzieje ona umiera ostatnia

podziwiam was że macie takie podejście ja kiedyś też wierzyłam w miłość dziś już chyba nie

to czy milosc przetrwa zalezy tylko i wylacznie od nas. najwazniejsze sa rozmawa i seks. nic tak nie zbliza jak to.seks daje poczucie akceptacji i adoracji ze strony partnera, pozwala odreagowac, oczyscic sie ze stresow

ja majac 7 lat uczylam kolezanki ze milosc to jest tylko bajka a pozniej majac np 13 ze to tylko hormony i ze to mija najpozniej po roku a teraz uwazam ze milosci trzeba sie nauczyc, trzeba ja bez przerwy rozbudzac i za nic w swiecie nie pozwolic jej umrzec