nie spełnione dziecko

Witajcie, wszyscy sie tu zalą, wiec i ja wyleję swój żal. Mam 40-letnia córkę, ładną, bardzo młodo wyglądajacą, ambitną, dobra i miła dziewczynę dziś ma swoje urodziny i tak mi było przykro na nia patrzec, bo jest taka sama, nie ma meza ani dzieci, ani nawet przyjaciół. Ona tak po sobie tego nie pokazuje, ale ja widze jej smutne oczy i zwyczajnie boje sie o nią, że kiedys zostanie sama na swiecie. Jak obserwuje tych kolejnych jej partnerow, to widze jak sie stara, jaka wtedy jest szczesliwa i zawsze albo jeden drugi ja zdradzi, albo zwyczajnie zniknie bez slowa.

A miała kogoś wcześniej?

pani Mamo, moze jest za dobra dla tych panow? Kobieta powinna sie bardziej sznowac, nawet byc wybredna... :/ co by tu pani doradzic... no zal, ale nie da sie nic na sile

Bo wiesz, ja się jest całe życie samemu to się już wcale nie chce być z kimś, człowiek po prostu przyzwyczaja się do samotności.

moze umiescic sie w portalu internetowym na amorku lub serduszku ?:)

Oki nie doczytałam do końca. No to wyrazy współczucia. Ja uważam, że samotność należy w którymś momencie zaakceptować a nie rzucać się bez przerwy emocjonalnie pomiędzy kolejnymi pseudozwiązkami.

Tak, co jakis czas, choc miedzy kolejnymi tymi partnerami wydłuża sie czas kogoś ma. Najeczesciej jest to pol roku i konczy sie wszystko, a ona rozpacza, chociaz teraz to juz widze, ze nawet nie placze, tylko zamyka sie w sobie. Najdluzej byla z dwoma chłopakami jakies 2 lata i teaz jeden oswiadczyl, ze inna nosi jego dziecko, a drugi zwczajnie zniknal mozna to tak powiedziec.

Bez sensu. ja doszłam do wniosku ze żaden kutas nie rozpieprzy mi więcej życia. Wolę być sama. Tyle że ja potrafię być sama, to nie jest problem.

Swoją drogą może powinna iść pogadać z psychologiem, wygląda na to, że popełnia w tych związakach wciąż te same błędy.

Albo wyszukuje sobie samych dupków, co też może mieć podłoże w postaci jakiegoś problemu psychicznego.

Dziekuje Wam, tak wychowalam ja tak, ze zawsze byla dobrą i ulozona dziewczyną i taka jest do dzisiaj, nie jest konfliktowa, ale ma tez ogromne ambicje, nie jest taka o sobie marionetką i nie poddaje sie tak bez reszty tym swoim partnerom. Ja jako 60-letnia kobieta doswiadczam juz wielu zdrowotnych niedomagan, ale z jej strony mam zawsze pomoc, nie wiem jak to bedzie wygladalo z nia, jak mnie zabraknie. Chcialabym ja jakos zabezpieczyc w wypadku choroby odpukac, ale nie wiem w sumie w jaki sposob.

Dziekuje porozmawiam z nią o tym psychologu, to dobry pomysl. Natomiast ja widze, ze moja corka tez soie chyba w miare dobrze radzi z ta samotnoscia, to ja sie bardziej o nia martwie. Mieszka sama, realizuje sie w tym swoim domu, urzadza go, gotuje, tam jest taka chyba w miare szczesliwa.

Mieszka sama, realizuje sie w tym swoim domu, urzadza go, gotuje, tam jest taka chyba w miare szczesliwa. To tylko pozory. Na zewnatrz udaje jaka to jest szczesliwa singielka, a kiedy jest sama placze i zastanawia sie dlaczego wszyscy wokol maja kogos, a ona nie.

jeśli córce dobrze ze swoja samotnością, to czemu jej w niej nie zostawić? ;-) zresztą, umiejętnośc budowania zdrowych relacji i związków wynosi się z domu... może zabrakło jakiegos wzorca...