EGZYSTENCJALNIE...

Może nie od razu popłyniemy w rozmowę- będę wtedy podnosić czasem temat/// Egzystencjalnie- rozmowy o sensie życia, umieraniu, narodzinach.... Jak się czujesz z tym, że każdy kiedyś umrze? ...że za 250-300 lat nikt już nie będzie o Tobie pamiętał?...

Właściwie przyzwyczaiłam się z tą myślą i staram się żyć tak jakby jutro miał być koniec.

Kiedy patrzysz na śpiące dziecko- nie myślisz o tym, że ono też sie zestarzeje, że tyle trudnych chwil je czeka, że nie wiadomo czy dożyje jutra?... Dla mnie te tematy są strasznie trudne, dolkujące ale dlatego własnie chciałbym je z kims "przetrawic"..

dlaczego dołujące? Przemijanie Cię dołuje?

Myślę. Boję się, że w przyszłości będą takie same jak ja, że popełnią masę błędów, że życie je przytłoczy. Myślę o tym codziennie. Kiedy mnie przytulają, kiedy się śmieją, kiedy kładę je spać, kiedy patrzę jak śpią. Staram się uchronić, ale nie zrobię tego dostatecznie dobrze, wiem to, bo świat ma tyle pokus, jest taki... przesiąknięty naiwnością i złem, że po prostu mi się nie uda. Mogę mieć tylko nadzieję, że same z wiekiem zrozumieją, że będą postępowały zgodnie z własnym sumieniem, z własnym \"ja\".

tak, dołuje mnie to, że przemijamy, żadna chwila sie juz nie zdarzy, nie powroca ludzie, ktorzy odeszli, ze my tez kiedys odejdziemy... wierze ze "tam" jest drugie zycie ale smierc mnie przeraza.... was nie?

Tak. Żadna chwila, sekunda, minuta się nie powtórzy, żadne zdarzenie nie ma prawa się powtórzyć, ono było i trzeba było dobrze wykorzystać, żeby później nie żałować, dlatego staram się to robić, z każdą sekundą, z każdą chwilą.

wlasnie... boje sie ze jak bede miec dzieci to umre ze strachu o nie po prostu. jestem osoba ktora lubi miec wszystko hmm "na oku" nie tyle kontrolowac, co spac spokojnie wiedzac ze wszystko jest ok... czasem lapia mnie te mysli... ze po co to wsystko? jestesmy tylko pyłem... a tak sie staramy, tak zabiegamy, tak klocimy o chocby kazda zlotowke...

ja tez oczywiscie staram sie wykorzystywac ten czas jak najlepiej... ale chwilami sie zatrzymuje i mysle- po co sie tak staram?... a jesli to wszystko na nic? po co maluje usta? czy to ma jakis sens? czy to cos zmienia? ...

Trzeba się przyzwyczaić, że nasze życie to nieustanna walka o lepsze jutro, o tą złotówkę, o uśmiech dziecka, o wymarzoną podróż, o pracę, o wszystko i dopóki ta nasza metka z napisem \"rodzisz się z wyrokiem śmierci\" się nie spełni, korzystajmy z tego co mamy.

żeby nie było- jestem raczej optymistka.. mimo tego wszystkiego co sie zdarzylo. ale mysle tez czesto bardzo powaznie i realistycznie o zyciu..

mnie nie. Czas nigdy nie był moim wrogiem. Tu zawsze jest coś za coś. Oddajesz życiu świeżość ciała - zyskujesz zrozumienie, doświadczenie...

Dla samych siebie. A czy zmieni? jak nie pomalujesz, to się nie dowiesz ;) Po co to wszystko? A no właśnie, po to, żeby zapamiętać nasze życie, jako księgę pełną historii, nie dla przyszłych pokoleń, tylko dla nas samych.

lecę teraz zrobic obiad..... wróce...

czas nie jest wrogiem, czas jest naszą wyrocznią.