kocham,ale nie jestem kochana

jak to sie dzieje... jedni mają wszystko inni nie mają nic.Własnie dzisiaj kiedy na niego spojrzalam po prostu nie moge przestac myśleć.. w domu jestem jakas dla wszystkich nieprzyjemna,czepiam sie drobnych rzeczy;( jak tego uczucia sie pozbyc? 3lata juz beda ..nigdy nie bylismy ze sobą dlatego tego nie moge pojąć,nawet kontaktu ze soba nie mamy procz takiego,ze sie dzien w dzien widzimy w drodze,czy w szkole.. juz mowie sobie "dziewczyno ogarnij sie,jest tylu,a poza tym zabierz sie za nauke" ale nie moge.. ucze sie dobrze,ale czuje,ze jestem za spokojna nie wyrozniam sie,jestem przesłodzona taka nijaka.. dziewczyny otaczajace mnie sa takie pełne wdzięku,takie szczęśliwe,ładne,zadbane mają czas z rana sie wyszykowac.. ja zawsze mam problem z włosami,cerą i ogolnie,ale naprawde nie jestem brzydką dziewczyna i mam powodzenie,ale niestety nie u tego u ktorego chcialabym je miec...najdziwniejsze,ze ON nie ma nikogo i daje mi sygnal poprzez wzrok nie wiem jak to opisac.. i nie pogadam z nim pierwsza jestem bardzo nieśmiala ,a on taki sam ;( dlatego sie boimy..

czasami tak bywa .. chłopak zdesperowany,nie czuje potrzeby posiadania.. musisz go olać ,zeby zrozumial ...nieśmiałosc w tym przypadku nie rozwiąze problemu jakim jest po prostu miłość

a on wie ,ze ty go kochasz?

wie ;) ale nie powiedzialam mu tego w prost... przeczytal tp przez przypadek,a kiedy mi o tym zaczal mowic powiedzialam,ze to był wygłup..