zamierzam uciec!

To straszne, ale dalej nie dam rady. Mam wspaniałego faceta, nie mamy ślubu, bo ja nie chcę, boję się, niedawno urodziła nam się córeczka, mój narzeczony - o ile mogę go takim mianem nazwać, kocha ją niesamowicie, ale ja się męczę, przy nim, nie kocham, nie chcę być, wszystko mnie w nim drażni. Jak mówi, porusza się, jak oddycha. Nie mam wyjścia. Chcę się spakować i odejść, gdzieś gdzie nas nie znajdzie. :(

Może to depresja poporodowa... Poszukaj pomocy specjalisty, bo skoro piszesz, że facet jest wspaniały to nie warto od razu się poddawać.

tez stawiam na poporodowa, ale wiem co czujesz, tak mialam z moim ex i zostawilam go dla milosci mojego zycia;)

daj Wam jeszcze szanse, jeżeli facet jest ok i kocha Wasza córeczkę to może warto..

mialam tak samo...po porodzie nagle moj facet zmienil sie w moich oczach z wymarzonego nazyczonego na odrazajacego, wkurzajacego 'kogos', libido bylo = 0... teraz, rok po porodzie jest znowu cudownie:) wszystko wrocilo do normy depresja poporodowa - w moim przypadku

ale wam odbija, trzeba było się wcześniej przyjrzeć a nie urodziłaś dziecko a teraz chcesz dziecka pozbawić ojca. Jakie masz prawo decydować o tym aby dziecko było wychowywane bez ojca. Przecież to istota, tylko ,że mala. Jak nie można dokonywać aborcji, bo to czyjeś zycie tak samo nie mozna decydowac o tym przez kogo ma by wychowywane dziecko, bo to też czyjeś życie.