Poświęciłam wszystko ...zostałam z niczym

Zostawiłam wielkie miasto z perspektywami na przyszłość dla zadupia, przystojnego, sympatycznego człowieka dla ofiary losu, pracę zmieniłam na bezrobocie, dostatne życie na biedę, swoje wesołe życie na smutek i bezsenność, pewność siebie wgniotłam głęboko w ziemię a zamiast tego dostałam OGROMNE poczucie winy i krzywdy. I dlaczego? w imię czego? W imię miłości, zaufania i obiecanek cacanek. Miał być cudowny związek, rodzina , praca, jakieś perspektywy na przyszłość. Nie ma NIC Jestem jak kropka w kropce i nie wiem którą stronę powinnam naprawiać. Przeszłość? nadal próbować, starać się wierzyć ? czy przyszlość i zbudować wszystko od nowa?

ale za to miałaś/masz przystojnego faceta. o to nie jest tak łatwo. coś za coś.

Przeszłości już nie zmienisz. ZMIEŃ SIEBIE

Cóż tak bywa:(czasem dostajemy w doope od życia....ale to nie powód by się załamywać.Trzeba się podnieść i iść dalej wyciągając wnioski.Uczymy się przecież na własnych błędach!Uszy do góry!

tak bywa, jak się żyje cudzym życiem, tracąc własne

powinnas wrocic do miasta,do perspektyw,z ukochanym facetem,skoro bylo ci tak dobrze,to moze byc jeszcze lepiej gdy bedziecie razem.nie zawsze zycie sie uklada tak jak zaplanowalismy,on niekoniecznie musial cie oszukac,los tak chcial,ale probojcie gdzie indziej szczescia,bo z tego co widze to ogranicza was jedynie miejsce zamieszkania

Nie oglądaj się za siebie - nie warto, idź do przodu, do przodu jak najszybciej i jak największymi krokami

Aż przykro to pisać ale on nie jest przystojny. Byłam z nim bo świetnie mi się z nim rozmawiało myślałam że tak będzie zawsze teraz nie ma rozmów teraz są krzyki lub milczenie.

Kropka,życie to nie bajka....nie ma idealnych ludzi.Każdy ma jakieś wady,których nie dostrzegamy,bo miłość zaślepia,musisz sama zdecydować czy bilans waszego związku wychodzi na plus...jeśli nie to szkoda czasu,życie jest za krótkie....

To nie miejsce zamieszkania nas ogranicza. Mieszkamy razem od 2 lat. Ogranicza nas to, że to leń śmierdzący, który nie dorósł do poważnego związku i do jakiegokolwiek rozwoju w życiu. Obiecał normalność, dostatnie zycie a mam mniej niż minimum socjalne.

Proza życia,kiedy zasłona z oczu spada,okazuje się,że nie da się żyć miłością.....wielu to przerabiało:(